|
|
De kunst van het loslaten
|
|
Originele titel: u Wei: die Kunst, sich das Leben Schwer zu machen
Theo Fischer
|
Type:
|
Paperback
|
|
Uitgever:
|
BBNC Uitgevers
|
|
Gewicht:
|
300 gram
|
|
Aantal Pagina's:
|
182
|
|
ISBN:
|
90-453-1203-4
|
|
ISBN-13:
|
978-90-453-1203-3
|
|
Categorie:
|
Boeddhisme
|
|
Richtprijs:
|
€ 14,95
|
Korte Inhoud
Als we de vervelende dingen uit ons leven loslaten, blijft het goede over, zonder dat we daarnaar hoeven te zoeken. Dit eenvoudige taoïstische principe is het uitgangspunt van 'De kunst van het loslaten'. Aan de hand van alledaagse situaties leert Theo Fischer je om negatieve patronen te herkennen en los te laten. Je leert in het hier en nu te leven, je minder aan te trekken van de meningen van anderen en je minder zorgen te maken.
De kunst van het loslaten gaat over zaken waarmee we onszelf het leven lastig maken. De kunst om het jezelf moeilijk te maken krijg je in onze maatschappij met de paplepel ingegoten. Inspanning wordt als basis van succes beschouwd, terwijl het vaak zo is dat je pas echt succesvol kunt zijn als je stopt met inspannen.
Het taoïstische principe van bewuste inspanning, yoe wei, is het exacte tegendeel van het taoïstische principe woe wei ('doen door niet te doen'), dat in Fischer's 'De kunst van het nietsdoen' centraal staat. Yoe wei staat voor stress, relatieproblemen, geldnood, illusies en het blind najagen van geluk, schoonheid, succes en roem. Leer je te laten meevoeren met de stroom in plaats van er keihard tegenin te zwemmen. Er zal een serie positieve gebeurtenissen op gang komen die je zelfs in je dromen niet voor mogelijk had gehouden.
Theo Fischer werkte ruim twintig jaar als managementadviseur, tot hij zich verdiepte in de Tao en zich op het schrijven ging richten. Fischer schreef verschillende succesvolle boeken over het taoïsme in de praktijk. Hij woont en werkt in Italië, waar hij ook lezingen en workshops over het taoïsme geeft.
Uittreksel
Blz. 139: Wat is dat, liefde? En welke rol speelt ze in de taoïstische filosofie in vergelijking tot die in het christendom? 'Liefde is slechts een woord,' stelt de schrijver Johannes Mario Simmel in een van zijn boeken. Maar TAO is net als GOD ook maar een woord. Erich Fromm' beschrijft liefde aldus: 'Liefde' is een abstractie;
"Wellicht een godin of een vreemd wezen. In feite bestaat alleen de daad van het liefhebben. Liefhebben is een productieve bezigheid. Het houdt in dat je voor iets of iemand zorgt, hem kent, op hem ingaat, hem bevestigt en er plezier mee hebt, of het nu om een mens, een boom, een afbeelding of een idee gaat. Het betekent dat je hem, haar of het tot leven wekt, levendiger maakt. Het is een proces dat tot vernieuwing leidt, je doet groeien."
Hiermee hebben we echter maar één kant van het liefhebben belicht en onze taal kent een veelheid aan verschillende soorten liefde: liefde voor God, mensenliefde, echtelijke liefde, moederliefde, vaderliefde, kinderliefde, dierenliefde, vaderlandsliefde en talloze andere. Als we het hier over God zouden hebben, is het antwoord duidelijk: God is liefde en dus is er bij alle gebeurtenissen waarin liefde een rol speelt, tevens sprake van goddelijke gebeurtenissen.
Dat Hij de liefde is, staat in de Bijbel en wel in het Nieuwe Testament waar ook over genade en verlossing van al het kwaad wordt gesproken. In het Oude Testament treedt God op als wetgever, als helper en beschermer van het goede en wreker van het kwade. Het idee van het bestaan van een hogere macht tot wie je je in tijden van nood kunt wenden, is voor veel mensen vaak hun enige troost. Zelfs degenen die een eigen levensfilosofie hebben uitgeknobbeld, omdat ze het oude idee van een God ongeloofwaardig vinden, blijven over het algemeen toch in metafysische krachten geloven die hen als de nood aan de man is te hulp komen. Voor een gelovige christen is God deze transpersoonlijke macht. Natuurlijk weet hij ook dat hij geen principieel recht op Gods inmenging heeft, die hulp staat hem onder voorwaarden, die door Zijn plaatsvervangers op aarde worden bepaald, ter beschikking. Op de liefde van de Hemel kun je alleen als ruilobject voor gehoorzaam gedrag rekenen, of deze valt in uitzonderlijke gevallen degene ten deel die zich spontaan bekeert, zijn Damascus ondergaat en op alle mogelijke manieren zweert dat hij zijn leven aan allerhande goede werken zal wijden als hij maar van dat onheil wordt bevrijd. De voorwaarden die aan goddelijke gunsten zijn verbonden, lijken mij nogal willekeurig, vooral wanneer iemand zich er uit angst aan houdt en met zijn inspanningen het doel ver voorbijstreeft, omdat hij de grenzen waarbuiten hij Gods genegenheid weer verliest, maar vagelijk kent.
En de tao? Waar niemand iets over weet? Waarvan niemand de karaktertrekken kan benoemen? Hoe zal iemand ooit een dergelijk onbekend element als hulp in nood kunnen aanvaarden? Of er liefde van kunnen verwachten? Zoals al eerder gezegd, meent men van God dat hij de liefde is, maar wat er verder nog over de wrekende, bestraffende en strenge Heer in de Hemel wordt vermeld, klinkt niet bepaald vertrouwenwekkend. Als ik nu zou beweren dat de onbekende, onmogelijk te beschrijven tao de oergrond van alle liefde en alle medeleven is - wat is dan je reactie?
Recensie
door
Tsenne Kikke
Mensen die aan Ware Zelfkennis doen en dingen lezen, zoals ' Leer je te laten meevoeren met de stroom in plaats van er keihard tegenin te zwemmen', enzovoorts, zullen alleen al bij de gedachte ervan huiveren. Maar dit boek handelt over taoïsme en over het nieuwe verschijnsel mindfulness. Nieuw, in de zin van iets oerouds in een gloednieuwe verpakking.
Op bladzijde 102, bijvoorbeeld, lezen we dat geest en bewustzijn niets anders zijn dan door vele generaties zoekende zielen met inzet van door het verstand verzonnen begrippen voor iets wat ze niet begrijpen ... Geest en bewustzijn zijn synoniemen voor een en hetzelfde fenomeen: de tao.
Voor de gewone mens is loslaten misschien een zeer goed alternatief voor de gebruiken en gewoonten waarmee hij op dit moment leeft. En, om die reden alleen al is dit boekvoor dat menstype een aanrader.
Loslaten, is veel beter dan de machteloosheid tegenover de destructieve gedachtepatronen, die onze hersenen soms in ons hoofd afvuren, te ervaren en jezelf ermee identificeren. Zoals de taoïsten zeggen: Met problematische gedachten is het net als met vogels: we kunnen niet verhinderen dat ze over ons heen vliegen, maar wel dat ze een nest op ons hoofd bouwen.
|