Kirlianfotografie is het fotograferen van objecten in een hoogfrequent hoogspanningsveld met een spanning van meer dan 1.000 volt. Deze methode is genoemd naar het Armeens-Russische echtpaar Semjon en Valentina Kirlian, twee Russische technici, die deze manier van fotografie in de jaren 1930 toevalligerwijze ontdekte. Kirlianfotografie wordt ten onrechte ook wel aurafotografie genoemd.
Het te fotograferen object wordt dicht bij de elektrode gebracht, waardoor het blootgesteld wordt aan een sterk elektrisch veld. Door de hoge veldsterkte ontstaan er ionisaties van de aanwezige (gas)moleculen. Daardoor ontstaan er rondom dit object kleine, zwakke zichtbare kleurige ontladingen. Deze kunnen gefotografeerd worden indien het omgevingslicht afgeschermd wordt. Daarom wordt de kamer verdonkerd. In de praktijk kiest men vaak de volgende opstelling: op een vlakke metalen plaat, die als elektrode fungeert, plaatst men de fotofilm en daar direct bovenop: het te fotograferen object.
Ieder object heeft een grensvlak met de omgeving waarin het zich bevindt. In de lucht ontstaat daarop een grenslaag met een mengsel van verschillende gassen. Deze grenslaag wordt dynamisch beïnvloed door het uitgassen van het object. Dit uit zich bij alle objecten, zowel levende als gewone objecten, zoals een huissleutel, of een dood blad van een boom.
Anderzijds worden gassen in de grenslaag opgenomen uit de atmosfeer door affiniteit of adhesie met het object. Door ionisatie kan deze dynamische gasgrenslaag zichtbaar worden gemaakt.
Vaak zijn bij levende objecten een soort kleurige 'fontijnen' of 'uitstralingen' zichtbaar. Bij een vers afgesneden plant, is dit zeer goed zichtbaar. Het is te verklaren doordat vloeistof verdampt die zich in een vezel bevindt. Een afgesneden plant verdroogd en raakt dus door verdamping zijn vloeistoffen met een deel van de daarin opgeloste stoffen kwijt.
Bij de huid van mens of dier vindt ook uitgassen in de vorm van met kirlian zichtbaar gemaakte uitstralingen plaats. Het zal voornamelijk ontstaan bij zweetklieren.
Eenvoudig is vast te stellen dat de verdamping ook sterk plaats vindt bij de zogenaamde acupunctuurpunten. Dit kan eventueel verklaard worden doordat de meridianen waarop de acupunten liggen te beschouwen zijn als vloeistofkanalen voor lichaamsvochten - of, als banen, waardoorheen de lichamelijke energieën vloeien.
Nota: We zijn volop onze Encyclopedia Spiritualia aan het aanvullen... Heb je ooit zélf op de één of andere manier ervaringen opgedaan met de Kirlianfotografie? Of, weet je er iets meer over te vertellen? Laat het ons weten via 'Mijn Commentaar' hier onderaan.
Interessante, reclameloze bijdragen, met een encyclopedische inhoud, en bijgevolg: een meerwaarde voor onze lezers, komen in onze rubriek Encyclopedia Spiritualia terecht, waarvan hier de link!
Eender wat op reclame lijkt, wordt automatisch verwijderd. Hopelijk kun je hier enig begrip voor opbrengen. Want, indien jij het doet, zullen de duizenden anderen het ook doen, nietwaar?
Stel je interesse in reclame en naar meer naambekendheid? Klik dan even op deze Zoek&Vind link.