'k Weet niet hoe jij erover denkt, maar zowel 31 december als 1 januari zijn dagen waarbij een mens eventjes bij alle dingen van het Leven kan blijven stilstaan. Zo kan men het afgelopen jaar mentaal overlopen, de stilstand van het nu ervaren, en toekomstplannen maken, eventueel.
Mijn voorbije jaar was kort, korter dan alle andere jaren, veel korter. Ik weet wel dat er aan de afstand geen veranderingen werden aangebracht: 2013 bestond wel degelijk uit 52 weken - maar, omdat de dagen sneller werden beleefd, leek dat jaar veel korter. Eigenlijk had ik moeten schrijven: de dagen van het voorbije jaar zijn voor mij sneller voorbij gevlogen dan die van al de vorige jaren. Het is een feit, dat hoe ouder een mens wordt, hoe sneller hij zijn onoverkomelijk eindpunt bereikt. Wacht maar af. Indien je mijn leeftijd bereikt, zult je misschien hetzelfde schrijven.
Over 'aankomen' gesproken...
Dit doet me weeral denken aan Socrates, die blijgezind en popelend de dag van zijn dood afwachtte, ... om daar te geraken wat hij zijn gehele leven lang bestudeerde, zijnde: de ziel, die haar intrede in het hiernamaals doet. Terwijl zijn leerlingen treurden, genoot de ter dood veroordeelde Socrates van zijn gevangenschap, en zei daarbij dat hij niet kon wachten om de volgende dag de gifbeker aan zijn lippen te brengen. Plato, die in zijn 'Phaedo' diens sterfdag beschreef, was op dat moment slechts 25 jaar oud.
Ik schreef reeds eerder dat alles een prijs heeft. Zelfs het leven is een geschenk waarvoor men een prijs moet betalen. Niet enkel en alleen het leven, maar ook de dood. Vlak voor zijn sterven sprak Socrates tegen zijn vriend Crito de volgende laatste woorden uit: “Crito, we zijn een haan verschuldigd aan Asklepios - betaal hem, vergeet het niet”.
In 399 v.Chr. werd de historische 71-jarige Socrates aangeklaagd en uiteindelijk ter dood veroordeeld voor 'het niet aanbidden van de goden van de stad' en 'het introduceren van nieuwe goden'. Naar het schijnt toonde hij dus geen respect voor de toenmalige bestaande godheden; goden, die inmiddels naar de wereld der mythologieën werden verwezen en ondertussen vervangen werden door andere, waaronder: onze God, Allah, en zo meer. Maar de engeltjes bestaan nog wel. Vraag het maar aan hen die het weten en ermee dagdagelijks werken.
Het knappe van al die godheden, engelen, maar ook duivels, is; dat men onmogelijk kan bewijzen dat ze er zijn, maar tezelfdertijd ook niet bewijzen dat ze niet bestaan. Dus, wat je er ook over denkt te 'weten', is onbelangrijk. Tenslotte is het hoogstwaarschijnlijk geen echt weten, tenzij je over een koppige natuur beschikt en halsstarrig volhoudt dat je beter 'weet', of er je kostje mee verdient. Denk aan priesters, bijvoorbeeld. Hopelijk bestaan ze in die momenten dat je ze écht nodig hebt. Ik bedoel: de godheden en hun engelen.
Wat, volgens mij wél belangrijk is, is de vraag: "Heb je toekomstplannen?". Natuurlijk heb ik het niet over jouw stoffelijk lichaam: haar tijd is reeds bij de geboorte gemeten, tenzij je toevallig verongelukt en daarbij sterft. Vergelijk het lichaam met eender welk andere machine of voertuig. Sommigen gaan 30 jaar mee, anderen 50, en zo meer.
Maar, welke tijd men jouw lichaam ook heeft beschoren: elke mens kan aan de inhoud ervan werken, en daarmee blijf ik alsmaar en tot vervelens toe misschien benadrukken hoe belangrijk het is om aan Zelfkennis te doen, zijnde: het Kennen van Jouw Zelf, dat niets te maken heeft met jouw stoffelijke en dus vergankelijk lichaam. Toegegeven: het lichaam, zijnde: het huidige voertuig van jouw Zelf of Ziel, moet onderhouden worden, net als eender welk ander voertuig, apparaat, of machine, zolang overdaad maar niet schaadt.
Er gaat niets boven: 'aan Zelfkennis doen'...
Moest ik ten tijde van Socrates hebben geleefd, zouden de zogenaamde 'hoogontwikkelde en welopgvoede burgers' me eveneens ter dood hebben veroordeeld, gegarandeerd.
Op Wikipedia lezen we het volgende... en, ik heb er geen woord aan veranderd.
De leuze 'Ken u zelf' leek Socrates' motief bij de benadering van kennis over de werkelijkheid. Hoe kan iemand iets kennen, als hij zichzelf niet kent? Wie kent er dan? En wat is de waarde van zulke ongegronde kennis? Hij leek vooral zelf op zoek naar die ultieme kennis van het diepste zelf, waarzonder men niets echt kent. En als men dat kent, dan weet men tenminste wie er niets kent, en kan vandaaruit reële kennis worden opgediept.
Dat opdiepen van kennis moest volgens Socrates gebeuren zoals een vroedvrouw een kind ter wereld helpt komen, door tussen te komen met beurtelings aanmoediging om door te gaan of op te houden, en zijdelings te helpen duwen en masseren. Hij noemde deze gesprekstechniek 'de vroedvrouwtechniek'.
Men moest bij de 'leerling', of de zoeker naar waarheid, deze techniek toepassen om hem te helpen die waarheid, de echte kennis, in zichzelf te ontdekken. Want alleen in zichzelf heeft men echte kennis. Al het andere van horen zeggen en van zien doen is namaakkennis. Kennis moest volgens hem helemaal authentiek zijn. Zijn techniek kwam bij de ander over alsof er van de hak op de tak gesprongen werd, maar Socrates was enkel aan het pogen de stevigheid van de reeds verworven kennis te toetsen, en al wat los zat moest worden verlaten. Op velen kwam hij arrogant en pedant over met zijn eeuwige vragen, die er enkel om bedoeld waren de ander uiteindelijk tot zichzelf te laten komen. Maar dit werd hem vaak niet in dank afgenomen, zeker niet door de grotere gevestigde ego's van de maatschappij.
Indien je er meer wenst over te lezen, vind je hier de link.
Moraal van het verhaal: 'Doe aan Zelfkennis'! Bezint eer je begint, maar begin, begin, begin!
En natuurlijk adviseer ik jou om zo snel mogelijk contact op te nemen met DIMschool vzw via [email protected].
Met 'zo snel mogelijk' bedoel ik: handelen, vooraleer je bent afgekoeld, en een andere persoonlijkheid de regering over jouw lichaam overneemt en iets 'aangenamers' wenst te ondernemen.
Indien nodig, daag ik zelfs eenieder uit, die beweert iets meer van Zelfkennis af te weten... Zelfs de éénogen, die trachten over de blinden te regeren en van wakker worden, ontslapen en ontwaken dromen.
Jazeker: indertijd zouden ze me hebben gelyncht. Nu nog natuurlijk: indien ze er niet met opsluiting voor zouden worden bestraft. :-)
