Bart Brandsma
|
Type:
|
Paperback
|
|
Uitgever:
|
Veen Magazines
|
|
Gewicht:
|
250 gram
|
|
Aantal Pagina's:
|
144
|
|
ISBN:
|
90-8571-032-4
|
|
ISBN-13:
|
978-90-8571-032-5
|
|
Categorie:
|
Politiek
|
|
Richtprijs:
|
€ 19,95
|
Korte Inhoud
Europa is verdeeld in een `wij` en een `zij`. `Moslims` en `niet-moslims` staan tegenover elkaar. En steeds horen we dezelfde mantra: moslims moeten de kloof dichten. Zij moeten een Verlichting doormaken.
En wat moet de `niet-moslim`? Om die vraag te beantwoorden ging filosoof Bart Brandsma op bezoek bij de belangrijkste moslimintellectuelen in Duitsland, Frankrijk, Nederland en Senegal, en hij reisde af naar Turkije, Frankrijk, Marokko, Indonesië, Suriname, Senegal, Bosnië, Nepal en Duitsland. Op meeslepende en originele wijze analyseert hij het denken van de ‘homo islamicus’ en de ‘homo secularis’. Hij dringt door in beider werkelijkheid en laat zien hoe de spraakverwarring ontstaat. Hij verliest zich niet in ellenlange verhandelingen over geschiedenis en cultuur, maar kiest voor een korte, precieze duiding van beide werelden, zowel in hun verschillen als in hun overeenkomsten.
Anders dan hij van tevoren verwachtte, kunnen `wij` en `zij` elkaar op de belangrijkste terreinen vinden. Zelfs wanneer het gaat om de drie exemplarische controverses in het moslimdebat: `vrije meningsuiting versus godslastering`, `het dilemma religieuze overtuiging versus individuele rechten` en `de scheiding van kerk en staat`.
Bart Brandsma (1967) is filosoof, journalist en documentairemaker, onder meer voor de Nederlandse Moslimomsroep en Amnesty Interntional. Hij publiceert met enige regelmaat in Filosofie Magazine.
Uittreksel
Blz. 11: Vijf jaar geleden waren de data 11/, 11/3 en 7/7 nog data als vele andere. De aanstormende Pim Fortuyn koesterde zijn jongensdromen en gaf lezingen door het hele land. Theo Van Gogh maakte nog zoveel mogelijk stampij in zijn columns en leefde zich uit in het maken van speelfilms. Het ontstaan van de tweedeling in moslims en niet-moslims is onlosmakelijk verbonden met deze data en met deze mensen. Fortuyn noemde het geloof van moslims ‘achterlijk’; Van Gogh noemde moslims geitenneukers en maakte de korte film ‘Submission’ over het beeld van de vrouw in de Koran. En de aanslagen in New York (11/9), Madrid (11/3) en Londen (7/7) werden door extremisten gepleegd, die dit deden uit naam van de islam. De autochtone toeschouwer had in de afgelopen jaren geen keus met welke kant in deze rampzalige confrontaties hij zich zou moeten identificeren. Niet met de daders, wel met de slachtoffers. En zo, kun je redeneren, kwam het dan tot een nieuwe tweedeling in Nederland. Ze werden we moslim en niet-moslim.
Recensie
door
Tsenne Kikke
Heb je ooit het gevoel gehad dat je een niet-Amerikaan bent? Of, een niet-Brit? Of, een niet-Fransman? En denk je dat Amerikanen soms het gevoel hebben dat ze niet-Europees zijn? Of, dat Britten en Fransen met de idee rondlopen dat ze niet-Belg zijn? Acht je zulke dingen mogelijk? En hier gaat het vooral in dit boek over... In Europa wonen nu twee soorten mensen, moslims en niet-moslims, en daarom begint er in Europa een verdeeldheid van volkeren te bestaan. En, verdeeldheid schept kloven tussen groepen van mensen, geen eenheid. Kan deze kloof ooit gedicht of overbrugt worden? Volgens de auteur denkt de homo islamicus in tegenstellingen. Wij, zeggen de moslims, zijn wij. En de rest bestaat uit niet-moslims.
Het seculiere idioom en het islamitische idioom staan voor twee werelden. Dat ging lang goed, zegt de auteur, of beter gezegd, het is heel lang niet erg fout gelopen. Zolang beide werelden ook daadwerkelijk gescheiden blijven en elkaar met rust laten. In Europa kan dat niet langer. Geografisch en politiek zijn beide werelden vermengd geraakt. Migratie heeft ervoor gezorgd dat beide leefwerelden elkaar zijn gaan raken. Van overlapping is er momenteel nog helemaal geen sprake. En, waar het vooral bij de auteur om gaat, is de uitspraak: '€˜Ik weiger niet-moslim'€™ te zijn. Het doet hem denken aan de jaren van de holocaust. Ook toen was het volk verdeeld in twee hoofdgroepen, namelijk joden en niet-joden... Een oplossing? Hoe vreemd het ook mag klinken, maar de auteur reikt ons een mogelijke oplossing aan, een mogelijke oplossing ter overdenking waard.
|