Zeer veel vrouwen worden door hun partner lichamelijk, en/of geestelijk mishandeld, en/of seksueel misbruikt. Indien we de Nederlandse en Belgische cijfers bij elkaar optellen, komen aan minimaal 400.000 vrouwen die het slachtoffer zijn van huiselijk geweld.
Bij bijna de helft van deze vrouwen gaat het om een combinatie van lichamelijke mishandeling én seksueel misbruik. Het hoofdprobleem is dat amper 10% van hen aangifte bij de politie doen. Uiteindelijk zijn ze verplicht om, na die aangifte, met die persoon verder te leven, nietwaar?...
In onderstaand Servisch filmpje neemt een slachtoffer van echtelijk geweld iedere dag een foto van zichzelf. Naarmate de montage vordert, worden haar verwonding steeds erger. Het schokkende filmpje is op een week tijd al meer dan een miljoen keer bekeken op Youtube.
Wie deze vrouw is - en, of de verwondingen echt zijn - is tot hiertoe nog niet bekend. Mogelijk gaat het om een campagne tegen huiselijk geweld. Maar dat de beelden een diepe indruk nalaten, staat buiten kijf. Op de laatste foto toont ze de boodschap: "Help me, ik weet niet of ik morgen nog leef".
Waarom doen vrouwen niets als ze worden mishandeld? De antwoorden zijn legio, waaronder:
- Veel vrouwen zijn bang; vooral bang dat hun partner hen opspoort en weervindt van zodra ze met pak en zak vertrekken.
- Als men aan een relatie begint, weet men nooit wat men te wachten staat. Toegeven dat men een verkeerde keuze heeft gemaakt, is geen gemakkelijke opdracht.
- Sommige vrouwen houden van hun partner; een gevoel, dat niet zomaar verdwijnt. Natuurlijk heeft dat 'houden van' iets instinctiefs, en niets met ware Liefde te maken. Maar welke mens kent Ware Liefde?
- De vrouw voelt zich verantwoordelijk voor de man, heeft zelfs soms medelijden met hem, en vindt dat ze hem niet zomaar in de steek mag laten.
- Ze vindt dat de kinderen een vader nodig hebben.
- Indien de vrouw zélf geen inkomen heeft, betekent een huwelijk ook: een inkomen, een huis, veiligheid, noodgedwongen afhankelijkheid, et cetera. Dat werpt een mens niet zomaar weg, hé!
- Angst voor het onbekende. Onduidelijkheid over wat haar te wachten staat als ze weggaat, kan de vrouw weerhouden de nodige stappen te ondernemen. Ze weet wat ze heeft, maar niet wat ze zal krijgen.
- Beïnvloeding. Al denkt een vrouw dat het beter is om weg te gaan, dan is ze er na alle kritiek van haar partner waarschijnlijk wel van overtuigd dat ze niet al teveel waard is. Ook zal dat menstype het gevoel hebben dat ze niets kan en zeker niet dé beslissing nemen om weg te gaan.
- Na een geweldadige uitbarsting heeft een man vaak spijt. Hij doet dan heel lief en aardig om het weer goed te maken - en, de vrouw valt voor zijn woorden...
- Ze is bang voor de reactie van de omgeving. Wat zullen de buren denken? En, de familieleden? Vooral die van haar partner. Ze denkt dat er veel over gepraat zal worden. Ook is ze bang dat de omgeving haar zal laten vallen. Misschien zelfs wel haar eigen ouders.
- Ze is bang haar verblijfsrecht te verliezen als ze weggaat bij haar man. Ze is bang om het land uitgezet te worden. Iemand uit Thailand, bijvoorbeeld.
- Hoe ongelooflijk het misschien ook klinkt: voor sommige vrouwen is wat hun man bij hen doet 'normaal'. Ze hebben vroeger thuis hun vader ook hun moeder zien slaan.
- Tenslotte haal ik er Gurdjieff's woorden bij. In het boek 'Op zoek naar het wonderbaarlijke' lezen we op bladzijde 295: "Iets anders dat de mensen moeten opofferen is hun lijden. En dat is ook heel moeilijk. De mensen zijn bereid afstand te doen van welk plezier ook, maar niet van hun lijden. Een mens is zó gemaakt dat hij nergens zozeer aan gehecht is als aan zijn lijden."
- Als gevolg van de mishandeling staat de vrouw er op den duur alleen voor en leeft ze helemaal geïsoleerd. In haar denken is er dan ook niemand die haar kan helpen bij het nemen van het ingrijpende besluit weg te gaan, de boel in steek te laten en een nieuw hoofdstuk in haar leven aan te pakken.
Tot besluit: zeer veel mensen hebben totaal geen besef van hoe afhankelijkheid slavernij veroorzaakt. Bovendien kiest de mens altijd de weg van de minste weerstand - en, velen zijn ziek: ze lijden aan de mañana-ziekte, en stellen daarom de dingen alsmaar uit.
Maar, de hoofdvraag, die men kan stellen is: "Kan een mens wel 'doen'? Doen, in de ware betekenis van het woord...