Het vorige deel van dit artikel ving aan met de zin: "Laten we ditmaal het ernstige van het leven verweven met het minder serieuze, en er dus het grappige ervan inzien door onszelf van de werkelijkheid te distantiëren". Toch was er in die tekst niets van dat grappige te bespeuren, noch iets over die 'beestige verhalen'. Weet je nog?... Je had het dus nog tegoed.
Laten we ditmaal trachten om op een grappige manier de 'werkelijkheid' te beschrijven: te beginnen met het woordje 'leven' en de 'zin' ervan - naar de werkelijkheid toe - ietwat beter te omschrijven.
Beestige verhalen
Tegenwoordig kunnen zeer veel mensen lezen en schrijven, dat wel. Omdat ze naar school hebben kunnen gaan. Maar dat maakt van hen geen beter mens. Bovendien kan iedereen dingen aanleren: zelfs dieren en insecten slagen daarin. Enkele voorbeelden...
Vooral in het verleden werd via circussen meermaals bewezen dat dieren trucjes kunnen aanleren. Ook nu nog leren mensen aan hun honden en paarden dingen aan. In India betrekken ze er olifanten bij. Zo zou je van een olifant niet verwachten dat hij zijn zelfportret met zijn slurf zou kunnen uitschilderen, nietwaar?
Wat insecten betreft, herinner je je misschien nog wel de vlooientheaters, waar vlooien voertuigjes als kleine koetsjes voorttrokken, draaimolens in beweging zetten, of bijvoorbeeld ballen op een doel afschoten.
Vlooien, die trucjes moesten uitvoeren waarbij ze niet mochten springen, zoals bij het voorttrekken van een karretje, werden geïmmobiliseerd door ze rond de voorborst van een zeer dun gouddraadje te voorzien. Hierdoor konden ze niet meer springen maar enkel en alleen lopen. Vóór de voorstelling werden de vlooien met dunne draad aan een koetsje gebonden.
Natuurlijk bestonden er ook vlooientheaters, die het in meerdere of mindere mate moesten hebben van illusie. Door middel van elektrische, mechanische, of magnetische hulpmiddelen werd het optreden in vlooientheater attractiever gemaakt. In sommige van deze theaters waren de vlooien slechts voor de show aanwezig. In andere ontbraken ze geheel.
Maar, wist je dat men tegenwoordig hommels kan opleiden?... Zo werden deze bijensoorten opgeleid om aan een koordje te trekken, en als beloning mogen ze nectar op een schijfje opslurpen. En, eenmaal deze eigenschap verworven, waren ze in staat om het aangeleerde aan andere hommels door te geven. Enkel zien, is geloven:
En, over Azalea, de 19-jarige rokende vrouwelijke chimpansee, heb ik het reeds eerder gehad. In de Noord-Koreaanse zoo is zij een ware attractie voor de bezoekers. Ze rookt één pakje sigaretten op per dag en is zelfs in staat om elke sigaret met een aansteker aan te steken.
Kortom: in verhouding zijn dieren, net als de mens, in staat om bepaalde eigenschappen te verwerven - waaronder: nieuwe dingen aanleren. Daarmee bedoel ik, dat een mens die het lezen en het schrijven heeft aangeleerd, en zelfs dingen waarvan hij later een beroep kan maken, geen uitzonderlijk wezen is in de ogen van Moeder Natuur.
Natuurlijk zijn er (1) mensen die dingen uitvinden, aangevuld met (2) mensen die die dingen fabriceren, en (3) mensen die het gefabriceerde kunnen aankopen voor eigen gebruik.
Noteer dat ik in die één en dezelfde zin het woordje 'mensen' heb gebruikt, alsof de ene mens - qua bewustzijnsniveau - gelijk is aan al de anderen. Hier eindigt dan ook het 'grappige en beestige deel' op de vraag: "Wat is de Zin van het Leven?".
Hoe ziet het leven op Aarde er uit - en, waarvoor dient het?
In het eerste deel stond er eveneens de volgende zin afgedrukt: 'Aan mensen die graag de zin van hun eigen leven willen leren kennen, zou ik de raad durven geven om uit te stijgen, en zichzelf te zien in functie van een veel groter geheel.' Uitstijgen dus...
