|
Opgezwollen klieren
Elektrische prikkeling
Miljoenen vibrerende punten
Tranen stulpen uit hun kassen
Irriterende kwellingen van het zoute vocht
Prikkelend verdriet der onmacht
In de bolster van het menselijke zijn
Inwendige golven slaan torenhoog op
Creëren een betraand gevoel
Om weg te ebben
Een droog, depressief
Strand achterlatend
Een gekristalliseerd tranendal
In de leegte van
De innerlijke ruimte
De storm is geluwd
Zonnestralen gloeien stulpend
Uit de hartstreek
Overspoelen het innerlijk denken
Overkoepelen het menselijk brein
De ganse schedelinhoud vult zich
Ondergaat de drukkende golving
De foltering is voorbij
...
De ogen worden geopend
Het licht verblindt
Plant zich voort en
Vervoert met zich de beelden
Van de kleurrijke realiteit
Dat zich in het netvlies vastwortelt
En in de glazen bol vertakt
Klieren zwellen wederom op
Traanbollen versieren
Het innerlijke hoofd
Verdringen elkaar
En spatten uit in
Triljoenen elektrischgevulde deeltjes
Overrompelen het hele lichaam
Om het volledig, definitief
Mee te slepen
In haar afnemende tij.
Uit: gedichtenbundel 'De Vraag naar het Waarom' - een uitgave van
Psychon vzw, Borgerhout/Antwerpen - 1980
Commentaar
Reageer
Opgelet: momenteel ben je niet ingelogd. Om onder jouw eigen naam te posten en om een score te kunnen geven kun je hier inloggen.
|