Op 6 januari 2009 stierf de 51-jarige Dirk Wagemans na een gevecht van amper 48 uur aan de gevolgen van een massale aanval van 'vleesetende bacteriën'. Zondagochtend 4 januari dacht Dirk dat hij in zijn linkeroksel een spier had verrekt. Die nacht lag hij in bed te kreunen van de pijn. 's Morgens bleef hij in bed liggen en aan zijn oksel was niets te zien. Diezelfde ochtend reed hij zelf met de wagen naar de dokter. Hij werd met spoed opgenomen in het Universitair Ziekenhuis van Antwerpen. Zijn huisarts had geen polsslag kunnen vaststellen en noteerde een bloeddruk van 7. Hij dacht aan een hartaanval.
Binnen de enkele uren zag zijn linkeroksel er zo zwart uit als de nacht. Het weefsel was afgestorven, enkele aders waren afgesloten door de infectie, de wonde werd groter en het bloeden was niet meer te stelpen. Dirk Wagemans overleed in minder dan 48 uur aan een aanval van de zogenaamde vleesetende bacterie. Hij is één van de vier mensen die in januari in ons land aan die ziekte stierven. Negentien anderen overleefden, meestal na zware amputaties.
De 41-jarige kapper Glenn Gemainer had op 18 april 2009 de gevaarlijke vleesetende bacterie opgelopen na een liposuctie in het Sint-Augustinus Ziekenhuis in Wilrijk. Hij werd opgenomen in het UZ in Leuven waar hij meermaals onder het mes moest voor verschillende huidtransplantaties. Hij leek aan de beterhand. Glenn werd in een kunstmatige slaap gehouden om de pijn te verzachten. Hij werd regelmatig wakker gemaakt en reageerde prima op de eenvoudige testvragen die de dokters hem stelden. En als hij dan toch wakker was, kon zijn familie zelfs met hem praten. Over gewone dingen, want Glenn's korte termijngeheugen werkte niet meer. Maar uiteindelijk zijn die infecties hem fataal geworden. Hij stierf in de armen van zijn moeder, en met zijn familie rond hem.
De vleesetende bacterie heet officieel 'Streptococcus pyogenes' en het veroorzaakt de infectie fasciitis necrotans. Het is een bacterie die in je keel gedijt. Infectie gebeurt doorgaans via een kleine wonde, verspreidt zich vervolgens razendsnel - dat wil zeggen: in enkele uren tot dagen - via het onderhuidse bindweefsel en vernietigt vervolgens aan een hoog tempo spier- en vetweefsel. Na enkele uren sterft lokaal weefsel af. Na één tot twee dagen kunnen ledematen afsterven met amputatie tot gevolg. Sommige patiënten overleven de infecties zelfs niet.
Zo kan het gebeuren dat een gezonde persoon de bacterie in zijn keel draagt. Door hoesten kan die bacterie vrijkomen. Als iemand anders dan een klein wondje heeft, bijvoorbeeld op zijn hand, kan die persoon besmet raken.
De 'vleesetende' bacterie werd in ons land voor het eerst vastgesteld begin jaren negentig, bij enkele net bevallen vrouwen in een Antwerps ziekenhuis. De bacterie is niet echt vleesetend, maar wordt zo genoemd omdat patiënten helse pijnen lijden die niet in verhouding staan tot de aard en de grootte van de wonde. Dit gaat al snel gepaard met overgeven en diarree. Sommige patiënten zeiden dat ze het gevoel hadden te worden opgegeten. Indien je de symptomen, diarree, misselijkheid, koorts en veel dorst tegelijkertijd krijgt dan contacteer je best dringend een arts
Patiënten met fasciitis necrotans moet meteen intraveneuze antibiotica worden toegediend. In de meeste gevallen is ook chirurgie noodzakelijk: het aangetaste weefsel moet helemaal worden weggesneden. Bij een verregaande infectie kan enkel nog een amputatie het leven van de patiënt redden.
Belangrijk om weten is dat de ziekte zeldzaam is. Slechts in uitzonderlijke gevallen ontwikkelt de bacterie zich tot een vleeseter. In de meeste gevallen krijgen patiënten gewoon een keelontsteking. De bacterie wordt pas gevaarlijk als ze in de bloedbaan terechtkomt.
In de voorbije tien jaar (1999 - einde 2008) zijn er in België minstens 1060 ernstige besmettingen geweest waarvan ongeveer 168 mensen zijn genezen en waarvan minstens 77 mensen overleden zijn aan die vleesetende bacterie. Het aantal gevallen is dit jaar evenwel gestegen in vergelijking met vorig jaar. In januari raakten 23 mensen besmet, vier stierven. Dat is ruim dubbel zoveel als in januari 2008.
Een remedie of verklaring is er nog steeds niet. De verspreiding van de bacterie zou afgeremd kunnen worden door de handen te wassen, zeker na hoesten of niezen en ook voor je eten klaarmaakt.
Tot besluit: Een arts uit Louisiana raadt Dermacyn aan om de wonde te desinfecteren.
DermacynT Wound Care is een steriele, bacteriedodende vloeistof voor het reinigen en behandelen van moeilijk genezende en chronische (geïnfecteerde) wonden. Dermacyn draagt bij aan de totstandkoming van een vochtig wondmilieu en verbetert de wondbedconditie. Dermacyn omgeeft de bacterie en tast de celwand van het eencellige organisme aan. Door osmose breekt de celwand waarna het micro-organisme desintegreert.
Volgens onderzoek heeft Dermacyn zowel een ontstekingsremmende als anti-allergene werking, wat de wondgenezing versnelt. DermacynT Wound Care kan direct in of op de wond worden aangebracht middels dompelen of met gedrenkte gazen. De vloeistof bevat: geoxideerd water, natriumhypochloriet, hypochloorzuur, waterstofperoxide, ozon, chloordioxide, natriumhydroxide, natriumcarbonaat en natriumchloride.