Mediteren kan op verschillende manieren gebeuren, afhankelijk van het doel dat men wil nastreven.
George Ivanovitch Gurdjieff bezocht ooit Sjeik Sharafuddin, op dat moment het hoofd van de Daghestani Naqshbandi Soefilijn, van wie hij het geheim van de 'Kracht van de Negen punten' verkreeg nadat de Sjeik de 'Surat Ya Sin' citeerde uit de Koran. Maar Gurdjieff moest tegelijkertijd wel de belofte doen het nooit te gebruiken, noch het aan de buitenwereld voort te vertellen.
Daarbij zei de sjeik hem: "De Surat Ya Sin werd door de Heilige Profeet 'het Hart van de Koran' genoemd en de kennis van deze Negen Punten werd daardoor in jou geopend."
Elk van de Negen Punten wordt door één van de negen Heiligen vertegenwoordigd. Deze Heiligen bevinden zich op het Hoogste Niveau in de Goddelijke Aanwezigheid. Ze zijn de sleutels van de nooit vertelde krachten in de mens, maar niemand verkrijgt de toelating ze te gebruiken. Op einde van het gesprek kreeg Gurdjieff dus te horen dat hij dat geheim in zijn hart moest bewaren en er tijdens zijn leven met niemand over te spreken.
Deze Negen Punten bevinden zich in het hart van elke mens, en dus in de borststreek gelokaliseerd, en ze vertegenwoordigen de negen verschillende bewustzijnstoestanden waarin men kan verkeren. In het centrum van de Negen Punten bevinden zich vijf plaatsen waardoor men in contact kan komen met het goddelijke in zichzelf. Elk van die plaatsen is, volgens het Soefisme, verbonden met een heilige, die dat punt controleert.
Indien een 'zoeker naar de waarheid' in staat is die vijf plaatsen, of punten, te ontsluieren - in de betekenis van: 'van de sluiers ontdoen' - en daarbij spiritueel contact maakt met de meesters die over die punten regeren, dan kan die persoon de nodige kennis verkrijgen van, en het vermogen over, hoe die negen punten daadwerkelijk in zichzelf te gebruiken.
Wat deze Negen Punten, of bewustzijnstoestanden betreft...
Het eerste punt heeft betrekking op de gevangenname van het ego. De sleutel tot de tweede toestand is de dhikr 'la ilaha illallah'. De derde toestand bestaat er uit om getuige te zijn van Allah's naam in het eigen hart te graveren. De vierde bewustzijnstoestand bestaat er uit om de ware betekenis van dat graveren in het hart te 'weten'. Tijdens de vijfde toestand maakt men een diepe afdruk van de gravure met behulp van de dhikr. In de zesde toestand doet men het hart naar wil stoppen en laat men het naar wil opnieuw pompen. Tijdens de zevende toestand moet men bewust zijn van het aantal malen dat men het hart laat ophouden met werken en hoeveel tellen men nodig heeft om het hart opnieuw te laten werken. Tijdens de achtste toestand zegt men de woorden 'Muhammadun Rasulullah' in elk ogenblik dat het hart is gestopt, en in de ogenblikken dat het hart zich herstelt. En, in de negende toestand trekt men zich opnieuw in zijn Grot terug, zoals het in de Koran wordt vermeld.
In het Nederlands lezen we in Hfst. 18 - Vers 16: "Wanneer gij u van hen en van hetgeen zij nevens Allah aanbidden verwijdert, neemt dan uw toevlucht tot de Spelonk en uw Heer zal Zijn barmhartigheid jegens u vermeerderen en uw aangelegenheden gunstig doen verlopen."
De spelonk, of grot, is de Goddelijke Aanwezigheid. Het hart, die het geheim van de Negen Punten heeft verworven, zal in staat zijn alles te zien, alles te horen, alles te weten, alles te proeven, alles gewaar te worden - en, zoals we in de Werkgroep Zelfkennis gisterenavond hebben gezien: is men dan verbonden met de 'objectieve wereld'.
