|
Gezang van de geesten over de wateren - Goethe
|
|
De ziel van de
mens
Lijkt op water:
Uit de hemel komt hij
Ten hemel stijgt hij
En weer omlaag
Ter aarde moet hij
In eeuwige wisselgang.
Stroomt van
de hoge
Steile rotswand
De zuivere straal,
Dan verstuift hij lieflijk
Wolk na wolk
Naar de gladde rots
En licht ontvangen
Bruist hij in een sluier
Zacht ruisend
Naar omlaag.
Staat steen
rechtop
De val in de weg,
Schuimt hij ontstemd
Trede na trede
De afgrond in.
In de vlakke bedding
Kruipt hij door het groene dal
En in het gladde meer
Spiegelen hun aangezicht
Alle sterren.
Wind is de bron
Van lieflijke rimpelingen;
Wind zweept van grote diepte
Schuimende golven op.
Ziel van de mens,
Wat lijk je op het water!
Lot van de mens,
Wat lijk je op de wind!
- Johann Wolfgang von Goethe - 1779 -
Gesang der
Geister über den Wassern
Des Menschen
Seele
Gleicht dem Wasser:
Vom Himmel kommt es,
Zum Himmel steigt es,
Und wieder nieder
Zur Erde muß es,
Ewig wechselnd.
Strömt von der hohen,
Steilen Felswand
Der reine Strahl,
Dann stäubt er lieblich
In Wolkenwellen
Zum glatten Fels,
Und leicht empfangen
Wallt er verschleiernd,
Leisrauschend
Zur Tiefe nieder.
Ragen Klippen
Dem Sturz entgegen,
Schäumt er unmutig
Stufenweise
Zum Abgrund.
Im flachen Bette
Schleicht er das Wiesental hin,
Und in dem glatten See
Weiden ihr Antlitz
Alle Gestirne.
Wind ist der Welle
Lieblicher Buhler;
Wind mischt vom Grund aus
Schäumende Wogen.
Seele des Menschen,
Wie gleichst du dem Wasser!
Schicksal des Menschen,
Wie gleichst du dem Wind!
Commentaar
Reageer
Opgelet: momenteel ben je niet ingelogd. Om onder jouw eigen naam te posten en om een score te kunnen geven kun je hier inloggen.
|