Zonden opbiechten

Ik vind mezelf behoorlijk deugdzaam,
maar ik zou mijn eigen ik zo kunnen beschuldigen van dingen,
dat je zegt: had zijn moeder hem maar nooit uitgekraamd.

Ik ben buitengewoon trots,
wraakzuchtig, ambitieus;
ik zin op wandaden,
waarvoor mijn gedachten te klein,
mijn verbeelding te schraal
en mijn dagen te kort zijn.

- Uit Shakespeare's 'Hamlet' -

"Onze Vader die in de hemel zijt,
ik ben schuldig,
ik ben ontrouw geweest,
ik heb gestolen,
ik heb lastertaal gesproken,
ik heb verkeerd gehandeld,
ik heb slechte dingen gedaan,
ik was moedwillig en heb geweld gepleegd,
ik heb leugens verzonnen en slechte plannen beraamd,
ik heb bedrog gepleegd, gespot en me verzet,
ik heb gehoond en was weerspannig,
ik heb overtredingen begaan, was misdadig en nam een vijandige houding aan,
ik was hardnekkig en boosaardig,
ik deed verderfelijke en gruwelijke dingen,
ik ben afgedwaald en bracht anderen op een dwaalspoor."

Nota: Deze lijst maakt deel uit van de gebeden op Yom Kippoer, voluit Jom ha-Kippoeriem, ofwel 'Dag van de Vergevingen'. Het wordt als de belangrijkste en heiligste dag beschouwd in het jodendom.

Deze voorgeschotelde lijst doet me zo'n beetje denken aan mijn kinderjaren. Aan de tijd dat we verplicht waren om regelmatig te gaan biechten en ik nooit wist wat te zeggen. In wezen had ik ooit zo'n lijstje in mijn hoofd dat ik telkenmale als een papegaai afratelde. Gewoonweg om die man 'aan de andere kant' tevreden te stellen...

Commentaar

Gepost op: 22/02/2012 11:04:40 Als kind voelde ik me net als Paulus toen hij de zonde nog niet kende. En als ik al had gezondigd tegen de normen die mijn ouders enz. hadden opgesteld, dan was mijn geest terug gereinigd kort nadat men mij had berispt en ik mijn eventuele straf had ondergaan. In feite was die traditionele biechtverplichting in de kerk dus overbodig. Als ik op die bewuste zondag terug kwam van de kerk na te hebben gebiecht en de nodige onze vaders te hebben gepreveld als boetedoening, vloekte er iets constant in mij tot mijn aandacht door iets anders werd afgeleid. Het was dan alsof door de biecht de slinger was doorgeslagen naar het hoogste punt dat zuiverheid noemde en daarna enkel kon terug-vallen in de vrijgekomen ruimte naar het andere hoogste punt dat zonde hete. Het was dus zoals Gurdjieff beweerde. Iedere kracht draagt de tegengestelde kracht in zich. En de verzoenende kracht was iets van buitenaf - een voorbijvliegende vogel of wat dan ook - dat plots mijn dualistische psychische spanning waarin ik mij bevond, ophief. Eigenlijk is leven in een 'liefdevolle' maatschappij die overloopt van moraal altijd een beetje als oorlog voeren. Daarin tracht je je medemens te verwonden of te doden. Als hij nog leeft neem je hem gevangen en dan moet je hem verzorgen. Sterft hij dan verdiend hij een eervolle begrafenis. In het eerste geval stuur je hem als de oorlog voorbij is terug de zondige wereld in zodat het boeltje draaiende blijft. In de maatschappij verwond je het kind met schuldgevoel, en als zijn ziel het overleeft stuurt je het na te hebben gezondigd naar de verontwaardigde ouders en (of) de pastoor om zijn ziel te genezen. Daarna mag het terug de zondige wereld in en zal zo deze krankzinnige bedoening in stand houden, want wat kan er anders uit zo'n rechtstreekse vernederingen voortkomen?!

Reageer

Opgelet: momenteel ben je niet ingelogd. Om onder jouw eigen naam te posten en om een score te kunnen geven kun je hier inloggen.

Mijn naam:
Mijn e-mail adres:
Mijn commentaar:
Verificatie:	Typ de code hierboven in: