De Macadamiaboom werd in 1857 door de filosoof en wetenschapper Dr. John Macadam in Australië ontdekt. Na zijn ontdekking ontstonden er wereldwijd nog een aantal plantages waar men de noot ging verbouwen waaronder de Afrikaanse landen Kenia, Malawi en Zuid-Afrika, maar ook in Hawaï, Indonesië, Guatemala en Porto Rico. Ondanks de vele landen waar de macadamia verbouwd wordt, is de 'echte' Australische macadamia naar het schijnt nog steeds het lekkerst.
Onderzoekers van de Penn State universiteit, én van de Canadese Guelph universiteit, recruteerden 25 proefpersonen, waarvan 15 vrouwelijke en 10 mannelijke, met een veel te hoog cholesterolgehalte in hun bloed. In hun dieet kregen ze 42,5 gram macadamianoten.
Men stelde vast, dat een dagelijkse consumptie van een handvol macadamianoten, en dit gedurende een vijftal weken, die mensen met een te hoog cholesterolgehalte significante verbeteringen heeft opgeleverd. Dit gloednieuw rapport ondersteunt dan ook eerdere verslagen, waarin onder meer vermeld werd dat noten, zoals walnoten en amandelen, de gezondheid van ons hart opmerkelijk verbeteren.
Een ander, maar gelijkaardig onderzoek, werd verricht door de Japanner Hiraoka-Yamamoto en zijn team en ze kwamen tot dezelfde vaststelling.
De macadamianoot, ook wel eens Baphalnoot genoemd, was vele eeuwen lang hét ingrediënt bij uitstek in het voedingspatroon van de aboriginals in Australië. De noot is zo groot als een hazelnoot en heeft naargelang de soort (er zijn er meer dan zevenhonderd) een glad of een ruw oppervlak en een dunne dop. Het is een vrij vette noot met een romige structuur en een boterachtige, kokosnootsmaak. Ze is het meest geschikt om te verwerken in desserts (zoals gebak) of salades, maar je kunt het ook als borrelnootje eten. Ook licht geroosterd is ze erg lekker.
De macadamianoot wordt wel eens de moeilijkst te kraken noot ter wereld genoemd: er is een druk van meer dan 200 kilogram per vierkante centimeter nodig. Koop dus gepelde, of schaf jezelf een reuzengrote mokerhamer aan, of een bankschroef. Zelfs de Australische Aboriginals hadden er last mee..., maar de eerste Britse pioniers van Australië zagen er een goede broodwinning in.
Macadamia-olie behoort tot de niet-drogende oliën en heeft een aangename geur die sterk lijkt op die van de hazelnoot. Oleum Macadamiae staat bekend voor de eigenschap om essentiële oliën snel door de huid op te laten nemen. Door het hoge aandeel ontstekingsremmende werkstoffen is de olie heilzaam voor een geïrriteerde en ontstoken huid. Zeer zacht, hydraterend en niet vettend, vormt zij een ideale bescherming en verzorging voor de droge, ruwe en oudere huid. Macadamia olie is beschermend en celregenererend en omdat het een zonbeschermingsfactor van 3-4 heeft, wordt het daarom veel in zonnebrandproducten gebruikt.
Gebruik Macadamiaolie puur, of in mengsels, onder andere bij eelt, rimpels, droge huid, huidirritaties, haarproblemen - zoals gespleten punten, en voor een totale gezichts- en lichaamverzorging. Deze olie bevat palmitoleïnezuur, een mono-onverzadigde omega 7-vetzuur, hetgeen niet in een andere olie wordt aangetroffen, maar wel in sebum. Sebum is de Latijnse benaming voor talg, een vetachtige substantie die geproduceerd wordt door de talgklieren die zich vrijwel overal in onze lederhuid bevinden. Hoe ouder we worden, hoe minder palmitoleïnezuur in ons sebum met een hogere kans dus tot celoxidatie, en daarvoor wordt macadamolie aangeraden.
De belangrijkste leverancier van het omega-7-vetzuur is in wezen de duindoorn (Hippophae Rhamnoïdes), een wilde struik, die unieke eigenschappen bezit die we bijna nergens anders in de plantenwereld tegenkomen. Alleen de Macadamia bezit meer olie. Wat het zo bijzonder maakt is dat het, in tegenstelling tot de andere omega-vetzuren die hoofdzakelijk uit dieren gewonnen worden, plantaardig is. We kennen immers allemaal de bekende visoliën.
De macadamia-olie laat zich goed mengen met andere oliën en met etherische oliën. Het is kleurloos en opvallend mooi helder bij kamertemperatuur, doch 'vlokkerig' bij lagere temperaturen. Macadamia-olie wordt vanzelf bij kamertemperatuur weer prachtig helder, soms al binnen de 10 à 15 minuten. Huidirritaties of andere reacties zijn tot op heden niet bekend.
Wel heb ik op een Australische website gelezen dat macadamianoten niet aan honden mogen worden gegeven. Honden kunnen tot 48 uur lang zwakheidverschijnselen vertonen en moeilijkheden ondervinden om op hun poten te blijven staan. Het waarom weet nog niemand. Laat je er dus niet door afschrikken zolang je geen hondenleven leidt ...
Samenstelling Macadamianoten, per 35 g - 1000 µg = 1 mg. = 0,001 g:
3 g. eiwit (eiwitkwaliteit 33%)
5 g. koolhydraten
27 g. vet
36 mg. omega-3 (72 mg gamma- en alfa-LNA)
189 µg. vitamine E activiteit
418 µg. vitamine B1
57 µg. vitamine B2
866 µg. vitamine B3
265 µg. vitamine B5
96 µg. vitamine B6
4 µg. vitamine B9
30 mg. calcium
46 mg. magnesium
1,3 mg. ijzer
66 mg. fosfor
129 mg. kalium
2 mg. natrium
455 µg. zink
265 µg. koper
1,4 mg. mangaan
1 µg. selenium