Bekijk het leven op Aarde, bijvoorbeeld, met behulp van een speciale, uitvergrotende telescoop vanop de Maan, en je zult tot het besef komen dat al het Leven dient om al het andere Leven te voeden. Dit wist je natuurlijk al, maar dat weten heeft zich hoogstwaarschijnlijk niet in jouw 'geheel' weten te verankeren - want, indien dat wél zo was, wist je dat in de vraag 'Wat is de Zin van het Leven?' - ook voor jezelf - het antwoord reeds besloten lag, tenzij je er zélf extra zin aan toevoegt. (Tussen haakjes: 2017 staat voor de deur... Nu is het dus het moment om nog snel enkele voornemens, die een meerwaarde aan jouw bestaan kunnen geven, te bedenken.)
Over 'weten' gesproken... Zo ken ik zeer veel mensen die als waarachtige pseudo-filosofen door het leven gaan. Geen 'doeners' dus, maar 'denkers': mensen, 'die véél weten'. Maar, wat ben je uiteindelijk met al dat weten, waarmee niets wordt aangevangen? Stel de vraag aan hen, en laat je overspoelen.
Ware Kennis is spijtig genoeg niet voor iedereen bestemd. Zelfs in het Bijbelse Scheppingsverhaal wordt duidelijk melding gemaakt dat de eerste mensen van alle bomen in de Tuin mochten eten, behalve die van de Boom van Kennis van Goed en Kwaad. Daarin was het 'doen' te beschrijven als 'afblijven', als ' niet aankomen'.
Tot besluit
'Zin', 'betekenis', 'doel' zijn woorden, die dermate kort bij elkaar aanliggen dat ze zelfs synoniemen van elkaar kunnen zijn.
Indien je de Duitse filosoof Arthur Schopenhauer (1788 - 1860) mag geloven, is het hoogste doel van het leven een leven zonder doel na te streven en een nirwana op Aarde te maken. Tevens was - volgens hem - de kern van ons wezen de drang naar geslachtelijk verkeer en het instinct dat in het menselijke lichaam de meest directe en krachtige manifestatie is van de wil tot leven. Zo waren voor hem de genitaliën 'het brandpunt van de wil'. Schopenhauer verklaarde instinct als een activiteit die zich lijkt te laten leiden door een doelbegrip, zonder dat zulks in feite het geval is. Het seksuele gedrag en de seksuele anatomie zijn doelbewust op de voortplanting gericht. Een iets, waarin ik hem groot gelijk geef.
Volgens Schopenhauer is het 'doel' van de menselijke soort een ingebouwde drijfveer om zichzelf weer voort te planten, waarvoor het individu louter als vehikel dient. De ernst waarmee individuen seksuele doelen nastreven weerspiegelt het grote belang van dit onderliggende doel van de soort.
Schopenhauer beschouwde dus het seksuele gedrag van het individu als totaal overgeleverd aan een onpersoonlijke kracht. De meest pregnante manier waarop hij dit zei, is dat de wil tot leven van de nog te verwekken nakomeling een man en een vrouw naar elkaar toe drijft. Hun eigen visie, dat ze zich volledig uit eigenbelang en door eigen verlangens gedreven op een ander individu richten, is waan en die waan zélf is een manier waarop de 'natuur haar doel kan bereiken'. Het 'verlangen van de liefde', bezongen in de poëzie van alle tijden, is in deze opvatting iets dat volledig buiten de geliefden staat, en dus zó krachtig dat het individu het nauwelijks kan beheersen.
Schopenhauer dacht ook, dat als eenmaal tussen geliefden de doeleinden van de soort zijn verwezenlijkt, hun vervoering en hun extase uiteindelijk moet wegebben.
Ook over homoseksuelen had hij een persoonlijke mening. Zo'n wijdverbreide praktijk moet op de een of andere manier uit de menselijke natuur zelf voortkomen, schreef hij. Zeer jonge en zeer oude mannen hebben geen goed sperma en gehoorzamen aan een instinct om het te lozen op een manier die niets met de voortplanting te maken heeft, en op die manier dienen ze nog steeds de 'wil van de soort', die de best mogelijke nakomelingen wilt.
