Zelfs geleerde professoren snappen soms niet hoe het menselijke lichaam effectief in elkaar steekt. Iedereen die aan Zelfkennis doet, weet dat de mens als het ware uit 'drie verdiepingen' bestaat, net zoals het brein - naast een linker- en een rechterhemisfeer - eveneens in drie delen kan worden verdeeld, namelijk: een voorste deel, een middelste deel: en een deel achteraan dat via het verlengde merg in het ruggenmerg uitloopt.
Als we het, bijvoorbeeld over 'liefde' hebben, kunnen we onderscheid maken tussen platonische (hoofd), emotionele (borstkas) en instinctieve (onderbuik). - en, de 'liefde' waarover mensen het hebben, leunt eerder aan bij eigenliefde, maar daarover heb ik het reeds meermaals gehad.
In onderstaande video legt Bob Knight, professor psychologie en neurowetenschappen aan de Universiteit van Californië, uit waarom robots nooit in staat zullen zijn om dezelfde beslissingen te maken als mensen. "Computers kunnen namelijk nooit de emoties nabootsen die meespelen in het beslissingsproces." En, volgens mij heeft hij groot gelijk. Bovendien denk ik dat robots nooit of te nimmer over een bewustzijn kunnen beschikken.
Het stoffelijke lichaam is het verlengde van het brein, en om die reden is het belangrijk welke informatie in dat brein via de zintuigen wordt ingepompt, of toegelaten. Vooral in de hersenen van kinderen worden door volwassenen dingen ingelepeld die niet meer van deze tijd zijn. De kwaliteit van die voeding is even belangrijk als de zuiverheid van lucht die we inademen als het voedsel en de drank die we tot ons nemen.
Feit is: hoewel robots in de toekomst heel wat taken van de mens zullen kunnen overnemen, zullen ze nooit in staat zijn om dezelfde emotionele beslissingen te nemen. Maar, zoals ik zonet schreef, zullen robots bovendien nooit het niveau van bewustzijn kunnen beschikken als die van de mens. Nu heb ik het wel, zoals ik reeds meermaals vermeldde, over een bewustzijnsniveau eigen aan slechts 0,01% van het mensenras.
99,99% van de mensheid vertaalt 'bewustzijn' als bewust zijn dat hij leeft en bestaat. De mens is zich van zijn identiteit bewust, bewust dat hij spreekt, denkt, droomt, handelt, copuleert, ageert en reageert, en zo meer.
Deze vorm van bewustzijn behoort tot de twee lagere niveaus, zijnde; het waakbewustzijn (van overdag) en het slaapbewustzijn (tijdens de nachtelijke slaap). Maar van de twee hogere vormen van bewustzijn weet hij niets af; en kan er dan ook niet over meespreken. Over filosoferen, misschien, omdat hij het ergens heeft gehoord of gelezen, maar die mensen behoren nog immer tot de 99,99%.
Toch kan elke mens, indien hij bereid is de nodige inspanningen te verrichten, misschien van de ene stroom van bewustzijn in de andere overspringen. Geïnteresseerd? Contacteer, zoals je reeds weet: DIMSchool vzw. :-)
Over 'slaap' en 'bewustzijn' drukte ik eveneens reeds eerder de volgende woorden van Gurdjieff af ...
"Om te begrijpen wat het verschil is tussen de bewustzijnstoestanden, keren wij terug tot de eerste bewustzijnstoestand, de slaap. Deze is volkomen subjectief. De mens is verzonken in dromen. Of hij zich deze al dan niet herinnert, doet er weinig toe. Zelfs wanneer enkele reële indrukken - geluiden, stemmen, warmte, kou, de gewaarwording van het eigen lichaam - tot hem doordringen, wekken deze slechts fantastische subjectieve beelden in hem op. Dan ontwaakt hij.
Op het eerste gezicht is dit als een totaal andere bewustzijnstoestand. Hij kan zich bewegen, met andere mensen spreken, plannen maken, gevaren zien en deze vermijden, enzovoorts. Ogenschijnlijk bevindt hij zich in een betere toestand dan toen hij sliep. Maar als wij hier wat dieper op ingaan, als wij een blik in zijn innerlijke wereld werpen, zijn gedachten en de drijfveren van zijn handelingen nagaan, dan zullen wij zien dat hij in vrijwel dezelfde toestand verkeert als toen hij sliep.
