Personen, die in beelden denken, zijn soms in staat om sommige zaken beter te kunnen begrijpen. Om die reden is, bijvoorbeeld, het Nieuwe Testament boordevul gevuld met beeldspraak, metaforen, vergelijkingen en allegorieën, teneinde mensen iets 'in de taal van appelen en peren' te laten 'inzien'.
Zelfs Gurdjieff wees er ons meermaals op, dat - om hem te kunnen begrijpen - men al zijn teksten in beelden zou moeten omzetten.
Weet ook, dat wanneer ik schrijf dat de Zelfkennis, gebaseerd op de Gurdjieff-filosofie, spijtig genoeg niet voor iedereen is weggelegd, ik daarmee zeer veel mensen de raad geef om er noch tijd, noch energie, noch centjes in te investeren.
Anders gezegd: zeer goed bedoeld, en dus niet om die mensen te kleineren. Tenslotte zijn er - afhankelijk van de zin & betekenis die een mens aan het eigen leven geeft - duizenden andere boeiende dingen waarmee hij zich zijn gehele leven lang kan bezig houden, nietwaar?
Maar, daar waar velen antwoorden met: "Zelfkennis? Welke mens kent zichzelf nu niet?...", stel ik ook meermaals vast dat velen onder hen daarop reageren als de vos in Aesopus' fabel... Ken je het?
De Vos en de druiven
Op een dag zag een hongerige en dorstige vos in een wijngaard een mooie tros druiven hangen, maar ze hingen heel hoog. Ze waren zó rijp dat het leek alsof het sap er op elk ogenblik kon uitbarsten.
De vos had veel zin om de druiven op te eten, en keek verlangend omhoog - en, omdat de druiven zo hoog hingen, nam hij het besluit er naartoe te springen.
Bij de eerste sprong was hij nog een heel eind van de druiven verwijderd. Hij nam nu een aanloop en sprong opnieuw. Maar ook nu kwam hij niet hoog genoeg. Steeds weer opnieuw sprong hij naar de druiven, maar geen enkele keer kon hij erbij.
Moe van al dat springen, zette hij zich neer, en keek met tegenzin naar die druiventros. Ook hadden de vele pogingen als het ware zijn honger gestild.
"Wat voor een gek ben ik toch," zei hij tenslotte "Ik zit mezelf hier moe te maken voor enkele druiven; druiven, die nog niet eens rijp zijn en veel te zuur."
En trots liep hij weg, met een minachtende uitdrukking op zijn gezicht.
Anders gezegd: Zeer veel mensen maken zichzelf achteraf wijs - dat, indien ze de dingen, die ze graag wilden hebben, niet konden verkrijgen, ze die in eerste instantie toch niet echt wilden bezitten. Vreemd, hé! En, is het jou bovendien ook al eens opgevallen, beste lezer, dat veel mensen minachtend en kleinerend over dingen spreken/schrijven welke buiten hun (zijns)bereik liggen?
Och..., de kunst bestaat er uit om mensen gewoonweg te aanvaarden zoals ze zijn - want, indien ze anders waren, dan zouden ze op een totaal andere manier hun eigen leven beleven. Is dat niet zo?
Dit doet me dan ook automatisch denken aan een tof gesprek tussen Gurdjieff en Ouspensky...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ja!... Spiritualia is er speciaal voor jou; dit, dankzij enkele sponsors!
Maar, er is nog immer nood aan meerdere: niet enkel en alleen om de zware kosten van deze website te helpen dragen, maar vooral om met-ter-tijd een budget te vergaren waardoor de website naar buiten toe beter kan worden gepromoot, en dus nog een véél groter publiek zal kunnen aantrekken, inclusief meerdere interessante vrijwillige bloggers, misschien. En, sponsoren kan al vanaf 1 euro. Meer info, of interesse?.... Klik op deze link.
En, indien je een zelfstandige bent, kan je jezelf via Zoek&Vind aanmelden. En jawel: indien je geen behoefte hebt aan klandezie of naambekendheid - om het zo diplomatisch mogelijk uit te drukken - kan het ook volledig gratis natuurlijk.