|
|
Brief aan een Goede Vriend
|
|
God,
Herinner je je nog
Die ogenblikken in mijn leven
Dat ik niet meer in jou geloofde
Dat ik er zelfs van overtuigd was
Dat je helemaal niet bestond
Weet je nog?
Waar is de tijd
Dat ik op je vloekte, raasde en tierde
Je mijn tegenspoed, mijn ongemakken verweet
De momenten dat ik de duivel had willen aanroepen
Om hem voor eens en altijd te vragen
Of je wel degelijk werkelijk bestond
God,
Wat heb ik je waarschijnlijk meermaals ontgoocheld
Wat heb ik je toch in alle onwetendheid
Zo'n verdriet aangedaan
Ik zou me moeten schamen
Omdat ik weet dat je mijn Schepper bent
Ik zou je nog willen zeggen, dat ik meermaals, op ongeregelde momenten, en dan ook meestal
Zo,
Nu heb ik je écht alles opgebiecht
En ik hoop dat mijn zinnen in de toekomst
Minder lang zullen zijn
En,
Als je ooit eens tijd hebt
Schrijf je me dan eens terug?
Je vriend
P.S.: nu, achteraf, bemerk ik
dat deze bladzijde té smal was,
en dat de meeste woorden
rechtstreeks naar Jou
hemelwaarts zijn gevlogen...
Uit: gedichtenbundel 'De Vraag naar het Waarom' - een uitgave van
Psychon vzw, Borgerhout/Antwerpen - 1980
Commentaar
Reageer
Opgelet: momenteel ben je niet ingelogd. Om onder jouw eigen naam te posten en om een score te kunnen geven kun je hier inloggen.
|