Waarom is ons universum in een driedimensionale wereld geboren?

Er wordt een vergelijk gemaakt tussen de werelden van Gurdjieff en de hogere en lagere dimensies die de wetenschap postuleert. Zo wordt het kantelen van een driedimensionaal voorwerp in een, hogere dimensie een vierdimensionaal voorwerp. Dit wordt hier (paragraaf twee van uw nieuwsbericht) vergeleken met de werelden van Gurdjieff waarin het kantelen van wereld 48 in een hogere dimensie wereld 24 wordt, een wereld die onderhevig is aan de helft minder wetten. Je zou hier dus ook kunnen zeggen dat een driedimensionaal voorwerp de doorsnede is van een vierdimensionaal voorwerp of dat wereld 48 de doorsnede is van wereld 24. Dit is natuurlijk niet juist, maar zo kan deze paragraaf overkomen bij een aandachtige lezer die niets weet van de wetten en werelden van Gurdjieff.     

Een tweedimensionaal wezen (dat uiteraard alleen in je voorstellingswereld kan bestaan) dat een ervaring van een vierdimensionaal lichaam dat zijn wereld doorsnijd waarneemt, ervaart de uitingen hiervan als iets dat praktisch oneindig eenvoudiger is (niet meer dan een schaduw als het ware) dan wat dit hoger dimensionaal lichaam in zijn eigen dimensie is. M.a.w. het hogere lichaam is door zijn praktisch oneindige complexiteit (ten opzichte van de doorsnede die het tweedimensionale wezen waarneemt) noodzakelijkerwijs aan meer wetten onderhevig dan de wetten die gelden in de tweedimensionale wereld.

Zo is het ook de wetenschap verlopen. Het bestuderen van heelal en mens heeft veel meer wetten toegevoegd aan de daarvoor bestaande wereldbeelden over mens en kosmos, en niet minder. De wetten worden alleen eenvoudiger als je teruggaat naar de oorsprong van de dingen. Maar in dat geval pas je niet de kantelmethode toe, maar moet je hogere dimensies afpellen tot lagere dimensies waarbij er dus stapsgewijs dimensies en dus ook wetten verdwijnen. Vanuit dit gezichtspunt zijn de lagere dimensies in feite de hogere werelden van Gurdjieff en kunnen je begrijpen waarom het onderbewustzijn bovenbewustzijn moet worden, want de wetten die onzichtbaar schuil gaan achter een object zijn op zich in wezen terug te voeren op de wet van drie. Maar deze eenvoud vormt in de tijd een complex web van drie-eenheden waardoor een object er heel complex kan uit zien.   

Ik vermoed dat deze bewuste passage niet goed is geformuleerd zonder dat u daar erg in had. Moest ik mij vergissen, dan zal de rechtzetting wel volgen. Moest er inderhaast toch een niet zo bedoelde fout in de tweede paragraaf van uw bericht zitten, dan kan deze worden rechtgezet.         

Wat ik nog wel kwijt wil, is het volgende. De analogie tussen de wereld van vlakland en de driedimensionale wereld  en deze driedimensionale wereld en de vierde dimensie die wij zouden ervaren als tijd, is in feite maar een hulpmiddel dat bij dieper onderzoek meer problemen schept dan het verklaart. Het is een interessant mentaal spelelement, maar niet meer dan dat. Het enige dat ik  als verklaring voor mijn bewering wil geven (anders wordt deze commentaar veel te lang), is dat beweging en tijd steeds beweging en tijd blijven, op welke schaal of dimensie ook. M.a.w. een vierdimensionaal voorwerp verandert in een driedimensionale wereld niet een driedimensionaal voorwerp plus tijd. Neen, een voorwerp schijnt dimensies te verliezen of te winnen al naargelang we er op in of uitzoemen, maar  beweging blijft beweging en tijd blijft tijd al zullen deze op iedere schaal verschillend worden ervaren, tenminste als je ze met elkaar vergelijkt.

Als je werelden of dimensies toepast op de verschillende zintuigen dan zal blijken dat iedere zintuiglijke waarneming zijn eigen karakter heeft en een aparte dimensie aan elke zintuiglijke waarneming toevoegt. Kleur, geur, smaak, geluid, pijn, genot, evenwicht, emoties, echolocatie, infrarood waarneming, enz. berusten ieder op zich (volgens de huidige wetenschap!) op een zintuig dat eendimensionale prikkelpakketjes (kwanta of trillingspakketjes) ontvangt (en daaruit zelf ook bestaan!) en terug uitzend al naar gelang zijn aard en waaruit de geest (de hersenen volgens de huidige wetenschap - en die ook uit kwanta bestaan!) een betekenisvol op elkaar afgestemd geheel destilleert waarop het lichaam kan reageren en door overleven (en ook door sterven!).

De fout die voortdurend wordt gemaakt door wetenschappelijke onderzoekers is om de ene waarneming te verklaren uit de andere in plaats van nieuwe waarnemingen te zien als extra’s. M.a.w. de ene waarneming zou wel eens niet een transformatie van een andere kunnen zijn, maar een toevoeging die een relatieve zelfstandigheid bezit.      

