Originele titel: Rodhette
Unni Lindell
Korte Inhoud
"Ik was nergens bang voor toen ik het bos inging, maar toen ik er weer uit kwam rennen was ik overal bang voor. Dat was de eerste keer dat ik een perverse man tegenkwam. Er zijn veel slechte mannen in de wereld. Er zijn ook een paar slechte vrouwen. Ik ben een van hen!"
"Ik had misschien een gewone vrouw kunnen worden, maar zo is het niet gelopen. Ik was veertien jaar toen ik de eerste man vermoordde, daarna kon ik niet meer stoppen."
Judith, Lisbeth en Carol Marner worden door hun grootmoeder opgevoed, omdat hun moeder niet in staat is voor hen te zorgen. Lisbet wordt vroedvrouw, Judith fotografe en Carol een gedesillusioneerde alcoholiste. Maar wie van hen drieën maakt er een gewoonte van mannen te vermoorden? Roodkapje is een beangstigende psychologische thriller, die zich afspeelt tegen een idyllische achtergrond van sneeuw en ijs.
Uittreksel
Blz. 11:
Lief nachtboek,
Het is 29 december 1998. Belachelijk om weer in mijn nachtboek van vroeger re schrijven, maar ik heb een beetje te veel gedronken. Ik was veertien jaar toen ik de eerste man vermoordde, daarna kon ik niet meer stoppen. Ik begreep eigenlijk niet dat ik met moorden bezig was, totdat ik de derde pakte toen ik 21 was, maar ik loop het niet te analyseren en denk er niet zoveel aan. Het is gewoon zo gegaan en gelukkig kun je er niet aan de buitenkant van een vrouw zien wie zij is.
Mijn oom, Olaf, was de eerste die ik vermoordde. Olaf met zijn vissenogen en dikke buik. Hij overleed op 26 december, de kerst voor mijn confirmatie.
Toen ik de deur opendeed van de kamer waar hij lage, veranderde alles. Hij werd plotseling de vreemde man in het bos. Ik raakte in paniek. Het was net alsof mijn hoofd versplinterde. Alsof al mijn masculiene, agressieve, slechte, intense gevoelens naar buiten kwamen.
Ik herinnerde me plotseling mijn in stukken gescheurde jurk en geschaafde armen. Het hart dat in mijn oren bonkte, de steentjes die zich door mijn sokken boorden en onder mijn voetzolen vast kwamen te zitten. Die keer lang geleden toen ik het kleine bos inliep, was ik nergens bang voor. Dat was de eerste keer dat ik een slechte man ontmoette. Er zijn veel slechte mannen in de wereld. Er bestaan ook een paar slechte meisjes.
Recensie
door
Tsenne Kikke
Unni Lindell heeft een goede schrijfstijl. Wie Unni Lindell reeds gelezen heeft, kent inspecteur Cato Isaksen. Maar in dit boek daagt hij niet op! Undni Lidnell liep al jaren met het idee rond om een apart werk te schrijven. Eerst dacht ze aan 'Nachtboek' ((in tegenoverstelling tot 'Dagboek'), uiteindelijk is het dan maar 'Roodkapje' geworden, dat over 3 zussen gaat, namelijk: Judith, Lisbet en Carol die, doordat hun moeder hen verlaten heeft, opgevoed worden door hun grootmoeder. Maar één van hen is een moordenares, en dit reeds vanaf haar prille levensjaren Wie van de drie? Gissen maar! Het begin is goed, in het midden komen we aan de weet wie de dader is, en naar het einde toe ontaard het in een kleine lawine, waarbij - eenmaal op de grond beland - al het gruis en stenen tenslotte tot rust komen...
|