Originele titel: The vegetarian option
Simon Hopkinson
|
Type:
|
Hardcover
|
|
Uitgever:
|
|
|
Gewicht:
|
1005 gram
|
|
Aantal Pagina's:
|
224
|
|
ISBN:
|
90-6611-510-6
|
|
ISBN-13:
|
978-90-6611-510-1
|
|
Categorie:
|
Gastronomie
|
|
Richtprijs:
|
€ 24,95
|
Korte Inhoud
'De vegetarische optie' is een kookboek boordevol gerechten zonder vlees of vis - voor wie eens een dagje zonder wil. Simon Hopkinson laat zien dat je met goede, seizoensgebonden ingrediënten en de juiste smaakcombinaties, zulke heerlijke smaken op je bord terugvindt dat je dat stukje vlees of vis helemaal niet mist!
Het boek is op originele wijze ingedeeld: ieder hoofdstuk beschrijft twee ingrediënten die een natuurlijke affiniteit met elkaar hebben - broccoli en bloemkool, tomaat en olijfolie, aubergine en paprika.
Uittreksel
Blz. 6: Inleiding
Op een avond aan het eind van de zomer van 2007, vermoedelijk een zondag, inspecteerde ik de groentelade van mijn koelkast. Er zat voor mijn doen weinig in, maar dat was geen ramp want ik wilde alleen maar snel een lichte doch voedzame maaltijd bereiden. Twee dingen trokken mijn aandacht, een eenzame courgette die er wat slapjes bij lag, en een zak met voorgesneden pronkbonen die drie dagen over de datum waren. Ook waren er nog wat restjes van een bosje peterselie. En daarmee ging ik opgewekt aan de slag.
Ik halveerde de courgette en sneed hem daarna in lange, dunne repen (de meest vermoeiende klus) zodat ze mooi bij de vorm van de bonen pasten. Ik kookte de groenten kort in gezouten water gaar, goot ze af en deed ze in een pan met wat warme olijfolie en een paar schijfjes knoflook. Vervolgens maalde ik er flink wat peper over, roerde alles door elkaar en strooide er ten slotte wat fijngehakte peterselie over. Dat alles deed ik in een warme kom en daarna schepte ik het er weer uit met een paar eetstokjes. Na exact zeven minuten had ik alles op, terwijl ik in de keuken stond te luisteren naar mijn favoriete en o zo Britse hoorspel The Archers. Ik moet zeggen dat ik ontzettend genoot van dit eenvoudige maaltje. Toen ik de kom in de afwasteil liet glijden, nadat ik hem eerst had schoongelikt (ik was immers toch alleen), bedacht ik me dat dit gerecht niets anders nodig had. Een bijgerecht zou hier overbodig geweest zijn, hoewel een lekker stuk brood welkom was geweest, maar omdat ik mij destijds had voorgenomen om geen brood te eten, was de broodtrommel leeg.
Sterker nog, ik zou waarschijnlijk minder van mijn maaltijd hebben genoten, als er ook een stuk vlees op mijn bord had gelegen, of een stuk gebraden kip of een paar moten licht gestoomde tong of andere vis. Mijn maal was op dat moment hele¬maal af. En het zette me ook aan het denken over hoe eenvoudig mijn creatie eigenlijk was, als je het zo kunt noemen, en dat ik, anders dan normaal, helemaal geen zin had in vlees.
Ik zal nooit vegetariër worden. Dit jaar word ik 55 en ik denk niet dat mijn culinaire levensstijl zich in de loop der jaren drastisch zal gaan wijzigen. Ik ga hier ook absoluut geen moreel oordeel uitspreken over het eten van vlees, ik houd gewoon van alle gerechten. Het idee dat ik bij het koken een aantal dingen niet zou mogen gebruiken, zou het leven voor mij niet de moeite waard maken. Overigens is het niet helemaal waar dat ik alles lekker vind. Zo heb ik een gruwelijke hekel aan Japanse gefermenteerde sojabonen die bekendstaan onder de naam `natto'. Trouwens, ik betwijfel of zelfs de meest verstokte vegetariër deze slijmerige, stinkende massa aankan. Maar dat is dan ook het enige gerecht dat ik pertinent weiger te eten. Ironisch genoeg is `natto' waarschijnlijk het meest pure en gezonde vegetarische gerecht dat er bestaat. Alleen het smaakt vreselijk. Gefermenteerde sojabonen zijn echter wel in een handomdraai te maken, dus ze komen uitstekend van pas als iemand vraagt: 'Is er iets wat je echt nooit zou kunnen eten?'