De vraag is of al deze zintuiglijke gewaarwordingen, waartoe dus ook de psychische horen, op zichzelf bestaan of de uitdrukking zijn van rechtstreeks onwaarneembare krachten die zich in een zijnsdimensie bevinden die niet objectief kan gemaakt worden omdat het de bron is achter al het objectieve of geopenbaarde. Zo is het begrip kracht in dit geval misschien niet meer dan een verbale uitdrukking die moet tegemoetkomen aan onze onwetendheid met betrekking tot deze niet objectief te maken zijnsdimensie waaruit ons Ik ontspruit.

De vraag in verband met verschillende dimensies of werelden is, of de meerdimensionale werkelijkheid die door de kosmologie en kwantumfysica wordt gepostuleerd een werkelijke meerdimensionale wereld op zich is of dat deze werelden een product zijn van onze zintuigen en ons instinctief en wetenschappelijk denken als product van onze hersenen? Of is de wereld in al zijn dimensionale verscheidenheid het product van waarneming en denken die samen pas de werkelijkheid vormen en waardoor een onkenbare wereld op zich (Kant) een onnodige en onvruchtbare hypothese is?!                  

Indien we een onderdeel onderzoeken, zegt Gurdjieff, moet je te allen tijde rekening houden met het Geheel. Maar het Geheel is zó complex - en wij, zó gelimiteerd door onze zintuigen, dat het bijna onmogelijk is om in te ‘zien’ hoe alles vanuit het absolute zijn oorsprong heeft gevonden. Daar het brein van elke mens die mens dicteert wat er te ‘zien’ is, moet men zelfs als wetenschapper uit dat brein kunnen ontstijgen, net zoals een Einstein deed.

Wat je schrijft over tijd is juist, maar ik noem het dan wel Tijd - want, het is metaforisch gezien - de Oorzaak van alles. Gurdjieff noemde Tijd Heropas, bijvoorbeeld, en dé oorspronkelijke, omgezette kracht van waaruit de eerste drie zijn ontstaan. Tijd ‘verhuist’ dus mee naar alle dimensies, of werelden, en beweging hoort daar dan ook automatisch bij.
 

De 4de dimensie - in onze bewoordingen, is dus Ruimte-Tijd - en met 'ruimte'impliceert men dan ook 'beweging' - of, 'beweging-in-de-ruimte/tijd'.

Wat dimensies betreft, kan jij het volgende voorzeker begrijpen:

Wereld 48 – 3 dimensies

24 – 4

12 – 5

6 – 6

3 – 7

1 – 7 + 3 = 10 dimensies

In 1 wordt Heropas dus - als actieve kracht - een bondgenoot, in plaats van een 'vijand'. En, wat Tijd betreft, is de Alfa gelijk aan de Omega - het Begin gelijk aan het Einde, enzovoorts.

Als je onder iedere dimensie die bij iedere wereld kan worden toegevoegd, niet verstaat wat de wetenschap (via de snarentheorie die nog geen enkele wetenschappelijk aanvaardbare bijdrage tot nog toe heeft geleverd) hieronder verstaat (en waarin deeltjes tijdsdoorsneden zijn van een op diverse manieren (iedere manier is een dimensie) opgerolde ogenschijnlijk eendimensionale snaar), maar iedere hogere dimensie ziet als een dimensie of wereld waarin communicatie of zijns-toestanden op een totaal andere wijze geschieden dan in de aardse dimensie of wereld 48 en die als je er mee in contact komt je een intuïtieve oplossing geeft voor een moeilijk probleem, je in een gewaarwording- of gevoelstaat brengt die je nog niet (of zelden) hebt ervaren en waardoor je iets begrijpt dat daarvoor onbegrepen was, of je beelden aanreikt (bijvoorbeeld in een visioen of droom - zoals de Openbaring van Johannes) die als je ze begrijpt je inzicht zullen verruimen, of dat je klanken hoort die geen geluid zijn maar die je niet op een andere manier kunt beschrijven en toch betekenis in zich dragen (te vergelijken met dagelijks gebruikte uitspraken waaruit blijkt dat synesthetische verschijnselen eerder de norm zijn dan uitzondering – bijv.: een bittere toon, smaakloze kleding, een scherpe geur, enz.), of tekenen of symbolen die je totaal vreemd zijn maar toch op hun eigen specifieke manier veel hogere kennis vertegenwoordigen, dan denk ik te begrijpen wat je mij wil duidelijk maken.               

Punt – lijn – vlak –lichaam - ???

In plaats van ‘kantelen’, kan men ook (1) de richting veranderen en (2) ‘uitrekken’.

Een punt  verandert van richting en wordt tot een lijn uitgerekt (veelvoud van punten) ; een lijn verandert van richting en wordt tot een vlak uitgerekt (veelvoud van lijnen); een vlak tot een lichaam (veelvoud van vlakken), en een lichaam ... tot een veelvoud van lichamen.

Maar aan dat resultaat - dat enkel en alleen in Wereld 24 ‘materialiteit’ bezit -  en waarvan we vanuit de Aarde met onze gelimiteerde zintuigen slechts de doorsnede van zien (manen, sterren, planeten, et cetera) en niet de ‘verbondheden’ - hebben we nog geen naam gegeven.