Arthur Schopenhauer stond bekend voor zijn pessimistische levensbeschouwing. Hijzelf zou zich eerder een realist hebben genoemd, omdat hij de wereld zag door de glazen van zijn bril. Zo was het geluk vinden geen eenvoudige zaak. Het is zeer moeilijk in onszelf, en onmogelijk ergens anders te vinden. Maar het zekerste middel om niet heel ongelukkig te worden, is niet te verlangen heel gelukkig te worden, dus door in je aanspraken op genot, bezit, aanzien en eer bescheiden te zijn.
Mensen, wiens gekleurdheid van glazen in de richting van het roze gaan, zullen er vanzelfsprekend zowel een andere kijk als een andere mening op nahouden, ... totdat ze met de zogenaamde 'realiteit' te maken krijgen, ooit. Sommigen moeten op hun sterfbed liggen vooraleer hun ogen voor een fractie van een seconde opengaan om dan voor eeuwig en altijd van de buitenwereld te worden afgesloten. Schopenhauer zou hen naïeve optimisten hebben genoemd, waarbij het woordje 'naïef' gemakkelijk door 'onwetendheid' of 'dom' kan worden vervangen.
Wat de zin van jouw leven is, moet je maar voor jezelf uitmaken - want, het verkrijgt dé betekenis die je ooit er zélf aan gaf. Een andere betekenis is er gewoonweg niet, vrees ik.
Wat 'betekenis' betreft...
Poetsvrouwen zijn nuttig. Als jij 50 euro per uur verdient, kan je best zo'n poetsvrouw inhuren die slechts 10 uur vraagt voor hetzelfde werk. Maar, indien een poetsvrouw jou zegt dat je dat werk ook zélf kunt doen, verspeelt ze de betekenis die je aan haar gaf. Als poetsvrouw toch.
Als ik een vriend vraag om mijn computer aan te sluiten, en me zegt dat ik dat ook zelf kan doen, verliest die persoon dan ook een stukje betekenis. In dit geval: als computeraansluiter.
Misschien ben jij anders, maar ik heb graag dat mensen iets voor mij betekenen, en dat zijn er meer dan je zou denken.
Indien je er eventjes zélf goed over nadenkt, verkrijgen ook voor jou vooral mensen die je niet kent een speciale betekenis. Neem de patatten-, of de groenteboer, bijvoorbeeld, en alle andere fabrikanten en leveranciers die de supermarkt waar jij gaat winkelen, volstouwen. Zo hebben beenhouwers een betekenis in jouw leven. Of, slacht jij je eigen dieren? Stel je voor dat je het vandaag zonder elektriciteit en water moet doen... Je zult vrij snel aan de weet komen welke betekenis deze leveranciers voor jou hadden. Zelfs de koe in de wei en de kakelende kip verdienen mijn respect, omdat ik nu eenmaal een vleeseter ben.
Met andere woorden: indien je betekenis aan je eigen leven wenst te geven, dien je eveneens inzicht te verkrijgen in de dingen die niet voor de hand liggen, opdat de zin ervan voor jezelf misschien duidelijker wordt.
Maar, wat heb je uit beide teksten geleerd?
1) ..... (vul in)
2) ..... (vul in)
3) ..... (vul in)
4) ..... (vul in)
5) ..... (vul in)
6) ..... (vul in)
7) ..... (vul in)
8) ..... (vul in)
9) ..... (vul in)
2017 staat voor de deur... Heb je al - vanuit de zin van je eigen bestaan - enkele voornemens op papier geplaatst?
Of, je mag ze ook hieronder in de rubriek 'Commentaar' publiceren, opdat je ze op 2 januari en alle daaropvolgende dagen zou kunnen herinneren - want, vergeten of de dingen niet afwerken, doe je misschien toch.
Anders gezegd: wat voor 'zin' heeft het nog om voornemens op te stellen, nietwaar? En, uitvergroot op het leven: wat is volgens jou - naast het dagdagelijkse gewoontegebeuren - de zin ervan? Want, als je zelfs de kleine voornemens niet waarmaakt...
Een beetje reclame...
In elk geval wens ik jou voor 2017 het allerbeste toe, en hopelijk start je aan een privé-cursus Zelfkennis bij DIMschool vzw opdat jouw leven een extra dimensie verkrijgt. :-) Doen!!!???
Of, uitstellen tot 2018?...
Oké, tot dan!
