Rock Werchter is weeral voorbij, en velen kijken misschien nu al uit naar volgend jaar. Toch beklaag ik soms de zogenaamde 'jeugd van vandaag', zijnde: 'de toekomst van morgen'. Vooral, wanneer ik zie op welke 'vreugdevolle' manier jongeren zich op muziekfestivals kunnen gedragen, hoe ze in disco's staan te juppelen en te dansen, en zo meer.
Ze missen 'iets', en dat 'iets' kan moeilijk in woorden worden omschreven. En, zelfs indien dat kon, zou het nooit kunnen begrepen worden door mensen die de ervaring missen. Leg maar eens aan een inboorling uit het Zwarte Afrika uit wat biefstuk-friet is, en hoe dat smaakt.
In vroegere tijden, en nog vandaag de dag, danste men met veel meer ritme en gevoel. Met 'vandaag de dag' verwijs ik naar het feit dat er nog altijd mensen zijn die dat 'vroegere' in leven houden, godzijdank. Hierna volgen er enkele voorbeeldjes van.
In april van dit jaar greep in het hartje van Parijs 'Jazz roots 2017' plaats, waarbij er vier dagen lang aan solo jazz dancing werd gedaan. Hieronder vind je enkele filmpjes over de 'gevechten' die er zoal in zo'n evenement kunnen plaatsgrijpen...
Charleston uit de jaren 1920; een beetje zang en jazz in 2013 gebracht door Ksenia Parkhatskaya uit Oekraïne... Wentel jezelf in de nostalgische sfeer van de Goede Oude Tijd en geniet ervan!
Jazz Roots 2017 - Battle part 1: het is duidelijk te zien dat de deelnemers zich écht amuseren...
Jazz Roots 2017 - Ksenia Parkhatskaya & Daniil Nikulin
Klaar voor les nummer 1?...