Het is zelfs erger - want, in de slaap is hij passief, dat wil zeggen: hij kan niets doen. In de waaktoestand, daarentegen, kan hij voortdurend iets doen en de gevolgen van al zijn handelingen hebben hun weerslag op hemzelf en op zijn omgeving. En toch herinnert hij zichzelf niet. Hij is een machine, alles gebeurt met hem. Hij kan de stroom van zijn gedachten niet stopzetten, hij kan zijn verbeelding, zijn gevoelens, zijn driften, zijn aandacht niet beheersen. Hij leeft in een subjectieve wereld van 'ik hou van', 'ik hou niet van', 'ik vind het prettig', 'ik vind het niet prettig', 'ik verlang', 'ik verlang niet'; dat wil zeggen: in een wereld, waarin hij meent te houden van of niet te houden van, te verlangen of niet te verlangen. Hij ziet de werkelijke wereld niet. De werkelijke wereld gaat voor hem schuil achter de muur der verbeelding. Hij leeft in slaap. Hij slaapt. Wat 'helder bewustzijn' genoemd wordt, is slaap, en een slaap, die veel gevaarlijker is dan de slaap 's nachts in bed.
Laten wij een gebeurtenis nemen uit het leven van de mensheid. Oorlog bijvoorbeeld. Er woedt op dit ogenblik een oorlog (nota: deze woorden dateren uit 1915). Wat betekent dat? Het betekent, dat miljoenen slapende mensen proberen miljoenen andere slapende mensen te vernietigen. Dit zouden zij natuurlijk niet doen als zij ontwaakten. Alles wat er gebeurt, komt voort uit deze slaap."
Zo kan een mens een uurlang autorijden, ergens aankomen, en niet meer weten wat hij onderweg allemaal heeft gezien. Ooit al eens ervaren? Het maakt deel uit van wat mensen 'wakend bewustzijn' noemen.
Zelfs tussen de twee bekende bewustzijnstoestanden bestaan er verschillende gradaties. Indien je de nachtelijk slaaptoestand de kleur zwart toebedeelt en datgene wat je 'waaktoestand' noemt wit, dan kun je tussen al de tussenliggende grijstinten fluctueren.
Soms leun je dichter bij het zwarte aan, en dus dichter bij de slaaptoestand, op andere momenten van de dag bevindt je je in een lichtere grijstint, en soms kan je door een emotionele schok eventjes ontwaken, boven het zwart-witte uitstijgen en in het ongekleurde worden gekatapulteerd, om dan kort daarna terug in slaap te vallen, teneinde opnieuw ergens tussen het zwart-witte te belanden, en er de rest van de dag op een mechanische manier in door te brengen.
Ook de nachtelijk slaap kent dezelfde gradaties. Soms ben je dieper in slaap en in andere momenten zweef je dichter tegenaan de oppervlakte.
We bewegen ons altijd tussen die twee oevers van 'bewustzijn', en net als sommige bloemen slaan we non-stop reflexsief dicht, of gaan we open, op prikkels en aanrakingen. Het grappige is dat sommige bloemen het wijfje van een insect nabootsen, zelfs een wijfjesgeur afscheiden, waarop mannetjes op afkomen om te seksen. Ingenieus, nietwaar? Nu weet je waarom sommige vrouwen zoveel van orchideeën houden. Onbewust, natuurlijk.
In elk geval zullen robots niet op eenzelfde wijze beïnvloed kunnen worden, gewoonweg omdat ze anders zijn geprogrammeerd en bovendien niet onderhevig zijn aan kosmische krachten, zoals die afkomstig van de Maan, Zon, en planeten, die wél doorheen de mens gaan en zijn essentie beïnvloeden. Daarom zijn de meeste mensen, die eerder met hun lichaam zijn geïdentificeerd, zich daarvan eveneens niet bewust.
Maar, zoals ik zonet schreef: robots ook niet.