Verouderen: je moet er maar aan leren wennen

Oftewel: hoe zielen onderweg kunnen afsterven…
door Tsenne Kikke - zondag 7 februari 2021 19:51

Foto's zijn een uitstekende manier om dingen zoals mensen, plaatsen en gebeurtenissen 'levend' te houden. Soms vergeten we hoe onze geliefden of de plaatsen waar we opgroeiden eruit zagen: daarom is het bewaren van foto's zo belangrijk. Voor sommigen onder ons toch...

Dat wetende, besloot een filmstudent, Victor Galusca genaamd, die oude en vergeten foto's vond, ze terug te geven aan de mensen die op die foto's stonden. Ze werden indertijd gemaakt door Zaharia Cușnir, de enige fotograaf in het dorp.

Victor slaagde erin 6 van hen te vinden. Hij reisde naar Roșietici in Moldavië, en maakte een praatje met hen: over hun leven, ervaringen en herinneringen. Ze waren allemaal erg blij om die foto's te ontvangen.

Eigenlijk zouden we foto's van zielen-in-wording moeten kunnen maken; opdat we zien hoe fris en levendig ze zijn bij de geboorte van een baby, over de jaren heen verschrompelen, uiteindelijk wegkwijnen, om dan slechts enkel en alleen een vorm van bezieldheid achter te laten. Tenslotte blaast een mens bij de laatste ademtocht de geest uit, niet de (afwezige) ziel...

Natuurlijk mag je er anders over denken, beste lezer. Het verandert alleszins niets aan de realiteit. Wie zei alweer: "Laat de doden de doden begraven..."?

Men zegge het voort... Maar zeg er wél bij dat Waarheid in wezen nooit de bedoeling heeft te kwetsen.

"Vind mensen, die in zichzelf zowel de motivatie als de aangeboren drijfveer hebben om aan hun Innerlijke Zelf te werken, en we zullen hen gidsen."

Stuur wel geen eenden naar de arendenschool.