Brigitte Bardot is op 91-jarige leeftijd overleden

De Franse actrice en icoon van cinema hield meer van dieren dan van mensen…
door Tsenne Kikke - zondag 28 december 2025 14:03

Brigitte Bardot, vaak aangeduid als ‘BB’ of 'Babette', was een van de meest beroemde filmsterren van de 20ste eeuw. In de jaren 50 en 60 groeide ze uit tot sekssymbool en stijlicoon. Ze brak in 1956 internationaal door met de film ‘Et Dieu... créa la femme’, geregisseerd door haar toenmalige echtgenoot Roger Vadim. Plotseling hadden Frankrijk en de rest van de wereld al snel alleen oog voor Brigitte Bardot. "Een wild, dierlijk, vrij lichaam verschijnt op het scherm,” schreef de Franse filmcriticus Jean Douchet. "Het ondermijnt en revolutioneert de sociale zeden in Frankrijk en de wereld.” De Bardot-revolutie was net begonnen; het zou een waarachtige mythos voortbrengen. Nadien speelde ze in meer dan veertig Franse en internationale filmproducties, waaronder ‘La Vérité’ (1960), ‘Le Mépris’ (1963, onder regie van Jean-Luc Godard), en ‘Viva Maria!’ (1965).

Daarnaast had ze een carrière als zangeres. Haar samenwerking met Serge Gainsbourg leverde iconische nummers op, zoals het controversiële ‘Je t’aime... moi non plus’.

"Comic strip" (1967)

Het is 6 juni 1973. Op de set van de film 'L’Histoire très bonne et très joyeuse de Colinot trousse-chemise' ('Het zeer goede en zeer vrolijke verhaal van Colinot trousse-chemise') vroeg Bardot zich iets af. Ze keek in een spiegel, gekleed in een middeleeuwse landvrouwe-outfit, met een hennin op haar hoofd. Bardot dacht toen bij zichzelf: "Ik zie er echt belachelijk uit, zo dom."

Diezelfde dag, terwijl ze een scène opnam, zag ze een figurant begeleid door een heel klein bang geitje. Terwijl ze het geitje streelde, vroeg ze aan de eigenares wat ze ermee van plan is. "Zondag is de communie van mijn jongste zoon, dus we gaan er een méchoui van maken", antwoordde de vrouw. Verschrikt kocht Brigitte Bardot het beestje voor een 'bescheiden bedrag', doopte haar 'Colinette' en nam haar mee naar haar 5-sterrenhotel. Bovendien was haar besluit genomen: ze stopte met acteren en ging zich met dierenwelzijn bezighouden....

In een fractie van een seconde ontdeed Bardot zichzelf van de zevende kunst. "Acteren is nooit een passie geweest. Ik ben nooit echt een actrice geweest in het diepste van mijn wezen. Echte actrices kunnen niet spelen. Ze moeten blijven spelen tot hun dood," verklaarde ze enkele jaren later aan 'Le Monde'.

Acteren kon Bardot niet, vind ik. Wel was het mannenvolk stapelzot op haar lichaam verliefd. De meeste van haar toenmalige 'concurrenten' waren vooral Italiaans, waaronder Sophia Loren, Gina Lollobrigida en Claudia Cardinale.

Toen Bardot begin dertig was, en op weg naar een vriendin die in het ziekenhuis lag, bevond ze zich in de lift met een verpleegkundige. Deze laatste herkende haar – hoe kan het anders. De verpleegster was buiten zichzelf en boerde: "Mijn zoon vecht de Algerijnse oorlog terwijl jij je brood verdient met uitkleden!"

BB werd achtervolgd door de roedel, opgejaagd door de paparazzi, gehaat door een groot deel van het vrouwelijke geslacht. "Jullie nemen al onze mannen af, is dat nooit genoeg voor jullie? Jullie zijn hoeren!" werd er onder andere in haar gezicht geslingerd. De titel van de film van Louis Malle zal vanaf dat moment als een vanzelfsprekendheid klinken: 'Privéleven' uit 1962.

"En Vadim... creëerde Bardot"

Want de blondine met het vuur is mooi. Zeer mooi. Ze houdt van. Ze is gepassioneerd. Vrij. Ze leeft. En dat is nog niet alles, ze heeft een zeldzaam uitgesproken mening voor die tijd. Bardot is ook provocatie, brutaliteit. In 1955 antwoordde ze, openhartig, op de vragen van een journalist:

- Wat is de mooiste dag van uw leven? – "Een nacht."
- Welke persoonlijkheid bewondert u het meest? – "Sir Isaac Newton. Hij ontdekte dat lichamen elkaar kunnen aantrekken."
- Waarom draagt u geen lippenstift? – "Dat laat sporen achter."

Françoise Sagan schreef over haar: "Je ziet een vrouw die de liefde bedrijft omdat ze dat wil, van de ene man houdt en daarna van de andere, en daar geen enkele schaamte bij voelt, maar juist een bedwelmend gevoel van vrijheid."

