In het magazine 'Spiegelbeeld' van deze maand, las ik een zeer interessant artikel, getiteld 'De herinnering van het weten', handelend over een zekere John de Ruiter; een artikel, waarmee ik me voor minstens 70% akkoord kan verklaren. Er staan prachtige dingen in beschreven - en, zoals je weet, moet je het als een eclecticus lezen. Anders gezegd: haal er die dingen uit die jou aanspreken, en verwerp al het overbodige.
John de Ruiter, Canadees met Nederlandse ouders, is filosoof, leraar en auteur. Op zeventienjarige leeftijd ervoer hij, zonder voorbereiding of waarschuwing, een staat van 'ontwaken'; een toestand, dat hij een geheel jaar ervoer, vooraleer het verdween. Maar, nu nog ziet hij lichten en aura's. Hij geeft les aan het College of Integrated Philosophy in Edmonton, Alberta, Canada. Ook bereist hij de wereld om les te geven en met grote regelmaat is hij in Nederland. De titel van zijn boek luidt: 'Unveiling Reality', daterend uit 1999.
Besef in de allereerste plaats dat John - net als jij en ik - het product is van zijn verleden.
Hij werd op 11 november 1959 uit Nederlandse ouders geboren, die naar Canada zijn geëmigreerd. Als jongen leerde hij - na schooluren - schoenen herstellen, omdat zijn vader schoenmaker was, en spaarde de verdiende zakgelden op. Volgens zijn moeder was John geen gemakkelijk kind. Op latere leeftijd, terwijl hij nog voor schrijnwerker studeerde, werkte hij na zijn uren in een kleine werkplaats om keukenkastjes te maken. Uiteindelijk bleef hij toch in de schoenenwereld en vanaf 1981 werkte hij bij Salamander Shoes, één van de tegenhangers van de Zwitserse Bally.
Op 19-jarige leeftijd verliet hij zijn thuis, sliep slechts enkele uren per nacht, at slechts het minimum, sliep op de achterbank van zijn wagen, en waste zichzelf in de toiletten van benzinestations. In die periode bezocht hij veel spirituele bijeenkomsten, vond vele jobs, maar evenveel redenen op die jobs te laten staan.
In die periode verkocht hij zijn gereedschap, zijn meubelen, gaf hij zelfs zijn auto weg, en spendeerde het meeste van zijn tijd in bioscoopzalen.
Wanhopig en vertwijfeld ging hij bij 'Corona Shoe Renew' werken, en op een dag, ging hij de boekenwinkel binnen van de 'Canadian Bible Institute'. Van toen af aan verslond hij het ene boek na de andere, vooral over het Christendom."Het was net alsof alles een openbaring was," zei hij, en voegde eraan toe: "I allowed honesty to look at each doctrine, each teacher, each technique I encountered, only to discover that they were all less than absolutely truthfull", om het in zijn eigen woorden uit te drukken.
Het was in datzelfde 'Canadian Bible Institute' dat hij zijn toekomstige vrouw, Joyce Witten in 1981 ontmoette. Vijf maanden later, iets voor Kerstmis, besloten ze om met elkaar te huwen, hetgeen in juni 1982 geschiedde.
Ondertussen hadden de leerstellingen van het Christendom en de inhoud van de Bijbel wortel in hem geschoten, ging opnieuw studeren, en behaalde een diploma in Theologie.
In 1987 verbrak hij de banden met het Christendom, liet zich onderwijzen door een zielenherder van de Shiloh Baptist Church uit Edmonton, en John verkreeg van die man de toelating om in zijn kerk te prediken; een iets, dat hij reeds eerder, in 1979 om precies te zijn, in diezelfde kerk deed.
Ook die kerk verliet hij, en nam 18 andere leden ervan met zich mee, om bij hem thuis op elke zondag bijeenkomsten te houden. De meer dan 1.000 boeken, die hij tussen de jaren 1987-1989 had geaccumuleerd werden verkocht. In 1996 maakte hij een einde aan die bijeenkomsten bij hem thuis en verplaatste ze naar de 'Akashik' boekenwinkel.
Van toen af aan gaf hij lezingen in de Verenigde Staten, Engeland, Duitsland, India, Australië, en zo meer.
