Alle dingen vallen op de grond zei Aristoteles,
omdat ze daar willen zijn.
Neen zei Newton, ze vallen mechanisch,
in de zwaartekracht zit het venijn.
Maar is dat geen paranormale toverkunst,
iets te beïnvloeden zonder zelf iets te zijn?
Neen zei Einstein, zo is het niet,
de kromming van de ruimtetijd doet deze illusie teniet.
Het zijn dus weer de dingen
die ruimte en tijd naar eigen wens verwringen.
Toen zeiden de opvolgers van Niels Bohr,
Heisenberg en zijn kornuiten:
'Er moeten gravitonen zijn als boodschappers,
wil de onzichtbare zwaartekracht zich uiten'.
Als de klassieke wetenschap een ballistische
Newtoniaanse koers berekent,
dan laat iedere kwantumfysicus dit onbesproken.
Hij zal de andere niet verwijten dat zonder gravitonen
in zijn berekening te betrekken,
zij in feite niet de wetenschap
maar het paranormale tot eer verstrekken.
Geloven wij in een geest,
dan roept de wetenschap: 'Spoken'!
Er zijn wel nog niet ontdekte verbeelde gravitonen
of onzichtbare onveranderlijke krachten, diep verscholen.
Maar waar zit nu in feite het verschil?
En weer zwaaide God met het vlaggetje van zijn wil
enthousiast tussen het alles van de atomaire bril.
Ben je geen holist maar een reductionist,
dan is er steeds een tovenaar of God vermist.
Maar ben je geen reductionist maar een holist,
dan ben je nog een kind dat zijn vader mist.
Men is ziende blind en zou steeds maar vallen,
als het leven niet steeds maar weer
zou springen in en uit het niets.
Van het materiële been op het geestelijke been,
heen en terug om niet in zinloosheid te vervallen.
Wil je alles begrijpen, zei de reductionist,
dan moet je alles herleiden, delen tot in de kist.
De geest is een abstractie, een illusie werd er gezegd,
die als een fantoom over de atomen wordt gelegd.
Maar als hij met deze atomen, en dus zonder illusie
door het leven zou moeten gaan,
dan zou hij van honger omkomen,
een eenrichtingsticket naar de maan.
Het brood, vlees, groenten en fruit, kortom alles,
het zou voor zijn ogen in atomen veranderen.
Niets van wat hij nodig had zou hij herkennen,
en zijn leven zou verkankeren.
Zijn zelf zou zich niet meer in het lichaam vermeien
en beide zouden verdwijnen in een wiskundig net
waarin het niet uitmaakt of de atomaire deeltjes
voor of achterwaarts in de tijd gedijen.
Het hologram van de reductionist
zou oplossen in een niets zonder zijn,
waarin men nooit of nimmer iets zou horen
van wat het is om een echte reductionist te zijn.
Reductionist zijn, is zelf een mythe,
een soort omgekeerd verhaal a la Midas,
waarin koning Reductor het goud voor Dionysus ogen,
verandert in atomaire druiven eerste klas.
Druiven die sater Selenius doen omkomen van dorst,
dorst naar het leven,
in plaats van dat deze er dronken van wordt
en tot levensgeest verheven.
Voor deze daad wordt onze ongekroonde koning
door de wijngod Dionysus gestraft.
Koning Reductor zal zichzelf verdrinken
in de rivier Pactolus waar hij als ongenode
genode gast onverwachts wordt verwacht.
Commentaar
Reageer
Opgelet: momenteel ben je niet ingelogd. Om onder jouw eigen naam te posten en om een score te kunnen geven kun je hier inloggen.
|
|
Copyright © 2008-2024 Spiritualia. Alle rechten voorbehouden. |
Privacy Statement |
Gedragscode |
Algemene Voorwaarden |
Auteursrecht
|