Herman Brusselmans
|
Type:
|
Paperback
|
|
Uitgever:
|
Prometheus
|
|
Gewicht:
|
Onbekend
|
|
Aantal Pagina's:
|
336
|
|
ISBN:
|
90-446-0672-7
|
|
ISBN-13:
|
978-90-446-0672-0
|
|
Categorie:
|
Literair
|
|
Richtprijs:
|
€ 17,95
|
Korte Inhoud
Het spook van de Toetegaai is een beetje vreemd boek, maar toch ook heel leesbaar. Voor minder doet Herman Brusselmans het niet. Hij beschrijft de voortgang van zijn hoofdpersonage, dat vele hilarische en grappige avonturen beleeft, hoewel de ondertoon er een is van rouw en verdriet.
Zijn ene grote liefde bevindt zich in Parijs en zijn andere grote liefde is overleden. De ik-figuur, in wie we de schrijver herkennen, begeeft zich op het gladde pad van het zoeken naar troost en vergetelheid. Hij ontmoet daarbij een aantal medemensen. Brusselmans probeert er in hun nabijheid het beste van te maken, al knettert zijn geest en jeuken zijn vuisten. Hij poogt een dieper contact te vinden, vooral met meisjes. Een van hen komt ogenschijnlijk in de problemen als er voor haar huis een incident plaatsvindt. Dit zet een reeks gebeurtenissen in gang die slechts onderbroken wordt door de nietigheid en het gedoe van het leven zelve.
Het spook van Toetegaai is een fabelachtige roman die allen geschreven had kunnen worden door Herman Brusselmans. Deze unieke schrijver heeft alweer een boek afgeleverd dat voor duizenden stof tot lering en vermaak zal genereren, en, al zegt hij het zelf: Het spook van Toetegaai heeft alles in zich om een regelrechte klassieker te worden.
Waarde-oordeel: 2/10
Oorspronkelijk titel:
Prijs: 17,95 euro - 336 pagina’s – paperback -. gr.
ISBN: 90 446 0672 7
Uittreksel
Blz. 5: Ik had jeuk aan mijn penis. Achter een muurtje dat daar stond ging ik krabben. Er zat een keeshond zijn gevoeg te doen. ‘Goeiemiddag,’ zei ik. Tegen de tijd dat de dieren het roer overnemen wil ik voorbereid zijn. ‘Goeiemiddag,’ zei de keeshond. Dat de dieren het roer overnemen zou wel eens dichterbij kunnen zijn dan we denken. Zonder verder nog een woord ging de keeshond heen. Ik zou, als het tegenzat, nooit zijn naam weten en hoe dat nou precies zat met hem. Broertjes? Zusjes? Een eeuwig raadsel. Tenzij ik hem ooit opnieuw zou ontmoeten. Ik keek zeer uit naar doe ontmoeting. Van al dat krabben was de jeuk aan mijn penis verdwenen.
Blz. 127:Ik had jeuk aan mijn penis Ik zocht de weg naar de wc op, waar ik krabde. De jeuk verdween gauw. Nu ik daar toch was kakte ik ook eens. Op hetzelfde moment als ik zit prinses Mathilde te kakken. Bij het afvegen valt de kleur haar op, namelijk bruin. Het is me wat, zo denkt de prinses. Ze vindt bruin niet zo’n mooie kleur, ook niet voor stront. Roze zou beter zijn, redeneert ze. Ze kijkt nog even tussen haar benen en besluit dat bij een vrouw de reet en de kont toch wel heel dicht bij elkaar liggen. Zelf tikte ik na de reiniging m’n lul goedkeurend en liefhebbend tegen de schacht.
Recensie
door
Tsenne Kikke
Twee van de vele basisregels in de wereld van de verkoop zijn:
(1) Je krijgt maar één kans om een eerste goede indruk te maken, en
(2) de eerste twee minuten van een gesprek zijn allerbelangrijkst: ofwel heb je de aandacht van de persoon, ofwel niet.
Wel, op de een of andere manier kent Brusselmans deze regels, onbewust natuurlijk - of, geïnspireerd door zijn uitgever, klinkt veel waarschijnlijker. Hoe dan ook, hij past ze alleszins toe, vanaf de openingszin, die luidt: '€˜Ik had jeuk aan mijn penis'€™. Bovendien ben ik er van overtuigd dat zijn lezerspubliek zich dan ook al verkneukelt om zo spoedig mogelijk de rest te lezen. Jammerlijk genoeg behoor ik niet tot die klasse enerzijds, maar anderzijds voel ik me verplicht, als recensent, het boek te lezen en Herman een zoveelste nieuwe kans te geven '€“ want... je weet maar nooit.
De titel is fascinerend. Het deed me onmiddellijk denken aan de zoveelste Nero of Suske en Wiske. Van een echt spook is er natuurlijk geen sprake in dat boek: gewoonweg een titel om..., juist: goed geraden, weeral de aandacht te trekken. Mijn eindbeoordeling is: zinloze gesprekken over zinloze gebeurtenissen en even zinloze ontmoetingen. Kortweg: een spook van een boek. Voor mij, geen Brusselmansen meer. Ik kan mijn tijd duizend keer beter gebruiken dan die te verdoen aan platvloersheid en vulgariteit, écht! Mijn geest verdiend betere voeding, zou ik durven schrijven.
|