In 1999 kwam zijn echtgenote er op uit dat hij een relatie had met twee gezusters. In 2000 scheidde zij van hem. Joyce huwde opnieuw en verhuisde met haar nieuwe echtgenoot naar Nederland. Ook hijzelf huwde opnieuw in 2009, maar bleef in het Canadese Edmonton wonen.
Wat hierna volgt, is het artikel dat in 'Spiegelbeeld' werd gepubliceerd. Ik heb er geen woord aan veranderd. Geniet ervan!
Eén van John's uitspraken is: "Het leven is mysterieus, maar wij zijn tot weten in staat. Jij en ik weten namelijk hoe wij van binnen zijn, wanneer het hart hard is en wanneer zacht."
Zijn methode bestaat uit een dialoog met zijn publiek en de verbinding in stilte. Hij praat langzaam, maar mensen die bij hem komen, lijken dit niet erg te vinden. Integendeel. Het stelt hen in staat zich diep met hem te verbinden en de fundamenten en subtiliteiten van het mens-zijn te onderzoeken.
Het bestaan, aldus de Canadees met Nederlandse roots, daagt ons uit de waarheid te weten en te zijn.
John: "Kernsplijtende eerlijkheid wil eenvoudig de hele waarheid weten, zodat het zich daaraan kan overgeven en het kan zijn. Volg totaal en met heel je hart zachtjes wat het bemint. En volg die liefde, dan is er alleen maar die liefde. Je zorgen zijn je anker; je liefde is je vrijheid."
In het verleden sprak John met enige regelmaat over Jezus. Tegenwoordig niet meer, omdat het tot controverse leidt.
John: "Of iemands associatie nu een negatief of een positief sentiment oproept, in beide gevallen is er sprake van een emotionele reactie die mensen wegleidt van datgene waar ik vandaan kom."
Waar kom je vandaan?
"Dat waarvan mensen weten wat waarheid is. Hetzelfde geldt voor reïncarnatie. Dus als iemand mij vraagt: 'Kom ik terug?', komt dat voort uit een overtuiging. Het verdeelt mensen in twee groepen: gelovigen en ongelovigen. Ik wil dat mensen zich realiseren dat ze een verbintenis hebben gesloten met iets wat ze geloven, zonder dat ze in contact zijn met de waarheid van een dergelijke overtuiging."
Wat wil je dan? Dat mensen al hun overtuigingen ter discussie stellen?
"Ja, zodat ze te weten komen wat ze als waarheid kennen. Iets geloven waarvan je de waarheid niet kent, zelfs al is het waar, doet evenveel schade als wanneer het niet waar is. Dat komt omdat een concept geen echte relatie met jou heeft."
Dat snap ik. Maar is een concept niet een uitgangspunt om de waarheid te kennen?
"Ja, maar gebruik dan een concept waarvan je weet dat het waar is."
De laatste weken keek ik regelmatig naar de uitspraak: ik hou van jou, en ik ben mij gaan afvragen wat dat betekent. Wat is liefde?
"Meestal bedoelen mensen met liefde, de liefde op het niveau van de persoonlijkheid, het zelf. Dat is dus een persoonlijke liefde vanwege een persoonlijke gehechtheid. Een dieper niveau van liefde is een soort liefde waarbij je elkaars persoonlijkheid van een afstand beziet."
Kan ik de stappen naar een dieper niveau bewust zetten?
"Je kunt naar een niveau dieper gaan door jezelf te zijn, jezelf te kennen en andermans zelf te zien voorbij zijn persoonlijkheid. Dan is er een verbinding op het niveau van het zelf, welke dieper is dan de liefde tussen twee personen. Ga je nog een niveau dieper, naar het hart, dan zijn de persoon en het zelf nauwelijks nog in beeld; er is sprake van een hart dat een ander hart (h)erkent. Die liefde is dieper en stiller. En als we ontwaken tot wie wij wezenlijk zijn", John gebruikt het woord 'beings', "dan is deze liefde dieper dan de liefde van het hart. Dat is een verbond dat voorbij gaat aan de menselijke emotie."
Als ik dat in mijn eigen woorden samenvat: van het niveau dat je met je zintuigen waarneemt, naar wat je ervaart met het hart, naar het ultieme zijnsniveau. Wat is van dat derde niveau de deur?
"Dat is een weten en een bewustwording. Je kunt alleen datgene waarvan je bewust bent binnentreden."
Overkomt je dat, of is het een doe-het-zelfzaak?
