Als je ziet hoe miljarden mensen hun godsdienst beleven, zouden we nog aan de onze kunnen twijfelen. Zelfs indien je in niets gelooft, ook niet in jezelf, kun je het ietwat primitieve godsdienstige belijden van anderen met een meevoelende glimlach op de lippen aanschouwen, zonder er teveel bij na te denken, want: oordelen is veroordelen.
Toegegeven: de rituelen die zich in onze katholieke kerken afspelen zijn iets 'moderner'. Toch spreekt een Bonewits in één van zijn boeken over 'ritueel kannibalisme' waarbij men op een bepaald moment spreekt over 'dit is mijn bloed' en 'dit is mijn lichaam', waarop mensen schoorvoetend en plichtsgetrouw een hostie in ontvangst nemen. Och, laten we hier niet al té diep op ingaan, geen ogen trachten te openen, en de vinger wijzen naar een plaatsje in India ...
Het heilige Sangam is de plaats waar, volgens de Hindoe mythologie, drie van de meest heilige rivieren samenkomen, namelijk: de Ganga,de Yamuna en de mythische Sarawati, ook genoemd 'de rivier van verlichting', omdat die onzichtbaar is voor het menselijke oog. Volgens het plaatselijke geloof stroomt die Sarawati ondergronds en versmelt zich helemaal onderaan met de twee anderen. Op die plaats werden, onder andere, in 1948 de assen van Mahatma Gandhi in het water verstrooid.
Er wordt gezegd, en ook geloofd, dat het één van de vier heilige plaatsen is waar enkele druppels van het Amritha nectar op de grond viel toen Lord Maha Vishnu het bij zich droeg en het op die plaats tijdens een worsteling met Asuras morste ten tijde van de Ksheera Madhanam periode. Met andere woorden: lang, lang, zeer lang geleden.
Het heilige Sangam is de plaats waar er, naast het jaarlijkse festival, elke 12 jaar de 'Kumbh Mela' doorgaat, het Feest der Kruiken - dit, vanaf half januari tot half februari. Kumbh Mela is een zes weken durende bedevaart die eens in de twaalf jaar plaatsvindt op vier belangrijke locaties in India. Gedurende deze grootste bedevaart ter wereld nemen miljoenen hindoes een heilig bad. Elke avond, na zonsondergang, wordt 'Aarti van de Ganga' uitgevoerd, een bijzondere, feestelijke ceremonie met vele kaarslichtjes, die men ook op het water laat drijven.
De pollutie aldaar is enorm, en ondanks het feit dat de regering reeds herhaaldelijk de belofte deed de wateren te zuiveren, gebeurt er gewoonweg niets. Nochtans trekken miljoenen en miljoenen pelgrims er naartoe. Als men er een heilig bad neemt, wast men naar het schijnt alle zonden uit het lichaam weg en bevrijdt men zich van de cyclus van wedergeboorte. Men kan er zelfs onsterfelijkheid door bekomen.
Om die reden is ons biechtsysteem iets hygiënischer én intiemer, nietwaar? Daarenboven hoeft de biechtganger geen 12 jaar te wachten voor de volgende biechtceremonie. Hij hoeft gewoonweg de biechtstoel te verlaten, er terug lustig op los te zondigen, om de week daarop datzelfde hokje binnen te wandelen van zodra het zijn/haar beurt is. Plus, Sangam is niet bij de deur ...
Sangam is ongeveer 12 km van het Allahabad station verwijderd. Van daaruit neemt men een boot om zich daarna te kunnen baden - of, aan de Veni Danam deel te nemen, een uniek ritueel tussen man en vrouw. Je kunt er dus jouw partner meebrengen, maar als vrijgezel-toerist vind je er tegenwoordig wel iemand die voor een prijsje die rol op zich wil nemen. Zolang het uiterlijk geen al te grote rol speelt, natuurlijk.
Veni betekent 'rivier' in het Sanskriet. Het ritueel wordt enkel en alleen door gehuwde vrouwen uitgevoerd om een lang leven van hun echtgenoten van de goden af te dwingen. Van de man, wordt verondersteld het haar van zijn vrouw te vlechten en het met bloemen te versieren. Het uiteinde van de vlecht wordt tenslotte afgeknipt en aan de stroming van het water geofferd, op de plaats waar de rivieren samenkomen.
Normaliter drijft haar op het water, maar op die plaats zinkt het onmiddellijk naar de bodem. Ondanks het feit dat elke dag honderden het haar in de rivier werpen, ziet men er vreemd genoeg nooit één haartje op het wateroppervlak drijven. Wat ook de wetenschappelijke verklaring ervan mag zijn, het geloof van die mensen wordt er in elke geval door versterkt.
Elke 12 jaar wordt die plaats door een 60 miljoen pelgrims bezocht, soms 6 à 7 miljoen op één dag. Eén mens kan zich in een godsdienst vergissen..., dat wel. Maar 60 miljoen? Dus, als je op zoek bent naar een godsdienst, tracht er dan in 2022 bij te zijn. Hieronder vind je enkele sprekende beelden, gewoonweg om jou daar naartoe te lokken ... Je kunt er zelfs jointjes roken om jezelf nog dieper in slaap te sussen. Tof hé!?
Tot besluit: Het geheel is ontegensprekelijk indrukwekkend en een voor elke toerist een bezienswaardig evenement. Maar de vraag is: stel, dat er een godheid, of goden, daadwerkelijk bestaat/bestaan, heeft die god, of goden, dit spektakel effectief nodig, denk je?
'k Weet het: de intentie van elke pelgrim is primordiaal, en sommige fakirs hebben wél iets in zichzelf gekristalliseerd, maar ook weet ik - en ben er dus rotsvast van overtuigd - dat men daarvoor niet met die gehypnotiseerde mensenmassa moet meedoen, integendeel. Je vind jezelf enkel in jezelf - want, het is dáár waar je bent.