"Vanuit Wereld-1, het Absolute, ontstonden Werelden 3 - 6 - 12 - 24 - 48 en Wereld-96," beweerde George Ivanovitch Gurdjieff indertijd. Wijzelf leven in Wereld-48, op planeet Aarde, ontstaan uit Wereld-24. Dit alles, en nog veel meer, lees je in het boek 'Op zoek naar het wonderbaarlijke', geschreven door P. D. Ouspensky, één van de vele leerlingen van Gurdjieff.
Om die reden sluit ik me aan bij de gloednieuwe theorie, die door natuurkundigen werd bedacht omtrent de totstandkoming van het universum, zijnde: niet door de Oerknal, maar door een vierdimensionale ster, die in elkaar klapte en veranderde in een zwart gat, dat materiaal 'aan de overkant' opnieuw uitspuwde.
De meest gangbare theorie over het ontstaan van de kosmos is die van de Oerknal, de zogenaamde ‘Big Bang’. Volgens die theorie ontstond het universum ruim veertien miljard jaar geleden uit en zeer klein punt, dat in de buurt van een singulariteit kwam. Een echte singulariteit was dit echter niet. Daarenboven weet niemand op deze Aarde vanwaar dat punt afkomstig is, noch hoe en door wat de uitbarsting tot stand kwam.
De algemene relativiteitstheorie veronderstelt, met betrekking tot het huidige heelal, dat er minstens twee soorten singulariteiten zijn: het centrum van een zwart gat en zogeheten 'naakte singulariteiten', dat wil zeggen: de zichtbare tegenhangers van zwarte gaten, zonder gebeurtenissenhorizon. Ook van het bestaan van dit laatste verschijnsel is men niet geheel overtuigd, maar er zijn sterke aanwijzingen dat er - behalve zwarte gaten - inderdaad ook naakte singulariteiten bestaan.
Astrofysici, verbonden aan het 'Perimeter Institute for Theoretical Physics' in het Canadese Waterloo, publiceerden een document dat gebaseerd is op eerdere bevindingen van het team van Gia Dvali, een fysicus uit Duitsland. Die bevindingen dateren uit 2000.
In dat gepubliceerde model is het driedimensionale universum een membraan, oftewel een 'braan', dat door een 'reuzengroot universum' zweeft dat vier ruimtelijke dimensies heeft. Het team veronderstelt dat dit reuzengroot universum haar eigen vierdimensionale sterren bevat, waarvan sommige ervan zouden kunnen instorten, en 4-dimensionale zwarte gaten vormen. Anders gezegd: op dezelfde manier dat de massieve sterren in ons heelal het doen.
Tevens zijn er diverse zaken in het heelal die niet passen in het Oerknalmodel, waaronder het horizonprobleem. Het universum heeft een vrijwel uniforme temperatuur, wat vreemd is na een gewelddadige gebeurtenis als de Big Bang. Een ander probleem is, dat we in het huidige heelal geen magnetische monopolen - oftewel: deeltjes met één magnetische pool - kunnen vinden, terwijl die - als het universum uit de Oerknal is ontstaan - in grote getale zouden moeten voorkomen.
Nadenkend over een theorie, die onder meer deze problemen zou kunnen verhelpen, vonden de natuurkundigen die in de vorm van een vierdimensionale ster. Als zo’n ster zou sterven en een zwart gat zou worden, zou het materiaal dat dit zwarte gat uitspuugt een 3D-braan (het getal voor de braan geeft alleen de ruimtelijke dimensies aan bij conventie) rondom de 3D-waarnemingshorizon vormen, en langzaam uitdijen.
Meteen zou het horizonprobleem dan ook zijn opgelost: de ster die ineenklapt en een zwart gat vormt, moet tijd genoeg hebben gehad om in zijn kern een uniforme temperatuur te bereiken. Het monopoolprobleem is dan misschien eveneens van tafel. De situatie, waarin deze monopolen zouden moeten ontstaan, doet zich niet voor indien een vierdimensionale ster instort.
Ook deze nieuwe theorie is naar het schijnt niet sluitend. Zo leverde de Planck-telescoop onlangs informatie omtrent de temperatuurfluctuaties in de kosmische achtergrondstraling die in lijn is met de Oerknaltheorie, maar ietsje afwijkt van wat men op basis van deze nieuwe theorie zou verwachten.
In elk geval ben ik de mening toegedaan dat het niet lang zal duren vooraleer men de Big Bang-theorie door een gloednieuwe zal vervangen. Reeds jarenlang tracht ik aan mensen het beeld te geven dat ook in het heelal het dode al het levende voedt, net als mest, bijvoorbeeld. Zelfs indien een mens terug tot stof wordt gereduceerd, wordt er 'iets levends' gevoed. Maar een 'mens' kan méér zijn dan gewoonweg stof: met de nadruk op het woordje 'kan'.
Weet je nog, dat ik schreef dat sommige mensen met 'mogelijkheden' zijn geboren, maar dat er indertijd geen garanties waren bijgeleverd?
Kantel het Yin-Yang symbool
Van zodra een ster implodeert, en tot een zwart gat wordt omgevormd, ontstaat er tegelijkertijd een nieuwe ster 'in het andere eind van het universum'. Als metafoor kon ik indertijd niets beter vinden dan het beeld van een soort van een 'endeldarm' in de breinen van de toehoorders laten oproepen.
Bij de meeste nieuwsberichten die ik op deze website plaats, tracht ik soms de lezer er zoveel mogelijk zélf bij te betrekken door hem/haar te laten na-denken: een denken, dat na het gewone denken komt.
Ervaring toonde aan dat dit zelden of nooit geschiedde en meestal averechtse en vooral boze reacties opriep. Toegegeven: deze website heeft - als aanvulling - dringend andere, vrijwillige bloggers nodig, die naar andere monden en andere inhouden van breinen kunnen schrijven...
Indien het onderwerp nieuw is voor jou raad ik ten zeerste het boek 'De tao van fysica' van Fritjof Capra aan. Ikzelf las het in 1993 toen ik enkele maanden in Sri Lanka verbleef en de fascinerende inhoud ervan is me altijd bijgebleven. In het Engels kun je het gratis downloaden...
En, als je dat boek uit hebt gelezen, is 'Het Veld' van Lynne McTaggart een andere aanrader... Nu iets over 'de oerknal in jezelf'.
De Werkgroep Zelfkennis
In wezen hoeft geen mens zich met zijn lichaam blijvend te identificeren. Hij/zij kan aan Zelfkennis doen, en tot het bewuste besef - en daarna: een 'weten' - komen, dat hij veel meer is dan enkel stof, en in zichzelf 'andere lichamen' ont-wikkel-en. Bij de dood geschiedt er dan een 'zielsverhuizing', en stapt het Zelf van het ene voertuig naar het andere. Het is dus een andere manier van 'thuiskomen'.