"Beide. Het probleem is als iemand niet bewust is van het zijn, maar wel het verlangen daarnaar meedraagt vanwege het weten - het innerlijke weten dat die ruimte bestaat - dat ze dat wat ze kennen gebruiken. Ze gebruiken de plek van het zelf, of het hart, om daar te komen wat dieper is. En dat werkt niet."
Dus als ik datgene loslaat wat ik ken, dan blijft dát over wat dieper is?
"Ja, of jij je er nu van bewust bent of niet. Het is een gevoeligheid betreffende subtiliteiten, zonder dat je die aanvankelijk misschien begrijpt, die je toegang geeft tot je wezen. Probeer het niet te begrijpen, maar te kennen, want daar bevindt zich de deur."
Ik hoor altijd dat het feitelijke loslaten een beangstigende plek is.
"Het is benauwend voor mensen. Tijdens je leven ben je het meest gewend aan je persoon en jezelf, dus daar houd je aan vast. Ook omdat, wanneer die identificatie ontbreekt, jij je onveilig voelt. Het zelf gebruiken om te zien wat het is zonder het zelf is huiveringwekkend. Maar wanneer het zelf niet gebruikt wordt om het zelf los te laten, dan blijft de eerlijkheid van bewustzijn over. Daarmee komt een dieper weten en is er rust."
Is er in dat proces van loslaten een rol weggelegd voor geven?
"Ja, en net als bij liefde is het geven op elk niveau anders. Het geven wordt dieper op elk niveau en ook kwetsbaarder. Geven als wezen, heeft niets meer te maken met de vertrouwde vormen van de persoon, het zelf en het hart, hoewel er de neiging is het vertrouwde niveau te gebruiken."
Ga je daardoor in het begin nog heen-en-weer tussen de niveaus?
"Wat je de meeste waarde geeft, bepaalt van waaruit je geeft. Daarom moeten je waarden veranderen."
Welke ik bepaalt die waarden?
"Er is een ik op alle niveaus en op alle niveaus is er een volstrekt verschillende gewaarwording van die ik. Op het niveau van het zelf is het ik intens persoonlijk. Op het niveau van het wezen is er geen persoonlijk besef van het ik. Daarom kent het ik binnen het zelf de waarheid van het diepere ik, omdat het daar vandaan komt. Maar als er bij het zelf een gevoel van belangrijkheid is, dat dreigt te verdwijnen in dat wat een grotere waarde heeft, dan probeert het zelf het volgende niveau te bereiken zonder te verdwijnen, maar dan is er ook geen toegang."
Je hebt ooit gezegd: 'Alleen complete overgave brengt je terug in de toestand van ontwaken.'
"Zonder onvoorwaardelijke en absolute overgave zal iemand altijd vasthouden aan de ruimte waar hij zich bevindt. Het is als een anker uitgooien in wat bekend is en vervolgens langzaam afdalen in datgene waarvan je de waarheid kent. Maar dat is geen onvoorwaardelijke overgave. Dat is diepgang met veiligheidsmaatregelen."
Dan probeer je nog steeds controle te houden en in de comfortzone te blijven?
"Ja, maar als gewaarzijn eerlijk is, dan weet het dat het comfortabeler is in absolute overgave, dan in het behouden van zijn eigen identiteit."
Kan een mens in alle eerlijkheid zeggen: ik weet niet?
"Natuurlijk, maar als gewaarzijn wordt een mens zacht, stil en eerlijk. Als iemand zich dán afvraagt: 'weet ik iets?', komt hij tot het inzicht: ik weet iets en ik weet wat het is. Maar als iemand druk is in zijn hoofd dan is het antwoord veelal: 'nee'. Er zijn dus ook niveaus van eerlijkheid."
Kun jij iemand altijd tot dat punt van inzicht brengen, ook al is iemand onbereidwillig?
"Ja. De reden is dat ik het diepere van iemands identiteit ken. Als ik het diepere in iemand aanraak, dan wordt een ander soort bereidwilligheid geopend. Daarna kunnen er twee reacties volgen: of iemand beweegt mee, of iemand zegt: 'ik weet wat je bedoelt, maar ik ga daar niet in.' Maar, iemand heeft dan zijn voet al in het water, is bereikt en veranderd."
Hoe doe je dat?
