Originele titel: Le saga des calendriers ou le frisson millénariste
Jean Lefort
|
Type:
|
Hardcover
|
Uitgever:
|
Veen Magazines
|
Gewicht:
|
890 gram
|
Aantal Pagina's:
|
206
|
ISBN:
|
90-76988-59-5
|
ISBN-13:
|
978-90-76988-59-7
|
Categorie:
|
Tijd & Kalenders
|
Richtprijs:
|
€ 40,5
|
Korte Inhoud
Onze huidige kalender, de Gregoriaanse, wordt tegenwoordig overal ter wereld gebruikt. En naar tevredenheid kennelijk, ondanks zijn complexiteit. Maar de geschiedenis van de kalender is verre van afgesloten. De opkomst van de Islam in West-Europa zorgt ervoor dat de Islamitische maankalender invloedrijker wordt. Een maankalender probeert de bewegingen van de maan te volgen, een zonnekalender ogenschijnlijk die van de zon. Maar beide kalenders, net als die van de Maya’s, de Egyptenaren, de Romeinen en de Arabieren, beschrijven deze bewegingen perfect. Ons verlangen om de tijd met kalenders beheersbaar te maken, stuit op een onmogelijkheid. De dag, de basiseenheid van de kalender, wordt langer als gevolg van de wrijving van het getij: de maan trekt vloeibare massa’s aan en de viscositeit hiervan werkt als een rem. Zo’n 400 miljoen jaar geleden duurde een dag gemiddeld 21 uur. Beetje bij beetje nam die duur toe, totdat de aarde in 24 uur om zijn as draaide. Nu neemt de dag iedere honderdduizend jaar met ongeveer twee seconden toe.
Jean Lefort, hoogleraar in de wiskunde, schreef een rijk geïllustreerd boek over de wetenschap van de tijd. De kalendermakers van de Maya's, de Egyptenaren, de Romeinen en de Arabieren passeren de revue, en er wordt uitgebreid aandacht besteed aan de formules die werden (en worden) gebruikt om de tijd te meten.
Uittreksel
Blz. 1: “In het begin was er de oorsprong... en de eenheid van de maat. Sommige lezers vragen zich misschien af of deze twee elementen noodzakelijk zijn om een fysieke grootheid te meten. Laten ze dan eens denken aan het meten van temperatuur: daarvoor is het nodig een nulpunt te bepalen, de temperatuur van smeltend ijs, en een eenheid, de graad Celsius, waarbij 100 graden Celsius het kookpunt van water is bij een druk van één atmosfeer. DE Britten en Amerikanen, die zelden doen wat andere volkeren doen, maakten een andere keuze: de schaal van Fahrenheit, met een andere oorsprong en een andere eenheid. Maar vervolgens moeten de verschillende nulpunten en eenheden met elkaar worden vergeleken. Dat is een probleem. Mathematici, die nauwkeurige mensen zijn, slagen daar perfect in. In ieder geval in de theorie. Maar in de praktijk, en in het geval van kalenders, is dat niet altijd eenvoudig.
Ter illustratie van dit probleem stellen we ons een futuristische dialoog voor tussen een aardbewoner en een buitenaards wezen die elkaar nog maar kort kennen:
Aardbewoner: “De aardbol draait om zijn eigen as in één dag. Zijn enige satelliet, de maan, komt iedere 29,53 dagen in dezelfde fase. De aarde draait om de zon in een jaar, dat wil zeggen in 365,2422 dagen.â€
Buitenaards wezen: “Vlor draait om zijn eigen as in één omuz. Zijn enige satelliet, Ralor, komt iedere 15,21 omuz in dezelfde fase. Vlor draait om de vpriz in een sluv, dat wil zeggen 243,37 omuz.â€
Aardbewoner: “Een dag telt 24 uur.â€
Buitenaards wezen: “Een omuz telt 12 rusk.â€
Recensie
door
Tsenne Kikke
|
Copyright © 2008-2024 Spiritualia. Alle rechten voorbehouden. |
Privacy Statement |
Gedragscode |
Algemene Voorwaarden |
Auteursrecht
|