Op vijftienjarige leeftijd trok de nu 27-jarige Giel Foubert - beter bekend als Monnik Giel - naar het noorden van India op de grens met Tibet. Een beslissing die indertijd heel wat stof deed opwaaien. Twaalf jaar na zijn vertrek ontvingen Otto-Jan Ham en Jani Kazaltzis hem als gast in hun ‘Viva la feta’-villa op het Griekse eiland waar ze verblijven. Giel vertelde aldaar enkele zaken over het leven als monnik...
“Het is een eeuwigheid geleden dat ik überhaupt nog van je gehoord heb.” Otto-Jan Ham en Jani Kazaltzis konden hun ogen nauwelijks geloven toen Monnik Giel voet aan wal zette. “Wat een ongelofelijke verrassing.”
Giel is namelijk tijdelijk terug in België om - naar hij beweert - te herstellen van een zware aluminiumvergiftiging die hij in India opliep. “In India koken ze, zoals dat vroeger ook in België gebeurde, met aluminium potten”, vertelde hij. “Daardoor heb ik te veel aluminium in mijn bloed. Vier jaar lang had ik klachten, zoals gewrichtspijn, en zelfs mijn denken en mijn taalvaardigheid werden aangetast. Het heeft tijd nodig om uit mijn systeem te verdwijnen.”
Na een typische Griekse lunch - watermeloen met kaas - nam Otto-Jan zijn gast mee de zee op om te gaan kajakken. Giel besloot om zijn boeddhistisch gewaad eventjes voor een zwembroek in te ruilen. “Mag dat wel?”, vroeg Jani. “Mijn kledij is, net als mijn korte haar, een hulpmiddel”, antwoordde Giel. “Als dat hulpmiddel een probleem wordt, dan mag het uit.”
Geen spijt
Terug in zijn vertrouwde outfit en met een zonsondergang als decor blikte Giel terug op zijn beslissing om monnik te worden. “Uit bezorgdheid werd toen een gerechtelijk onderzoek opgestart. Er werd getwijfeld of het wel mijn eigen beslissing was, of dat ik beïnvloed was door anderen. En dat begrijp ik. Als iemand een opvallende keuze maakt, is het goed dat daar even bij wordt stilgestaan.”
“In diezelfde periode trok een andere jongen naar Rusland om daar naar een balletschool te gaan”, vervolgde Giel. “Ik herinner me dat ik op een bepaald moment tegen een rechter zei: ‘Waarom mag ik niet vertrekken?’ Er kwam geen antwoord. Ik was toen echt teleurgesteld in hoe de rechter handelde.”
Spijt van zijn beslissing heeft hij nooit gehad. “Door op jonge leeftijd naar daar te trekken, heb ik de taal goed leren spreken. Het was mijn doel om het Boeddhisme goed te kunnen bestuderen. Ik ben nu veel minder ongelukkig dan vroeger. Ik werd gepest op school. Het verbale geweld nam ik veel te serieus. Ik had verschillende keren zelfs een bloedneus, en dan moest ik van de leerkracht opkomen voor mezelf. Toen ik dat deed, kreeg ik onder mijn voeten. Ik ben uiteindelijk drie keer van school veranderd, steeds omwille van pestgedrag.”
“Het is triestig wat mensen doen om zelf niet gepest te worden. Dat was ook een van de redenen waarom ik naar het klooster wilde. Ik word zelden emotioneel maar pesten vind ik echt triestig”, vervolgde Giel. Vanaf de vijfde klas hield zijn moeder hem om die reden thuis. Zij beoefende al sinds de jaren negentig het Tibetaans boeddhisme, en zo leerde hij er ook over terwijl hij thuis onderwijs kreeg.
“Ik ben enkele jaren geleden naar een schoolreünie gegaan, en dat waren echt toffe kerels. Maar ik heb toen een fout begaan. Ik had mijn pij niet aan, omdat ik niet te veel wilde opvallen. Een keuze gebaseerd op angst.”
Feit is dat angst een motivatie kan zijn om een omgeving te onvluchten, en in het geval van Giel kwam hij in een veel betere entourage terecht, zijnde: een omgeving waar iedereen hem aanvaardde zoals hij was en er van pestgedrag geen sprake meer was. Of hij nu gelukkig was?... "Minder ongelukkig dan vroeger," was zijn antwoord.
Verlangens
Na een bezoek aan een plaatselijke Griekse klooster polste Jani naar zijn leven als monnik. “In ons klooster zijn er alleen mannen”, vertelde Giel. “Er zijn ook nonnenkloosters, maar we zitten niet samen. Dat is omdat mensen verlangens hebben.”
“Ik heb nog nooit seks gehad. Dat vinden sommigen vreemd”, zei hij. “Ik vind vrouwen niet slecht of lelijk. Als monnik mag je van iets genieten of van een mooi iemand, en seks is volgens het boeddhisme niet per se slecht. Alles draait om de motivatie.”
“Ook wij praktiseren liefde”, besloot Giel. “Ik geef liefde niet op. Wat ik wel opgeef, is de onmiddellijke, intense vorm van geluk. Monniken die het daar erg moeilijk mee hebben, kunnen aan zelfbevrediging doen. Dat is niet hetzelfde als seks, maar als het kan helpen, why not?...”
Info: ‘Viva la feta’, elke woensdag vanaf 21.15 uur op Play4 en GoPlay.