Volgens kenners is werken met de Tarot, ook wel kaartleggen genoemd, de gave om met behulp van een pak gewone speelkaarten, of speciale tarotkaarten, iemands toekomst te voorspellen, bijvoorbeeld. Naar men beweert, vertellen de kaarten vertellen niet enkel en alleen dingen die zich in iemands toekomst zullen voordoen, maar laten ook de zaken zien die zich in het verleden hebben voorgedaan. Bovendien geven ze een beeld weer van de huidige situatie.
Tarot werd pas op grote schaal door mystici, occultisten en geheime genootschappen geadopteerd vanaf de 18e en 19e eeuw. De traditie begon in 1781, toen Antoine Court de Gébelin, een Zwitserse geestelijke en vrijmetselaar, 'Le Monde Primitif', publiceerde, een speculatieve studie over religieuze symboliek en haar overleving in de moderne wereld.
De Gébelin beweerde als eerste dat de symboliek van de 'Tarot de Marseille' de mysteries van Isis en Thoth representeerde. Hij voerde verder aan dat de naam 'tarot' afkomstig was van de Egyptische woorden 'tar', dat 'koninklijk' betekent, en 'ro', dat 'weg' betekent, waardoor de Tarot een 'koninklijke weg' naar wijsheid zou tonen. De Gébelin verklaarde eveneens dat de zigeuners, die de eersten waren om de kaarten voor waarzeggerij te gebruiken, afstammelingen waren van de oude Egyptenaren en als nomadisch levend volk de kaarten in Europa hadden geïntroduceerd.
In het kaartleggen bestaan er diverse legpatronen. De meest bekende kaartleggingen zijn 'Heden-Verleden-Toekomst', de Ellips, en het Keltisch Kruis, waarbij bij deze laatste tien kaarten worden gelegd, die meer verklaren over de oorzaak en achtergronden van het vraagstuk, de huidige situatie, de invloed van derden en de ontwikkelingen in de toekomst.
De Tarot was eigenlijk, oorspronkelijk gezien, een gewoon kaartspel, betaande uit 78 kaarten, dat vanaf het midden van de 15e eeuw in verschillende delen van Europa werd gespeeld. In Italië bijvoorbeeld als 'Tarocchini' en in Frankrijk als Franse 'tarot'. Het heeft vier kleuren die overeenkomen met de vier kleuren van het moderne 52-kaarten spel, hoewel de symbolen van de troeven en het aantal hofkaarten verschillen. Het onderscheidt zich in het bijzonder door een afzonderlijke troef, die bekend staat als de Joker, de Nar of de Dwaas, die in sommige versies van het spel als hoogste troef kan worden uitgespeeld.
Kaartleggers noemen de troeven, samen met de Joker, 'de Grote Arcana', terwijl de 10 genummerde kaarten en de hofkaarten van elke kleur 'de Kleine Arcana' worden genoemd.
Momenteel bestaan er tientallen verschillende soorten tarotdecks, maar historisch gezien is één van de belangrijkste tarotversies de 'Tarot de Marseille'.
Etteilla (1738 – 1791), pseudoniem van de Franse occultist Jean-Baptiste Alliette, was de eerste die een speciaal voor divinatie bedoelde tarot ontwierp. Omdat hij ervan overtuigd was dat tarot gebaseerd was op het Egyptische Boek van Thoth, verwerkte hij in zijn versie thema's uit het Oude Egypte.
De Grote Arcana (Grotere Geheimen) of de troefkaarten bestaat uit 22 kaarten: De Dwaas, I De Magiër, II De Hogepriesteres, III De Keizerin, IV De Keizer, V De Hiërofant, VI De Geliefden, VII De Zegewagen, VIII Rechtvaardigheid, IX De Kluizenaar, X Het Rad van Fortuin, XI Kracht, XII Gematigdheid · XIII De Dood, XIV De Gehangene, XV De Duivel, XVI De Toren, XVII De Ster, XVIII De Maan, XIX De Zon, XX Het Oordeel en XXI De Wereld.
De Kleine Arcana (Kleinere Geheimen) bestaat uit 56 kaarten, verdeeld in 4 groepen van 14 kaarten elk met een eigen kleur. Hierin zitten de genummerde kaarten 1 tot 10 en de 4 'hofkaarten'. Die hofkaarten zijn de Koning, de Koningin, de Ridder en de Page. De traditionele Italiaanse 'kleuren' zijn Zwaarden, Staven (ook 'Stokken' genoemd), Bekers en Munten (ook 'Pentakels' genoemd).
De tarot van A.E. Waite (1857 - 1942) en kunstenares Pamela Coleman Smith (1878 - 1951) wijkt in een aantal opzichten af van vroegere tarotversies. Zo heeft Waite de kaarten 'Kracht' en 'Rechtvaardigheid' uit de Grote Arcana van plaats verwisseld. Maar het meest in het oog springende kenmerk zijn de illustraties van de gewone genummerde kaarten, de zogenaamde Kleine Arcana, die nu levendige taferelen uitbeelden in plaats van een sober getal met wat ornament zoals bijvoorbeeld in de Tarot de Marseille gebruikelijk was.
De magiër Aleister Crowley (1875 - 1947) maakte toen hij nog lid was van de 'Golden Dawn' een eigen tarotversie; dit, in samenwerking met kunstenares en eveneens Golden Dawn-lid Lady Frieda Harris (1877 - 1962). Elke kaart uit Crowley's tarot toont een rijkdom aan symbolen uit de astrologie, alchemie en de kabbalah. Zelfs de kleuren zijn symbolisch. Bijvoorbeeld: om de relatie te tonen met de elementen aarde, vuur, water en lucht. Crowley schreef tevens een boek bij deze tarot, die hij 'The Book of Thoth' noemde. Hij gaf aan elke kaart van de Grote en Kleine Arcana een kenmerkende naam. De kaart van 'Het Oordeel' verving hij door 'De Aeon', en hij beweerde dat kaart XVII niet 'de Ster' was.
Bron: Wikipedia
Nota: We zijn volop onze Encyclopedia Spiritualia aan het aanvullen... Heb je ooit zélf op de één of andere manier persoonlijke ervaringen opgedaan met de Tarot? Of, weet je er iets meer over te vertellen? Laat het ons weten via 'Mijn Commentaar' hier onderaan.
Interessante, reclameloze bijdragen, met een encyclopedische inhoud, en bijgevolg: een meerwaarde voor onze lezers, komen in onze rubriek Encyclopedia Spiritualia terecht, waarvan hier de link!
Eender wat op reclame lijkt, wordt automatisch verwijderd. Hopelijk kun je hier enig begrip voor opbrengen. Want, indien jij het doet, zullen de duizenden anderen het ook doen, nietwaar? Bovendien is elke vorm van opgedrongen reclame storend voor de lezer, tenzij hij/zij er zélf naar vraagt via de rubriek 'Zoek&Vind' en de 'Zakelijke Blogs'.
Stel je interesse in doelgerichte reclame, en/of streef je naar meer naambekendheid? Klik dan even op deze Zoek&Vind link.