Zeer veel mensen hechten geloof in een stoffelijk leven na dit leven. Ik bedoel daarmee dat men in de gedachte leeft dat men in het zogenaamde hiernamaals een lichaam bezit identiek aan dat wat men had toen men nog hier op Aarde verbleef. Niet alleen zijn die geesten goed gecoiffeerd, dragen soms make-up, maar zijn ook gekleed in een kledij dat bij volgende verschijningen weer anders kan zijn. Sommige geesten hebben er ergens zelfs een kleerkast vol van.
Bestaan geesten?... Geen mens die het weet, behalve zij die met die geloofsovertuigingen rondlopen. In ieder geval is het een interessant thema om verder uit te diepen. Maar, nu niet. Bovendien is dit een thema voor de eclecticus.
Wij lachen soms wel eens met anderen - maar stel, dat je ergens moet gaan babysitten. Niet enkel en alleen op een klein meisje, maar ook op haar overleden zusje... Hoe zou jij reageren? Enig idee?
Is er een Hiernamaals? Zoals je weet, is niemand écht dood geweest teneinde ons een concreet relaas over gene zijde te brengen. Maar er bestaan wel veelvuldige verslagen over bijna-doodervaringen, BDE's afgekort, en - wat daarin belangrijk is, is het feit dat ze cultuurgebonden zijn.
De ene ontmoet een Jezus, de andere een Mohammed, voodooïsten zien Iwa geesten en loa's, en nog anderen: de een of andere Indische godheid, enzovoorts. Anders gezegd: de beelden beantwoorden voor 100% aan iemands geleende geloofsovertuigingen. Een rode indiaan zal over de Eeuwige Jachtvelden verhalen, maar nooit ofte nimmer een Jezus of een Boeddha ontmoeten. In welke mate behoren die beelden tot de verbeelding?
Morgen verschijnt de Nederlandse vertaling van het boek 'De jongen die uit de hemel terugkwam'. De titel zegt al meer dan genoeg... Het is het verhaal van de 'wonderbaarlijke reis' van de 6-jarige Alex Malarkey.
Kevin Malarkey en zijn zoontje Alex kregen in 2004 een ernstig auto-ongeluk. Door de aanrijding raakte Alex verlamd, en het leek er niet op, dat hij het ongeluk zou overleven. "Ik denk dat Alex naar de hemel is gegaan," zei een vriend tegen de verslagen vader. Maar twee maanden later kwam Alex bij uit zijn coma, en vertelde een bijzonder verhaal. Hij wist te vertellen van gebeurtenissen op de plaats van het ongeluk, en wat er gebeurd was in het ziekenhuis tijdens zijn bewusteloosheid. Over onaardse muziek die vreselijk klonk in de oren van de zesjarige. Over engelen die vanuit de hemel naar hem keken.
En hij vertelde - het wonderlijkste van alles - over een ontmoeting en een gesprek met Jezus..., en niet met de Hebreeuwse Mozes, noch met een Egyptische godheid zoals een Ra of een Toth, noch met Zarathustra, noch met de Azteekse Quetzalcoatl, noch met ...
Kortom: over de werkzaamheden van onze hersenen is nog maar zo weinig geweten.