Het is nu officieel aanvaard: de vernietiging van de dinosaurussen, en tal van andere soorten, greep 65,5 miljoen jaar geleden plaats - dit, naar aanleiding van een massieve meteoriet die in de Golf van Mexico op het schiereiland Yucatan neerplofte. Met andere woorden: de meteoriet was de aanleiding die de oorzaak bewerkstelligde, en niet - wat sommigen beweren - de oorzaak zélf.
Een meteoriet is het deel van een meteoroïde dat op de Aarde inslaat nadat het vanuit de ruimte door de atmosfeer is gevallen. Veel puin dat in contact komt met de dampkring bereikt de aarde niet, maar verbrandt door de weerstand van de atmosfeer.
Bij grotere stukken, die niet volledig verbranden maar gedeeltelijk als meteoriet op de aarde neerkomen, ontstaat bij het passeren van de dampkring een bolide, een vuurbol. De snelheid waarmee meteoroïden de atmosfeer binnenkomen bedraagt 35.000 tot 250.000 kilometer per uur, oftewel 10 tot 70 kilometer per seconde. Om de tocht door de dampkring te kunnen overleven, moet zelfs voor grote meteoroïden de snelheid niet hoger zijn dan ongeveer 27km/s, ongeveer 100.000 km/u. Alleen zeer grote meteoroïden, die meer dan 100.000 kg wegen, ondervinden relatief zo weinig weerstand dat de snelheid voldoende blijft om bij inslag een krater te veroorzaken.
De meteoriet waarvan hier sprake is, waarschijnlijk afkomstig uit de planetoïdengordel tussen Mars en Jupiter, had - naar het schijnt - een diameter van 11 kilometer, en boorde zich aan een snelheid van ongeveer tienmaal de snelheid van een kogel in onze planeet Aarde. Hierbij kwam een energie vrij, een miljard maal krachtiger dan de atoombom die men boven Hiroshima afwierp.
De impact blies stof, assen en brokstukken de wereld rond, creëerde enorm grote vuurhaarden, gooide wereldwijd bossen omver, en ontlook enorm grote tsunami's, grondverschuivingen en aardbevingen met een kracht van 11 of meer op de Schaal van Richter. Hierdoor werd minstens de helft van alle leven op Aarde verzwolgen en vernietigd. De ultieme doodsteek voor de dinosauriërs, de eigenlijke oorzaak dus, was de absolute duisternis op Aarde, die veroorzaakt werd door de komeetinslag en ook de giftige gassen die vrijkwamen maakten zeer vele slachtoffers. Die duisternis zorgde voor een globale winter omdat de zonnestralen de Aarde niet meer konden bereiken.
Dinosauriërs en andere reptielen waren niet in staat zich aan te passen aan dat nieuwe, koude klimaat en stierven uit. Zelfs onder de vissen en zeereptielen hadden slechts weinig families de massa-extinctie overleefd. Sommige soorten overleefden de ramp, maar de meesten ervan stierven achteraf door die koude. Het zijn waarschijnlijk de op vogels lijkende pterosauriërs die de meeste kans hadden om niet allemaal te worden vernietigd - en, reptielsoorten op veraf gelegen eilanden maakten ook dezelfde kansen. Het nieuwe klimaat maakte in elk geval wel de weg vrij voor zoogdieren die de Aarde vanaf toen domineerden. En aan hen, danken jij en ik ons bestaan.
Al het bovenstaande klinkt een beetje familiair en de reden daarvan is, dat de theorie over deze meteorietinslag reeds dertig jaar geleden door de fysicus Luis Alvarez gelanceerd werd. Maar de bewijzen vond men slechts achteraf. In sedimenten vond men, bijvoorbeeld, abnormaal hoge concentraties van het element iridium.
Iridium is een zeer zeldzaam element op Aarde, maar in de ruimte vindt men het bijna overal. In 1991 ontdekten onderzoekers in Mexico een krater met een diameter van 180 kilometer en met een diepte van ongeveer 2 kilometer. Het verkreeg de naam van Chixulub. Jaren eerder waren er echter ook wetenschappers die beweerden dat de extreme vulkaanuitbarstingen in de Deccan Traps in India de massale dood van de dinosauriërs hadden veroorzaakt. Maar, zegt men, als dat waar zou zijn geweest, dan zouden we ervan nu nog sporen moeten vinden in de Indiase biologische wereld, doch die zijn er niet.
Om het antwoord op de vraag voor eens en altijd een transparant karakter te geven, stelde men een team van 45 erkende wetenschappers samen; allemaal mensen, die zich in iets specifieks hadden gespecialiseerd. Het geld kwam van de National Science Foundation en van andere groeperingen buiten de Verenigde Staten. Hun conclusies verschenen onlangs in het vaktijdschrift 'Science Journal'.
Over de eerste mens...
