|
Net als eeniedere mens
Droomde ik
- ooit -
Van dé Grote Liefde.
Ook van jou, natuurlijk:
Gewoonweg,
Omdat ik je er
Geheel spontaan
Bij betrok.
'k Kende toen ook
Niemand anders.
En telkenmale
Je in mijn geest verscheen
- op elk vingergeknip -
Beloofde je me
- zolang je in mijn brein bleef zweven -
Vele, vele dingen:
Meer dan aangenaam.
In wezen
Ben je me dus
- ondertussen -
Al meer dan 100.000
Tegoeden verschuldigd.
Maar...
Dat was 'ooit'.
Nu weet ik,
Dat je me nooit datgene kon schenken
Wat je toen zélf niet bezat
Zelfs niet
In de wereld
Van mijn dromen.
Het werd dus tijd
De ogen te openen
En te ontwaken:
- Dank u! -
Beste brein.
Commentaar
Reageer
Opgelet: momenteel ben je niet ingelogd. Om onder jouw eigen naam te posten en om een score te kunnen geven kun je hier inloggen.
|