Hoog aan de voet van de Himalayaanse heuvels riskeren onbevreesde Gurung mannen uit West Nepal tweemaal per jaar hun leven om de massieve nesten te oogsten van 's werelds grootste honingbij. Van zodra een honingjager sterft, wordt hij onmiddellijk door een nieuwe vervangen. Een traditie, meer dan 12.000 jaar oud...
Vooraleer op strooptocht te gaan, wordt er tot de goden van het woud gebeden. Niet op dinsdagen, want op dinsdagen mag er van die goden niet naar honing worden gejaagd.
Maar, ondanks al dat bidden, gebeuren er soms nog dodelijke ongelukken, of worden Gurungs door de bijen in hun ogen gestoken, met blindheid tot gevolg. Naar het schijnt is dat omdat ze niet op de juiste manier hadden gebeden... Zo zie je alweer dat alles dé betekenis verkrijgt die men er zélf aan geeft.
Zie je jezelf als een sjamaan, die tussen de Gurungs is geboren?
Stel jezelf maar eens heel even voor, dat jij tussen dat volk was geboren: je zou de godheid, of godheden, die je nu misschien aanbidt, moeten vervangen door de Goden van het Woud. Het zoveelste bewijs, dat goden eigen zijn aan de verbeeldingswereld van een volk.
Dit is deel 12 in de reeks 'Godsdiensten'. Indien je nog op zoek bent naar een religie is sjamanisme misschien iets voor jou...
