Begin vorig jaar schreef ik reeds iets over de mysterieuze Patomsky krater. Indien de videoclip niet is verwijderd, kun je daarin aanhoren hoe de maker ervan ons trachtte wijs te maken dat het fenomeen veroorzaakt werd door de inslag van een ufo. Menstypen, wiens verbeeldingswereld sterker is dan de ontbrekende rede, komen nu eenmaal met zulke fantastische verhalen af.
Geen verwijt - want, weet dat ikzelf ooit een periode in mijn leven doormaakte dat ik in buitenaardse wezens en ufo's wilde geloven, net als in de Goede Sint, de Paashaas, de Klokken van Rome en zelfs in de God-met-de-Straffende-Vinger. Gelukkiglijk ben ik die periode op een tamelijke gezonde manier ontgroeid. Wel heb ik daaruit geleerd hoe belangrijk het is om Leugen en Waarheid van elkaar te onderscheiden - vooral in mezelf. Maar, 'k ben nogmaals aan het afdwalen ...
Ditmaal heb ik het eerder over een groot gat in de Aarde, waarvan men vermoedt dat het eveneens een krater zou kunnen zijn. Het heeft maar liefst een doorsnede van tachtig meter en de diepte ervan is nog onbekend. Het werd vorige week geleden door medewerkers van een gasbedrijf via een helikopter opgemerkt boven het Yamal schiereiland in Siberië; een schiereiland, waarop verschillende Russische aardgasvelden te vinden zijn.
De gigantische krater bevindt zich nabij een woud op dertig kilometer van het gasveld Bovanenkovo. Nadat het nieuws over de vondst bekend werd, deden al snel allerlei onzinnige theorieën over ufo's en aliens de ronde. Onderzoekers tasten voorlopig nog in het duister over de oorsprong van de krater, al zijn ze ervan overtuigd dat er een wetenschappelijke verklaring voor moet zijn. Een team van Russische experten zou ondertussen reeds in de regio moeten zijn aangekomen om grond- en waterstalen te nemen.
Onderzoekers sluiten niet uit dat de krater het gevolg is van een inslag van een meteoriet, maar ze achten de kans desalniettemin klein.
Een ondergrondse explosie lijkt waarschijnlijker volgens Anna Kurchatova van het 'Sub-Arctic Scientific Research Centre'. Zij vermoedt dat door de opwarming van de Aarde, permafrost - zijnde: bevroren aarde - is beginnen smelten waardoor gas zich ondergronds in de ijs- en zandlaag heeft opgehoopt. Voeg daar nog zout aan toe, 10.000 jaar geleden was dit gebied immers een zee, en je verkrijgt een explosieve cocktail.
"Je kunt het effect vergelijken met het ontkurken van een champagnefles," zei ze. Wetende dat zich heel wat gaspijpleidingen in de omgeving bevinden, is dat een heel gevaarlijk gegeven.
Het is dus wachten op de resultaten van het Russische onderzoeksteam om definitief uitsluitsel te geven. Hieronder kun je alvast de eerste beelden bestuderen die vanuit een helikopter door Konstantin Nikolaev werden genomen.
Ondertussen hebben we andere beelden verkregen...
"
Op Wikipedia lezen we het volgende over een 'pingo'...
Een pingo, Inuktitut voor 'kleine heuvel', is een bolvormige heuvel, die ontstaat in een gebied met permafrost waar, door het uitzetten van bevroren grondwater, een laag bevroren grond wordt opgetild. De kern van een pingo, die soms nauwelijks kleiner is dan de totale pingo zelf, bestaat uit een lensvormig lichaam van zuiver ijs. Pingo's worden tot 90 meter hoog met een doorsnede van soms meer dan 2 kilometer en zijn meestal rond of ovaal van vorm.
Hedendaagse pingo's komen voor in continentale toendra's en bevinden zich overwegend tussen 65 en 75 graden noorderbreedte. Maar, door het scheuren van de bovenlaag wordt de ijslaag blootgesteld aan de zon en dan kan een krater of meer ontstaan.
Als het klimaat warmer wordt, bijvoorbeeld aan het einde van een ijstijd, blijft van een pingo een cirkelvormig meer of krater over die 'pingoruïne' wordt genoemd. Veel pingoruïnes worden na het afsmelten van het ijs langzaam opgevuld met veen. Dit opvullen kan vele duizenden jaren in beslag nemen. Doordat in het water in pingoruïnes veel pollen en zaden van planten terechtkomen, wordt in het veen informatie opgeslagen over de vegetatie. Deze informatie kan gebruikt worden om het klimaat dat tijdens de opvulling heerste te reconstrueren.
In Nederland komen pingoruïnes met name voor in het grensgebied van Groningen, Friesland, kop van Overijssel en Drenthe. Een prachtig exemplaar is het Esmeer bij Norg (tussen Veenhuizen en Bovensmilde). In de kop van Overijssel, te Steenwijkerwold, ligt een kleine pingoruïne. Ook de meertjes op de Kampsheide bij Balloo en in het Nieuwe Veen in Bruchterveld zijn pingoruïnes. Bij het ven De Wieke in het Daarlerflier ten zuidwesten van Daarle is een pingoruïne te vinden. Het Uddelermeer op de Veluwe is ook een pingoruïne net als de in de nabijheid liggende meertjes; Bleeke meer, Groot Zeilmeer, Klein Zeilmeer en Mottenkuil. In de omgeving van Uddel liggen ongeveer 10 pingoruïnes. In het Leenderbos is het Klein Hasselsven een voorbeeld van een pingo-ruïne. In België komen pingoruïnes voor op de Hoge Venen in de provincie Luik.
Een oude naam voor pingoruïnes is 'gletsjerkom'. Vroeger dacht men dat dergelijke kuilen ontstaan waren door achtergebleven brokken landijs. Een op deze wijze gevormde depressie wordt echter aangeduid met de term 'doodijsgat'. Dat weet je dan ook alweer!
"