Volgens gangbare wetenschappelijke inzichten is de Aarde ongeveer 4,56 miljard jaar oud. Ter vergelijking: het heelal ontstond, waarschijnlijk met de oerknal, naar schatting 14 miljard geleden en daarmee is het ongeveer drie keer zo oud als de Aarde. Het is nog altijd niet duidelijk hoe of waar het eerste leven ontstaan is. Tevens heb ik me altijd afgevraagd hoe de eerste Adam en de eerste Eva er kunnen hebben uitgezien. Jij ook?...
Maar over de wortels van die eerste mens bestaan er nog altijd ontelbare vraagstukken. Hetzelfde geldt voor onze ware voorouders: wetenschappers zijn het met elkaar nog niet eens. De laatste gemeenschappelijke voorouder van mensen, bonobo's en chimpansees leefde rond 6 miljoen jaar geleden. Vrij kort daarop leerden enkele van zijn afstammelingen rechtop, op twee benen, te lopen.
Het verste dat we tot nogtoe zijn kunnen teruggaan is een 2 à 5 miljoen jaar geleden, toen de eerste hominide, de Homo habilis in Oost-Afrika leefde. In de nu gehanteerde taxonomie is de mens, de Homo sapiens, de enige nog overlevende soort van het geslacht Homo, hoewel er wel stemmen op zijn gegaan om de mens met de twee soorten chimpansees in één geslacht te plaatsen.
De vroegste fossiele resten van deze mens, de Homo sapiens, zijn 160.000 jaar oud, maar men veronderstelt dat de eerste 'moderne mensen' rond 200.000 jaar geleden geleefd hebben. Als we nogmaals rekening houden met het feit dat de Big Bang z'n 14 miljard jaren geleden plaatsgreep, dat de Aarde zo'n 4,5 miljard jaar bestaat, dan heeft het voor onze Schepper - als je in een Schepper gelooft, natuurlijk - toch lang geduurd vooraleer hij die Adam en Eva op Aarde plaatste, nietwaar?
Of, kwamen die twee veel later? Volgens de Bijbel zou Adam rond het jaar 4046 v.Chr. zijn geschapen geweest; dus zo'n 6.000 jaar geleden. De zondvloed greep plaats in 2390 v.Chr. Abram werd in 2038 v.Chr. geboren, en Mozes in jet jaar 1613 v.Chr. Deze laatste overleed in 1494 v.Chr. Tenslotte hebben we de geboorte van Jezus in het jaar 5 v.Chr. en hij zou aan het kruis zijn gestorven in het haar 29 van onze tijdrekening.
Natuurlijk zijn deze data geen absolute gegevens. Daarnaast speelt zich nog het probleem van het jaar nul af. Een jaartelling begint in principe nooit bij 0, maar bij 1; maar, omdat er in deze tijdlijn gerekend wordt met de leeftijden van de mensen, waarbij er juist wél een jaar 0 bestaat - een baby wordt pas 1 nadat een heel jaar verstreken is - wordt er hier voor gekozen om toch met 0 te beginnen. Hetgeen dan ook weeral niet de volledige waarheid is; toch niet, indien we rekening houden met het verblijf van de 9 maanden in de moederschoot. Anders gezegd: een baby die geboren wordt is in principe reeds 9 maanden oud. Dus. als jij nogmaals verjaart, tel daar maar gerust 9 maanden bij. Elke mens is dus ouder dan hij denkt.
P.S.: Wat Adam en Eva betreft, schreven we reeds iets in een vorig nieuwsberichtje, getiteld 'Nieuwsbericht over dinosaurussen ...'
__________________________________________________________________________________________________________________
Een thema, te bespreken in ons platform 'Eclecticus', is: zou het mogelijk zijn dat - ondanks de wetenschappelijke logica - de eerste mens wel degelijk een 6.000 geleden op Aarde werd geplaatst?...
- Tenslotte hebben we nog het onderwerp dat door de bovenvermelde videoclips 'The Universe - Biggest Blasts' wordt aangemeld: het besef dat onze Planeet Aarde haar ontstaan te danken heeft aan de grootste explosie die zich ooit heeft voorgedaan; een explosie, die eerder een implosie was, namelijk: de Big Bang.
Van zodra een mens kan inzien hoe alles als stukjes puzzel in elkaar zit, met het gevolg dat het ene bij het andere nauwkeurig aansluit, enkel dan - niet eerder - beseft men het wonder van het ons eigen bestaan hier op Aarde. Maar hoeveel mensen staan bij dat wonder stil?
Over stilstaan gesproken, een kleine verbetering: hoeveel mensen hebben de tijd om die videoclips te bekijken, laat staan bij het besef van het wonder van hun eigen bestaan ?... Andere dingen in ons leven zijn nu eenmaal zoveel belangrijker - want, de Aarde draait alsmaar rond en een mens moet meebewegen, totdat op het grote witte levensdoek het woordje 'Einde' verschijnt.