Kieuwen

Niccolò Ammaniti

	Type:	Paperback
	Uitgever:	Prometheus
	Gewicht:	290 gram
	Aantal Pagina's:	205
	ISBN:	90-446-0861-4
	ISBN-13:	978-90-446-0861-8
	Categorie:	SF & Fantasie
	Richtprijs:	€ 16,95

Korte Inhoud

'Kieuwen' is het fantastische, speelse debuut van Niccolò Ammaniti, auteur van de internationale succesromans 'Ik ben niet bang" en "Ik haal je op, ik neem je mee".

De held in deze roman is een jongeman die aquaria bouwt, en het gedrag van vissen bestudeert. Hij lijdt aan een longkanker en struint de rijke wijken van Rome af op zoek naar een vriendin. Dan krijgt hij een merkwaardig aanbod: hij wordt uitgenodigd naar India te gaan, om daar een aquarium te bouwen voor een mysterieuze dame. Ammanitia's India is een jachtig en tumulteus land: de jongeman wordt gekidnapt door een religieuze sekte, hij sluit zich aan bij een groep muzikanten die ondergronds leeft, hij wordt verleid door een vrouw die in een kasteel woont, en hij komt erachter dat de vrouw die hem heeft uitgenodigd aan het hoofd staat van een criminele bende die organen steelt. Nadat hij wordt geopereerd aan zijn longen en een paar kieuwen krijgt geïmplanteerd, kan hij een gelukkig leven opbouwen: in een aquarium in Berlijn...

Uittreksel

Blz. 159: Een vreemd, aanhoudend geluid dat ik eerst niet had gehoord trok mijn aandacht. Zoiets als een elektrisch scheerapparaat. Waar kwam dat vandaan? Ik dacht er niet te lang over na en kon alleen maar zeggen: "Kom! Kom! Ik smeek je! Ik wil je! Zeg me dat ik een snol ben, een slet."

Toen kwam hij naar me toe en zijn lichaam golfde door het trillende licht van de kaarsen. Tussen zijn benen had hij een stalen python. Een enorme fallus van nikkelcadmium en geanodiseerd aluminium. Een buitenproportionele prothese, die zoemend vibreerde. De metalen scharnieren bogen hem omhoog en produceerden een monsterlijke erectie. De kop van het genotsvoorwerp fonkelde en ik zag mijn gedrogeerde gezicht gespiegeld in het gladde oppervlak van de mechanische eikel.

Het leek me onmogelijk. Ik was bang. Ik was versteend. Wall kwam naar me toe met dat vibrerende ding tussen zijn benen.

"Niet bang zijn, kom hier," zei hij, "Ontspan maar, je zult een nieuw genot ervaren."

Ik had willen wegvluchten, maar ik lag languit voor die lul die gemaakt was van ijzertechnologie, als een offermaagd voor een stalen totem. Zijn gloeiende ogen beheksten me en onderwierpen me aan zijn wil. De opium maakte me zwak en ik kon me niet bewegen. Hij keek naar het kanon en pakte het toen vast.

"Het doet geen pijn. Kom hier," zei hij met zachte stem.

"Ik ben bang. Ik wil niet," antwoordde ik.

"Laat mij het maar doen," vervolgde hij.

Het was gigantisch. Het kon echt niet. En toch voelde ik ergens onder mijn angst een vreemde masochistische en perverse behoefte om dat technologische ding in mij te voelen vibreren. Ik was verbijsterd door mezelf. Ik trilde en voelde me tegelijkertijd ertoe aangetrokken.

Hij kwam bij me en greep me vast. Ik was een wild diertje, een konijn dat vastzat tussen de handen van een gemene jager, ik was bereid om te sterven.