Nota: Op het einde van zijn leven schreef Sjeik Sharafuddin zijn testament, of noem het wilsakte', en gaf de scepter door aan Sjeik Abdullah, die het op zijn beurt aan Sjeik Mehmed Efendi doorgaf en in Cyprus verblijft.
Voor sommige lezers was dit misschien een zware boterham, maar weet en blijf onthouden, dat ik als eclecticus het allerbeste neem uit alles wat er reeds bestaat en het aan de juiste mensen tracht door te geven. Om die reden zal ik de gehele tekst, bij gelegenheid, in de rubriek 'Eclecticus' weergeven, maar dan wel in het Engels.
In het Soefisme worden - zoals je in het onderstaand filmpje kunt aanschouwen - kinderen reeds van zeer vroege leeftijd opgeleid.
Ook hier ga ik niet al te diep op ingaan, maar de bedoeling van onderstaande 'vorm van meditatie' is, om ervoor te zorgen dat het goddelijke de hartstreek regeert opdat het lichaam ondergeschikt wordt. De werveldans begint met 'de opening van het hart' en eindigt met het sluiten en vasthouden, opdat het ontvangene kan kristalliseren. Bekijk de videoclip...: alsof je als toeschouwer ter plaatse aanwezig bent.
Elke godsdienst bevat delen van het Grote Geheel. Anders gezegd: geen enkele godsdienst heeft de gehele waarheid in pacht. Denk hierbij aan het metafoor van de olifant en de zeven blinden.
In het Onze Vader, bijvoorbeeld, spreekt men de woorden: “Uw Wil geschiedde op Aarde als in de Hemel’ uit. Het zijn woorden, die geen enkele gewone sterveling daadwerkelijk begrijpt, maar ze komen overeen met de dhikr 'la ilaha illallah', in de betekenis van “Er is geen andere God boven God” - of, kortweg: "Er is maar één God".
Elke eclecticus weet, dat er geen godheid bestaat, die geschapen is naar het beeld en gelijkenis van de mens. De denk-, of vertaalfout, ontstond door de woorden 'dat wij gemaakt zijn naar Zijn Beeld en Gelijkenis' té letterlijk te vertalen. Nu nog zijn er miljarden onwetenden die uit het lezen van die woorden de conclusie trekken dat - als wij gemaakt zijn naar Zijn Beeld en gelijkenis - Hij er dan ook als een mens uitziet, als een oude, wijze man, met een lange witte baard.
Vergeet dus het woordje 'godheid' of 'God', en vervang het door 'het goddelijke', en besef tegelijkertijd dat dat beeld en gelijkenis ook niets te maken heeft met ons stoffelijke lichaam, dat uiteindelijk stof en tot niets anders dan tot dat stof kan wederkeren. Wil je er meer over weten, beste lezer? Doe dan aan ZelfKennis en neem contact op met DIMschool.
Sta heel even stil... al was het maar voor een 47-tal minuutjes. Bekijk het filmpje en tracht - als 'zoeker van de waarheid' - te beseffen hoe belangrijk het is om een deel van jouw dagelijkse tijd aan jouw Zelf te spenderen; een Zelf, dat losstaat van jouw stoffelijke lichaam, maar er wel in huist, zolang het dat stoffelijke met zich meedraagt.
Stel ondertussen de vraag aan jeZelf: "Ervaart mijn Zelf het lichaam als een gevangenis van waaruit het nooit kan ontsnappen?..." - "Of, is dat vergankelijke lichaam het tijdelijke voertuig van dat Zelf?..."
Indien je met het nodige bewustzijn naar de beelden hebt gekeken, zult je misschien hebben vastgesteld (1) dat er vandaag de dag niets meer overblijft van het essentiële, (2) dat de dingen op zeer jonge leeftijd worden gekopieerd, en (3) dat de deelnemers niet in 'hun geheel' aanwezig zijn - gewoonweg: omdat ze niet één zijn, maar verdeeld..