Vanaf het moment van de conceptie werd het leven aan ons geschonken en uit dankbaarheid voor het verkrijgen van dat geschenk, kunnen we - als tegenprestatie - het leven gewoonweg ten volle beleven. "Met porto en verpakking," zou Gurdjieff erbij hebben gezegd.
Anders gezegd: met de bluts en de buil.
Maar, in plaats van het leven ten volle te beleven, zijn er zeer velen onder ons die geleefd worden, en waarbij het leven zich dus op een automatische manier ontrolt, waarbij de gebeurtenissen hen zomaar overkomen.
Indien de mens er zich, bijvoorbeeld, door verrijkt, of er op de een of andere manier succesvol van wordt, dan is het aan zijn eigen toedoen te wijten - maar, indien alles wat hij aanraakt in lood verandert in plaats van in goud - of, indien zijn leven één grote flop is geworden, dan is iets of iemand uit de buitenwereld daarvan de schuldige.
Toch beseft hij niet - dat, indien hij met de wijsvinger van zijn hand naar die 'oorzakelijke' buitenwereld wijst, er drie vingers zijn die naar hemzelf wijzen.
'Het leven ten volle beleven', kan op verschillende manieren worden vertaald; dit, afhankelijk van het menstype. Ook kan men er een extra zin of betekenis aan geven. Neem jezelf, bijvoorbeeld: wat is de zin van jouw leven, en welke betekenis heb jij er zelf aan gegeven?
Gurdjieff raadde ons op zijn beurt aan om - terwijl we van het leven op een 'bewuste' manier ten volle genieten, eveneens aandacht zouden moeten schenken aan, enerzijds: 'het onvolgroeide kind in ons - dat bij het merendeel van de mensheid rond 6-jarige leeftijd gestopt is met groeien, omdan even later stelselmatig weg te kwijnen - en, anderzijds, een 'extra lichaam', waarin we - nadat we dit stoffelijk lichaam van ons als een afgedragen kleed hebben afgeworpen - kunnen verhuizen.
Natuurlijk zijn er slechts weinige mensen die daarin interesse stellen. Liever dan aan die interne zaken te 'werken', lopen ze in hun verbeeldingswereld graag met de gedachte rond dat een ziel niet moet verworven worden, en dat er voor hen wel iets na dit leven bestaat. Noem het 'luiheid', gebrek aan interesse, of het gevolg van de mañana-ziekte - zijnde: uitstellerij, of wat dan ook.
Misschien hebben ze weleens gelijk. Misschien heb ze wel degelijk een volwaardige ziel, en bestaat er voor hen iets in een soort van hiernamaals, wedergeboorte, reïncarnatie, noem maar op, en zijn ze geen stof dat tot datzelfde stof zal wederkeren. Weet jij het écht? Of..., denk je het te weten?
Ikzelf stel zeer veel geloof in de leerstellingen van Gurdjieff. Nu heb ik het wel niet over het geloof waar andere mensen het over hebben - integendeel, maar over een geloof, dat me al meer dan vijfendertig jaren lang aanspoort om er het fijne van aan de weet te komen.
Wie George Ivanovitch Gurdjieff als mens was, interesseert me veel minder dan wat hij ons heeft gebracht. Indien je het internet afschuimt, vind je al hetgeen nieuwsgierige breinen aan de weet wensen te komen. Sommige auteurs dragen hem op een zilveren of gouden schotel, terwijl anderen hem ofwel naar de maan ofwel naar de hel verdoemen. Natuurlijk bevinden er zich tussen die twee uitersten van zwart-wit, miljoenen tinten van grijs.
Ik ben ervan overtuigd dat - ondanks het feit dat na hun overlijden de restanten van gewone stervelingen wel degelijk op de Maan terechtkomen, namelijk: daar waar geween en tandengeknars heerst - of, in de Hel worden gedeponeerd - zijnde: de Aarde, een hel, waarvan men een hemel op aarde dient te maken - verblijven Gudjieff's 'restanten' in datgene wat hijzelf Wereld-12 en Wereld-6 noemde.
Indien je nog nooit iets van de hand van Gurdjieff zélf hebt gelezen - of, het boek 'Op zoek naar het Wonderbaarlijke', dat jou toch voor 85% een zeer goed beeld geeft van de dingen die hij vanuit het Oosten naar ons Westen heeft gebracht, zullen zeer veel termen die ik in mijn blogs gebruik hoogstwaarschijnlijk als Chinees in de oren klinken. Een reden temeer misschien om dat Chinees ooit eens aan te leren...
'Op zoek naar het Wonderbaarlijke' werd door Ouspensky, één van Gurdjieff's leerlingen geschreven, en geeft ons een nauwkeurig idee van alles wat hijzelf persoonlijk van Gurdjieff had geleerd, evenals de dingen die hij van andere leerlingen had gehoord, en dus onmisbaar voor elke neofiet die een studie van Gurdjieff's leerstellingen wenst te maken.
