We leven in een knotsgekke wereld waarin oude, barbaarse gewoonten en religieuze riten, zoals besnijdenis, door 'moderne, welopgevoede mensen' nog immer worden overgenomen.
De Duitse Bondsdag heeft gisteren ingestemd met een wet die het besnijden van jongetjes weer legaal maakt. De regering maakte het wetsvoorstel na hevige kritiek van de joodse en islamitische gemeenschap.
Eerder bepaalde een rechter in Keulen dat een besnijdenis neerkomt op het toebrengen van lichamelijk letsel. Zijn vonnis zorgde voor heel wat kritiek vanuit de joodse en islamitische gemeenschap. Vooral de joodse gemeenschap ziet het besnijden van jongetjes als een eeuwenoud essentieel onderdeel van hun religieuze traditie.
Onder de nieuwe wet mogen ouders een opgeleide persoon toestemming geven om de besnijdenis uit te voeren. Als het kind ouder is dan zes maanden, moet de procedure uitgevoerd worden door een arts.
Een minderheid in het parlement was van mening dat ouders moeten wachten tot hun zoon veertien jaar is, zodat hij zélf kan beslissen of hij ja dan neen besneden wil worden.
Ook in onze gewesten vindt kindermishandeling onder de dekmantel van religie nog steeds plaats. Een jongetje dat hier geboren wordt met Joodse en islamitische ouders, dient in een aantal gevallen voor de rest van zijn leven rond te lopen met die religieuze verminking waarover zijn ouders hebben beslist. Een pijnlijke ingreep. Met de verdoving gaat het soms mis, en bij Joden dient de besnijdenis daarenboven onverdoofd plaats te vinden. Bovendien zijn er nog altijd landen waar ook meisjes en jonge vrouwen worden besneden... Allemaal in de naam van een oeroude religieuze tradities.
Er zijn vele medische verschrikkingen die verbonden zijn aan de besnijdenis, zo blijkt uit het verhaal dat de besneden journalist Fred Krijnen vertelde aan Trouw, waarvan hier de link, en waarvan je hieronder een stukje uit kunt lezen.
Bedplassen, naar binnen geslagen penissen, problemen bij het masturberen (dat was volgens sommige opvoeders juist de rede om het in te voeren, net zoals het bij meisjes in sommige moslimgemeenschappen bedoeld is om vrouwen het seksueel genot te ontnemen), nabloedingen, littekens die hard en pijnlijk worden bij een erectie.
Fred Krijnen: "Ik wil voorkomen dat anderen net zo'n trauma oplopen..."
Als het aan de 60-jarige Fred Krijnen uit Haarlem ligt, wordt er nooit meer een jongen besneden. Zijn eigen ervaringen waren ronduit dramatisch. Lichamelijk en psychisch gaat de freelance-journalist er tot op de dag van vandaag onder gebukt. Zoiets wenst hij niemand toe.
Krijnen onderging de ingreep op driejarige leeftijd, vanwege een te nauwe voorhuid. Van de behandeling zelf herinnert hij zich hoegenaamd niets, maar van alle ellende die volgde des te meer. "Ik kreeg een enorme nabloeding", vertelt hij. "Ik weet nog dat ik gillend op het ouderlijk bed stond. Het bloed droop langs mijn penis. Mijn moeder zei: 'Even wachten, papa komt zo thuis.'"
Papa had een EHBO-diploma. Hij zwachtelde de gewonde peuter stevig in. De ergste paniek was toen voorbij, maar het leed was nog niet geleden.
Zes jaar na de ingreep kreeg de jonge Krijnen er een nieuw probleem bij, ditmaal van sociale aard. Tijdens het schoolzwemmen, in Amsterdam-West, werd hij gepest. 'Wat een raar pikkie heb jij', riepen klasgenoten onder de douche. Dat is hem altijd bijgebleven. "Als volwassen man schaam ik me nog steeds voor hoe het eruit ziet. Vooral in urinoirs. Gelukkig durf ik inmiddels wel naar het naaktstrand. Maar doordat mijn eikel altijd bloot is, denken mensen volgens mij dat ik de hele tijd een erectie heb."
De blijvende schade ligt niet alleen op het psychische vlak. Ook lichamelijk is er het een en ander mis. Zo heeft Krijnen last van jeuk aan zijn penis. Het begon eigenlijk al kort na de operatie. Er ontstond toen kriebelend wondweefsel, mede als gevolg van de hechtingen. Die jeuk is nooit meer helemaal weggegaan.
De oorzaak ligt in het feit dat zich harde littekens hebben gevormd, en die irriteren soms. "Vooral na de geslachtsdaad, als de penis in slappe toestand komt", zegt Krijnen. "Er valt op zich best mee te leven, maar het is wel vervelend."
Nu we het toch over seks hebben: daar ziet Krijnen zowel een voor- als een nadeel van zijn besnijdenis. Doordat zijn ontblote eikel voortdurend langs zijn ondergoed schuurt, is er een dun hoornlaagje op gekomen. Dat maakt de penis minder gevoelig. Dit effect wordt nog versterkt doordat het stimulerende toompje van de voorhuid weg is, en doordat ook de voorhuid zelf - een orgaan met extreem veel zenuwuiteinden - niet meer meedoet. Het gevolg is dat Krijnen de seks langer volhoudt. "Ik heb nooit last van een voortijdige zaadlozing", verklaart hij. "Dat is ook de reden waarom dames op de website van de Viva laatst jubelend waren over besneden mannen."
Daar staat tegenover dat masturberen zonder voorhuid een stuk lastiger gaat. Krijnen vermijdt het meestal. Maar als hij het toch doet, gebruikt hij een zacht damesslipje. Daarmee bootst hij als het ware de verdwenen penishuid na. Vroeger gebruikte hij zijn pyjamabroek. Met de blote hand is het simpelweg te pijnlijk.
Het heeft Krijnen lang gekost voor hij over zijn problemen durfde te praten. Met zo'n verhaal over een damesslipje loop je niet te koop. Mensen denken al snel dat je een perverseling bent. Pas de laatste maanden is hij opener geworden. Hij heeft een soort 'coming-out' beleefd, zegt hij.
Die openheid gebruikt hij nu om te waarschuwen. "Wat mij betreft wordt de besnijdenis absoluut verboden. Je hoeft niet bang te zijn dat het dan naar de illegaliteit verschuift, want het valt eenvoudig te controleren, tijdens het bezoek aan de schoolarts. Ik schrik als ik zie welke complicaties de ingreep met zich mee kan brengen. Ik had deze traumatiserende behandeling liever nooit ondergaan, en ik wil voorkomen dat anderen net zo'n trauma oplopen als ik."
