Zeer veel mensen beseffen niet dat we in een wonderbaarlijke wereld leven; een wereld, dat op zichzelf een wonder is. Zelfs het feit dat jij bestaat, is een wonder. Het feit dat je leeft, heeft een onzichtbaar doel, en zelfs het feit dat je sterft heeft een reden, omdat alles wat leeft vanzelfsprekend als voeding voor het andere dient.
Natuurlijk zijn zowel jij als ikzelf microscopisch kleine celletjes in een enorm groot kosmisch lichaam. En, als ik over leven schrijf, over alles wat leeft, heb ik het wel degelijk over alle leven op deze planeet Aarde, dat als een flinterdunne, organische film het gehele aardoppervlak bedekt. Maar zowel het geheel, als elk miniem kleinonderdeeltje, is een wonder op zichzelf.
De wonderen, waarover ik spreek, zijn met het gewone, automatische denken onmogelijk te begrijpen, omdat voor dat soort van denken alles 'vanzelfsprekend' is. Zo is het feit dat jij bestaat, iets vanzelfsprekends, net als de zon die elke dag opkomt en ondergaat. Het wonder dat we op een bol leven, die in de ruimte op soort van een onzichtbaar spoor rond draait, en samen met de planeten, de maan en de zon in een soort van spiraal vooruit suist aan een snelheid van rond de 700.000 kilometer per uur, is iets vanzelfsprekends.
Ook het wonder, dat dankzij de ontmoeting van drie onzichtbare krachten één microscopisch klein punt werd gecreëerd, 'singulariteit' genoemd, dat in zich het bouwplan meedroeg van een oneindig groot heelal, bestaande uit miljarden sterrenstelsels, is iets vanzelfsprekends, enzovoorts.
Volgens de oerknaltheorie is het hele heelal ontstaan uit een zeer klein punt, dat in de buurt van een singulariteit kwam. Een echte singulariteit was dit echter (vermoedelijk) niet, en in de buurt van een singulariteit vinden er allerlei processen plaats, die in de huidige exacte wetenschap nog onbekend zijn.
Astronomen hebben nochtans een vrij goed idee van hoe het universum zo'n 14 miljard jaar geleden vanuit dat één puntje evolueerde. Sterrenkundigen zijn er ondertussen zelfs in geslaagd om - dankzij 8.000 supersnelle computers, die allen op een parallelle manier met elkaar verbonden zijn - een computersimulatie te creëren in slechts drie maanden tijd.
Hieronder vind je er een klein voorbeeld van. Bekijk de beelden, als iets vanzelfsprekends. Maar, indien je dezelfde simulatie op jouw computer zou uitvoeren, zou je daarvoor 2.000 jaar nodig hebben, vooraleer je ermee klaar bent , hetgeen dan - om te besluiten - iets minder vanzelfsprekend is.
