De bisschoppensynode in Vaticaanstad, handelend over het gezin, dat twee weken lang duurde en door meer dan 200 kerkafgevaardigden werd bijgewoond, is afgelopen. Zoals ik niet enkel en alleen had gehoopt, maar ook had verwacht, zijn de deelnemers er niet in geslaagd om tot een consensus te komen over hoe de kerk moet omgaan met homoseksuelen - noch over het onderwerp ter communie gaan van mensen, die gescheiden zijn en opnieuw trouwen. In beide gevallen stemde twee derde van de aanwezigen tegen.
"Dat betekent, dat we aan die thema’s moeten blijven werken," aldus woordvoerder Federico Lombardi.
Vorige maand schreef ik, dat indien ze daar een duimbreed aan toegeven, het gedaan is met de Katholieke Kerk. Alleszins: een Begin van een onvermijdelijk Einde. Het feit dat ze alles ooit hebben verNederlandst en dus het Latijn hebben vervangen, heeft reeds een ferme deuk in het eeuwenoude traditionele gegeven.
Niet, dat ik zo kerkgezind ben, integendeel. Ik ben de eerste om alle wereldse godsdiensten af te schaffen en door iets anders te vervangen. Indien je me meermaals leest, weet je wel waarover ik het nu heb. Maar, ondertussen - en in afwachting daarvan - is traditie, traditie...
Natuurlijk is dit heel erg voor de gescheiden mensen, die opnieuw willen trouwen, maar vooral zijn het de homoseksuelen, die er misschien meer last van hebben. Wel wist men tijdens de synode te vertellen dat koste wat kost elke vorm van discriminatie door anti-homo's 'vermeden moet worden'.
Weet, dat men slechts eenmaal in het Aangezicht van het Goddelijke kan huwen, en de dingen aanvaarden die men op dat moment aanvaard en uitspreekt. Het is een zielenverbintenis.
En weet daarbij ook, dat homofilie door de Kerk tegenwoordig wél wordt aanvaard - anders zou men het bij zo'n synode niet aankaarten - maar dat de dingen, die men op seksueel gebied met elkaar uitvoert, niet tolereert. Anders gezegd: een mens kan met een bepaalde geaardheid worden geboren - tussen haakjes: elke mens wordt in wezen in 'zonde geboren', beweren sommige schriftgeleerden en geestelijken - doch, eraan toegeven is iets totaal anders.
Vooral (homo)priesters zouden dit moeten weten...
Natuurlijk is het voor mensen moeilijk te begrijpen, dat een mens uit een ziel, een lichaam, en een geest kan bestaan. Tijdens seksen, of noem het 'de liefde bedrijven' om het mooi uit te drukken, wisselen mensen energieën met elkaar uit. Met andere woorden: alle energieën die in het lichaam binnenkomen, of erin worden opgewekt, voeden zowel het lichaam zélf, de geest, evenals de ziel.
'k Weet het: het is geen gemakkelijk thema. Vooral, indien men niet weet wat het wezenlijke verschil is tussen lichaam, het Zelf, de geest en de ziel. Natuurlijk heeft elke mens er een eigen mening over: van ooit ergens gelezen, of gehoord te hebben, maar voor zover ik weet, 'weet' niemand het. Het enige dat mensen kunnen doen, is erover filosoferen en, filosofen ken ik meer dan genoeg.
Een ander thema, dat niet ter sprake kwam, omdat het niets met het gezin te maken heeft, is: nonnen die, net als priesters de mis willen opdragen, en de communie geven. Ook dit zal nooit of te nimmer kunnen geschieden - en, om dat uit te leggen, is eveneens geen gemakkelijke zaak. Integendeel: een bijna onmogelijke, omdat mensen de uitleg moeilijk kunnen begrijpen, en het om die reden misschien niet kunnen aanvaarden.
Maar, indien je ooit aan Zelfkennis doet, zijnde: het kennen van het Ware Zelf (dat niets met het stoffelijke lichaam te maken heeft), wordt het jou misschien ooit wel eens uitgelegd. Wie weet? Maar, wil je het écht waar allemaal weten?
Over 'weten' gesproken... Weet, dat zolang een mens niet 'weet', hij nooit of te nimmer kan zondigen. Anders uitgedrukt: een zonde is slechts een zonde van zodra men weet wat een zonde is.
Om die reden geef ik aan de meeste mensen de wijze raad om 'op de stoel te blijven zitten, waarop ze nu zitten'. Onwetendheid en zondeloosheid gaan als het ware hand in hand. Wie zei alweer: "Heer, vergeef ze, want ze weten niet wat ze doen..."?