"Ik spreek mensen aan op het niveau waarop ze mij (nog) kunnen horen, maar niet gewend zijn zich te begeven. Ik hoef dus niet van de diepste plek te komen. Ik trek mensen dus in een volgend dieper niveau. Het gaat erom de onderliggende ruimte te lezen waartoe een groep bereid is te reageren. Als er meerdere niveaus zijn dan zijn er ook meerdere ingangen en kunnen mijn zinnen daar gebruik van maken."
Regelmatig heb ik mensen horen zeggen dat als ze met jou spreken ze jouw gezicht zien veranderen. Hoe zit dat?
"Zodra iemand een dieper niveau induikt, verandert zijn gevoel van werkelijkheid. De gewaarwording van zichzelf verandert. Iemands ervaring van het lichaam verandert, het zien verandert, waardoor er een dieper niveau wordt gezien. Mensen zien dus iets anders, wat onthutsend kan zijn en tegelijkertijd vertrouwd, omdat ze de waarheid daarvan kennen."
Een dergelijke ervaring lijken mensen te willen herhalen. Hoe behulpzaam is dat?
"Het leidt af, omdat het willen compleet anders is dan waar je op dat moment bent."
Je hebt ooit gezegd: 'Voor leven kiezen, betekent openheid en zachtheid van het hart, ten koste van alles.'
"Als je een huis, een auto en een baan hebt en je weet dat er in jezelf een dieper en betekenisvoller niveau is dan je huis, je auto en je baan, dan wil je automatisch dat diepere niveau. Maar je geeft je huis, auto en baan niet op voor dat diepere niveau. Je wilt én het diepere én het oude behouden, zodat je huis, auto en baan beter worden. Maar dat zal nooit werken."
Is dat de reden van spirituele crises? Omdat mensen het oude niet loslaten?
"Dat hoeft niet. Loslaten betekent niet wegdoen. Huis, baan en auto zijn niet verkeerd. Dus als je verhouding verschuift van wat je al hebt, naar dat wat dieper is, blijft wat je al had. Daarna ben je dieper in je huis, je baan en je auto."
Dat voelt ongemakkelijk.
"Dat kan, en ook vervreemdend omdat je anders bent, meer dan je was. Toch zijn dat prachtige aanpassingen."
Geldt dat ook niet voor de relatie ouder-kind?
"Als het kind opgroeit en je houdt als ouder niet vast aan hoe je het kind altijd gekend hebt, dan is de liefde en dierbaarheid niet minder. Ondanks dat de relatie aan de oppervlakte verandert, is er niets verloren. Integendeel. Hoe meer je oprecht het bekende laat gaan, hoe groter het begrip op hartsniveau van wat je laat gaan."
Hoe lastig maken wij het onszelf als we woorden als God gebruiken?
"Er is altijd een aantrekkingskracht tot meer uitdrukking. Als iemand weet, dan is er de neiging dat te benoemen, bekende woorden te gebruiken en te kunnen zeggen: 'ik weet'. Bij het gebruik van het woord God gebruik je een alledaags woord voor iets dat buitengewoon en hoog is. Kies je voor het eerste en beste woord, dan kies je voor de kortste weg, maar je vergroot ook de afstand tot je diepere innerlijke kennis."
Is dat ook de reden waarom jij over het algemeen langzaam spreekt en stiltes laat vallen?
"Ik spreek ook langzamer in mijn directe verbinding met iemand, omdat ik dan kan zien in hoeverre iemand mij kan horen. Woorden worden niet alleen mentaal ontvangen, maar ook op een dieper niveau. Spreek ik sneller, dan activeert dat het denken bij iemand; de diepere ontvangst echter gaat dicht."
En de mensen die bij jou in 'de stoel' zitten en zich achteraf niets kunnen herinneren?
"Dat komt", aldus John, "omdat iemand dan niet luistert met zijn conceptuele denkgeest, maar vanuit een diepere plek. Wat er daarna overblijft, is een gevoel van: dat was heel erg prettig."
En nog veel belangrijker: een terugkeer van niet-weten naar weten. De herinnering van het weten zogezegd.
Bronvermelding: Spiegelbeeld - 21ste jaargang nr. 6 - juni 2014
Baby's hebben nog geen onechte persoonlijkheden..., maar meer hoeven je er niet achter te zoeken, vooral niet vanuit de verbeeldingswereld.