Dans. Een spontane sensualiteit, een oprechte levensvreugde. Bardot leverde een zinderende, ongecensureerde scène. Een losgeslagen mambo. Wilde haren, zweet op de slapen, rode wangen. "Mijn heupen rolden, wiegden, ik had het warm, ik ging er helemaal in op, ik deed alsof ik de liefde beleefde op het razende ritme van de tam-tams, het was alsof een ander ik mijn lichaam bezat!”, zei ze. We zijn in 1956. De Franse samenleving en de hele wereld zullen haar leren kennen… Het Bardot-fenomeen stond op het punt los te barsten..

Weet, dat het in die jaren onvoorstelbaar was dat een meisjesachtig uitziende vrouw op een meest uitdagende manier op blote voeten danste en daarbij geen gevolg gaf aan mannelijke bevelen...

Roger Vadim zou er "de onbereikbare droom van alle getrouwde mannen" van maken. Daar waar "En God… creëerde de vrouw" relatief onopgemerkt in Frankrijk verscheen (drie zalen in Parijs), zorgde het voor een stormloop in de bioscoopzalen van de Verenigde Staten, Engeland, Duitsland, et cetera. Naaktscènes werden evenwel verwijderd. Maar dat deerde niet, de verpletterende animale bom was gelanceerd...

De "schoonheid van de duivel"

"Ze loopt uitdagend en een heilige zou zijn ziel aan de duivel verkopen om haar te zien dansen," schreef Simone de Beauvoir op papier.

Bardot zette de geesten in vuur en vlam, clerici kwamen overal in actie. Op Expo 58 in Brussel had het Vaticaan een paviljoen waarin panelen de zeven hoofdzonden illustreerden. Voor die van de 'Wellust' stond er een foto, groter dan levensgroot van... Bardot. De duivel in het lijf.

De zo beruchte film werd achteraf opnieuw in de Franse bioscopen vertoond. Verboden voor minderjarigen onder de 16 jaar. Drie opkomende figuren van de Nouvelle Vague, namelijk Truffaut, Godard en Chabrol, waren er enthousiast over.

1973

Nadat ze in 56 films was opgetreden, besloot ze in 1973, op 39-jarige leeftijd, een punt achter haar filmcarrière te zetten. Ze trok zich terug in haar woning in Saint-Tropez en wijdde de rest van haar leven aan het welzijn van dieren. In 1986 richtte ze de 'Fondation Brigitte Bardot' op, een stichting die zich inzet voor dierenwelzijn wereldwijd. Ze voerde strijd tegen onder meer de zeehondenjacht, dierenmishandeling in slachthuizen en het gebruik van dieren in circussen.

Het menselijke ras kon ze moeilijk accepteren en gaf steeds meer de voorkeur aan het gezelschap van dieren."Ik heb mijn jeugd en mijn schoonheid aan de mannen gegeven, opdat ik mijn wijsheid en ervaring en het beste van mezelf aan de dieren geef," verklaarde ze.

De laatste jaren kwam ze echter ook vaak in het nieuws door controversiële politieke uitspraken. Na kritische uitspraken over onder meer immigratie, de islam en homoseksualiteit werd ze in Frankrijk meermaals veroordeeld voor racisme en discriminatie. Bardot voelde zich onbegrepen. Zoals altijd. En bleef zich meer en meer isoleren.

Haar overlijden volgde kort nadat er bezorgdheid was ontstaan over haar gezondheidstoestand. Onlangs werd ze voor de tweede keer in korte tijd in het ziekenhuis opgenomen. Ondanks het feit dat ze haar fans na deze opnames nog probeerde gerust te stellen, is ze nu toch overleden.

“Haar films, haar stem, haar schitterende roem, haar initialen, haar verdriet, haar genereuze passie voor dieren, haar gezicht dat Marianne werd – Brigitte Bardot belichaamde een leven van vrijheid”, schreef de Franse president Emmanuel Macron vandaag op X, waardoor hij naar het feit verwees dat Bardot's gezicht gebruikt werd als model voor een officiële buste van Marianne, het symbool van de waarden van de Franse Republiek, die vanaf het einde van de jaren zestig in gemeentehuizen in heel Frankrijk werd geplaatst...

"Vind mensen, die in zichzelf zowel de motivatie als de aangeboren drijfveer hebben om aan hun Innerlijke Zelf te werken, en we zullen hen gidsen."

- DIMschool vzw, de énige gespecialiseerd in Zelfkennis, zijnde: het kennen van het Zelf -
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

En, voel jij je geroepen om Spiritualia te sponsoren?
Klik dan op deze link. Alvast bedankt!

Overschrijven kan ook via: IBAN: BE22 7795 9845 2547 - BIC: GKCCBEBB

- Indien je zo'n (bak)steentje bijdraagt, ook via een aankoop of een Zoek&Vind abonnement, mogen we jouw naam hieronder publiceren? Laat het ons weten!