Mijn ervaring is, en wel nadat ik de leer op diverse manieren 'had vertaald' in een poging het aan anderen over te dragen, dat de meeste mensen in het filosofische deel blijven vaststeken - net zoals een wagen, die men in gang heeft geduwd en het nodige momentum had bereikt, plots in de modder blijft steken. Bij deze raad ik dan ook aan elke inzittende aan om levenslang als een soort van gevangene in die wagen te blijven zitten - want, indien men toch uitstapt, zal men ogenblikkelijk ervaren dat die modder in wezen een moeras is; een moeras, waar men nooit meer uitgeraakt.
Het is dus niet dat, omdat je alles over Beethoven hebt gelezen, dat je zelf een muziekstuk kunt componeren.
Enkele uitzonderingen graafden iets dieper en hielden zich evenwel met het 'wiskundige' bezig. Maar ook hier durf ik schrijven, dat indien men - na jaren studie van de notenleer - Beethoven's partituren kan lezen, men nog immer geen componist is.
Dan hebben we nog de Eénogen, die zich in het Land der Blinden wensen te verrijken; een iets, waarin sommigen met succes slaagden. Voorbeelden hiervan zijn, onder andere, de puppetmaster Ron Hubbard en de sluwe Rajneesh, die - door zichzelf daarna Osho te noemen - een persoonlijkheidsverandering onderging.
Eénogen van vandaag de dag, kan je meestal gerust vergelijken met mensen, die de muziekstukken van Beethoven trachten na te spelen: de ene ietwat beter dan de andere.
Volgens Gurdjieff zouden mensen, die aan Zelfkennis wensen te doen, zich eerder moeten wenden tot 'hij die weet' - maar, ook zei hij daarbij dat, indien je in de handen van een kwakzalver of charlatan terchtkomt, het nog zo geen kwaad kan. Ook de reden daarvan vind je in 'Op zoek naar het Wonderbaarlijke'.
Ron Hubbard, Rajneesh en Gurdjieff hadden één ding gemeen: ze wisten alles over het psychologische en mechanische deel van de individuele mens. Alle drie waren ze zich dus heel sterk bewust van de diepte van de hypnotische slaap waarin elke mens onbewust vertoeft.
Gurdjieff deed zijn uiterste best om de mens daarvan bewust te maken. Net wat Plato trachtte te doen met zijn beschrijving van 'De Grot'. De twee anderen brachten de mens in een nog veel diepere slaap, waardoor ze de massamens bewust konden uitbuiten.
Ik verbeter: Osho verwees meermaals naar de uitspraken van Gurdjieff, en was zélf op zoek naar die éne 'Mens'-met-een-hoofdletter. Maar, net als een Diogenes, vond hij hem niet. Toegegeven: ook Gurdjieff vond hem niet, en dan ook de reden waarom hij een boek nooit afwerkte, waarmee hij dus de laatste parels voor zichzelf hield.
In elk geval trachtte ik met al het bovenvermelde weer te geven, dat - wat Zelfkennis betreft, zijnde: het kennen van het Zelf - slechts enkelingen in staat zijn om zich daadwerkelijk met de praktijk bezig te houden, en dus niet enkel en alleen met de theorie. Ikzelf schat: 1% van de mensheid, oftewel 1% van iets meer dan 7 miljard stervelingen, hetgeen ons nog immer een enorm groot getal oplevert. Neem een rekenmachientje, en reken het maar eens voor jezelf uit.
Tot besluit
Wie zei alweer: "Word wakker!" - "Ontwaak!" - "Ontslaap!"? Woorden, die geen mens, die in de veronderstelling leeft dat hij reeds wakker is, kan begrijpen.
In plaats van te ontwaken, zal die mens zich eerder met zaken zoals religie, hypnose, autosuggestie, meditatie, yoga, mindfulness, et cetera, et cetera, bezighouden, omdat men die aangename slaap nog beter zou kunnen ervaren. Liefst dan nog in groep: om met het andere geslacht kennis te maken, om zich te midden van gelijkgestemden goed te kunnen voelen, om de reeds opgedane kennis met anderen te delen, en zo meer.
Geen verwijt! Het is gewoonweg een vaststelling. Een vaststelling, waarmee je natuurlijk niet akkoord hoeft te zijn.
Weet, bijvoorbeeld, dat mensen even snel in een nog veel diepere slaap kunnen gebracht worden als eender welk dier. Indien je daarover mijn nieuwsblog niet hebt gelezen, raad ik je ten zeerste aan om op deze link te klikken, en de drie filmpjes te bekijken.
Indien je wenst te 'ontwaken', dan vind je alles wat er te weten valt, in de vier boeken die na Gurdjieff's dood werden gepubliceerd. De énige vraag die nog voor iedere zoekende persoon geldt, is: "Wat wil je écht weten?", teneinde in de praktijk daadwerkelijk toe te passen.
