In de schaduw
Op de helling van de berg vroeg eens een rendier aan een wilde roos:
'Is dit nu het leven waarvoor jij koos?
Zie mij eens rennen,
ik kan de hele wereld verkennen.
Maar jij kan lopen noch gaan
en je komt hier nimmer meer vandaan.'
De wilde roos schrok hier niet van
en antwoordde: 'O gij, edel rendier, ren zo hard als je kan.'
En het rendier rende en rende vol trost,
terwijl de wilde roos groeide en groeide in schaduw van de rots.
Vele mensen betraden dit berggebied,
maar ze zagen de schoonheid van de wilde roos niet.
Na vele jaren was het een vreemde die zich tot de aarde bukte
de roos in de hand nam en het plukte.
Deze wilde roos groeit thans in mij door jou
lieve vrouw, mijn gedachten zijn nog zo vaak bij jou.
Het doet de waarheid winnen van de wetenschap,
de kracht van de macht,
de aanvaarding van het gemis,
de Liefde van de geliefde,
en het ik van mijzelf, de vreemde.
En toen weende het Ik en mijzelf,
maar thans van geluk.
Commentaar
Reageer
Opgelet: momenteel ben je niet ingelogd. Om onder jouw eigen naam te posten en om een score te kunnen geven kun je hier inloggen.
|
|
Copyright © 2008-2025 Spiritualia. Alle rechten voorbehouden. |
Privacy Statement |
Gedragscode |
Algemene Voorwaarden |
Auteursrecht
|