Net als met dat heerlijke maaltje van courgettes en bonen, is mijn basisidee voor dit boek als volgt: gerechten zonder vlees en vis kunnen even spannend zijn als gerechten mét. Dit heeft niets te maken met een bepaalde principiële keuze en daarom staat ook het belangrijke woord 'optie' in de titel. Ik heb gemerkt dat in de meeste restaurants een vegetarische schotel meestal snel in elkaar wordt geflanst, wanneer er toevallig een niet-vleeseter aan tafel verschijnt. Vaak is het geimproviseerde karakter ook wel af te lezen aan de menukaart. Een goed voorbeeld is geroerbakte broccoli, tofu en oesterzwammen met hazelnootolie. Dat is misschien voor een keertje lekker, maar het is niks voor mij.
In restaurant Bibendum krijg je dan ook iets heel anders voorgeschoteld. Het is een weldoordachte selectie van seizoensgerechten waarvoor een apart menu beschikbaar is, dat regelmatig wordt aangepast en dat niet op de kaart staat. In het aspergeseizoen staan er bijvoorbeeld altijd asperges op het menu. Een ander voorbeeld is de salade van sperziebonen. En midden in de zomer zijn er gebakken paprika's met tomaten en olijfolie: 'Paprika's uit Piemonte' - een gerecht dat typerend is voor Bibendum - zonder de gebruikelijke ansjovisfilets zodat vegetariërs ervan kunnen smullen. Overigens is hier een geweldig verhaal aan verbonden.
Recensie
door
Tsenne Kikke
'De vegetarische optie' is bedoeld voor mensen die eens een dagje zonder vlees of vis willen. Simon Hopkinson laat zien dat je met goede, seizoensgebonden ingrediënten en juiste smaakcombinaties heerlijke smaken op je bord kan toveren, zonder dat je je stukje vlees of vis mist.
Het boek is ingedeeld in 'groenten', 'kruiden', 'pasta', 'peulvruchten en granen', 'rijst', 'eieren', 'fruit', 'noten en knabbels' en 'french 75 en andere cocktails'. De hoofdstukken zijn op een andere manier ingedeeld dan de meeste kookboeken. Ingrediënten die goed bij elkaar passen worden telkens beschreven per deel met een inleiding van Simon Hopkinson over hoe hij er mee heeft gewerkt in zijn maaltijden onder andere en daarna volgen een aantal recepten met deze twee ingrediënten als hoofdingrediënt. Niet alle recepten in dit boek zijn voorzien van een foto van het eindresultaat. De fotografie van de gerechten in 'De Vegetarische optie' was in handen van Jason Lowe. Wel is elk recept voorzien van extra tips en anekdotes van Simon Hopkinson. De recepten in 'De Vegetarische Optie' zijn bedoeld voor 4 personen, sommige recepten zijn eenvoudig en andere vergen wat meer inspanning.
Apart is misschien wel dat in 'De Vegetarische Optie' een recept voor kippenbouillon staat. Simon Hopkinson zegt er zelf over dat hij zich niet kan voorstellen binnen afzienbare tijd ineens geen vlees meer zal eten en daarom voor iedereen die er ook zo over denkt dit recept in dit boek heeft geplaatst.
De Vegetarische Optie is een boek om iedereen die eens een dag zonder vlees of vis wil doen op goede ideeën te brengen qua smaakcombinaties en mogelijkheden. Met groenten, kruiden, peulvruchten en dergelijke kan zoveel meer. Simon Hopkinson brengt ingrediënten en smaken bij elkaar zonder dat je je stukje vlees of vis mist in 'De Vegetarische Optie'
Afgezien van de kippenbouillon, die eventueel gebruikt kan worden als alternatief voor de groentebouillon, zijn de gerechten vlees- en visloos. Mooie lay-out. Gedrukt in een duidelijk lettertype, en met ruime interlinie, op stevig glad papier. Bevat kleine zwart-witfoto's van ingrediënten, en prachtige, soms paginagrote kleurenfoto's van een aantal bereide gerechten. Met zeer overzichtelijke inhoudsopgave en uitgebreid register. Kortom: een aantrekkelijk boek boordevol eenvoudig te bereiden smakelijke gerechten.
|