DAGDROMEN

Ik ben ontwaakt in het nu, een sombere dag.

Ik keek in de spiegel, weet je wat ik daar zag ?

Een glimlachende vrouw  gerijpt door levenservaringen

Maar ik houd van mezelf, ja, ondanks de vele falingen.

Fouten, oude denkpatronen teisteren me soms nog wel

Teruggeworpen in 't verleden of ik mezelf dan zo graag kwel,

laten de verbleekte wonden zich nog eens genoeglijk oprispen

losgelaten, getransformeerd, maar of ze 't weer beter wisten;

Op een kommerloze zomerse dag boordevol neerslag in de lucht

Probeerden ze me weer mee te nemen op hun droevige vlucht...

Ach, 't zijn louter donkere schaduwen, die snel weer vervlieden,

als onkruid, snel  mijn rustige geestestuintje weer terug wieden.

Dagdromen en gedachten van nu, met een stille glimlach op de lippen,

mijn rijke oogst binnenhalend, daaraan kan niks onbelangrijks tippen.

Sprankelende ogen, een borrelende lach, 't gevoel van een zonnige dag,

Ook bij 't fluisteren van de wind en 't tikken van de regen, het mag...

Ik weet dat het Licht altijd weer de grootste duisternis doet verdwijnen

En na elk verdriet telkens weer de zon weer in mijn hart zal schijnen.

't Is een troost te weten dat ikzelf elk drama eerst ooit creëerde,

toen mijn eigenzinnige ego nog over mijn gedachtengoed regeerde.

Nu liefdevol schilder ik het canvas van mijn kleurrijk levensschilderij

in tedere, lichte, serene tinten doordrenkt met levensvreugde erbij.

Geest, hart en ziel op één lijn, éénparig van stemmen elke dag weer

bij elke hartewens, vergetende de verwoestende duisternis van weleer.

Ingrid.DS

(exclusieve eigendom van Ingrid De Schaepmeester)

In Licht en Liefde

Engelen-Levensvreugde

http://www.Engelen-levensvreugde.be

Commentaar

Tsenne Kikke Gepost op: 23/08/2010 6:17:23 Deze woorden komen gegarandeerd uit jouw hart En ondanks de ervaren duisternis ben je noch verhard, noch verward Het deed me goed jou te lezen Jouw boodschap luidt: om duisternis nooit te vrezen Want, duisternis laat zich met liefde opslorpen door het licht Er grijpt dus helemaal geen gevecht plaats ... lees ik uit jouw gedicht.

Gepost op: 9/11/2010 22:21:47 Zelfkenis klinkt hier

Gepost op: 9/11/2010 22:35:45 De vreugde van jou bewust geworden pijn waait hier als een frisse lentebries door je hart en poetst het lampeglas van je geest. Heel mooi!

Reageer

Opgelet: momenteel ben je niet ingelogd. Om onder jouw eigen naam te posten en om een score te kunnen geven kun je hier inloggen.

Mijn naam:	* *
Mijn e-mail adres:	* *
Mijn commentaar:	*
Verificatie:	Typ de code hierboven in: *