|
|
Hoe versier ik een prins?
|
|
Originele titel: Pulling Princes
Tyne O'Connell
|
Type:
|
Paperback
|
|
Uitgever:
|
De Fontein
|
|
Gewicht:
|
265 gram
|
|
Aantal Pagina's:
|
191
|
|
ISBN:
|
90-261-3120-8
|
|
ISBN-13:
|
978-90-261-3120-2
|
|
Categorie:
|
Romans
|
|
Richtprijs:
|
€ 12,5
|
Korte Inhoud
Een sprankelende soap voor jonge meiden! Wie houdt er niet van verslavende series? 'Hoe versier ik een prins?' ís zo'n heerlijk boek waarvan je zou wensen dat je meerdere delen achter elkaar kon lezen. Een hilarisch en bruisend verhaal vol meidenperikelen en een aantrekkelijke prins!
De 14-jarige Calypso behoort niet tot de populaire kliek op haar Engelse school. Vanaf de eerste dag hebben de schatrijke meiden Calypso niet geaccepteerd door haar Amerikaanse accent en haar vreemde hobby schermen. Calypso vraagt zich dan ook af waarom ze door haar ouders in vredesnaam naar Sint Augustinus is gestuurd, een kostschool waar rijke en adellijke meisjes hun intrek hebben genomen. Maar dan gebeurt het: tijdens een schermwedstrijd moet ze het opnemen tegen de Engelse kroonprins. En dat blijft niet zonder gevolgen: sinds die dag stuurt hij haar voortdurend sms'jes. Opeens willen alle meiden haar vriendin zijn. Maar nu ze bereikt heeft waar ze al die tijd alleen maar van kon dromen, beginnen de problemen pas echt... zeker nu er een prins in het spel is.
Tyne O'Connell werd in Australië geboren en reisde over de hele wereld. Ze schrijft o.a. artikelen voor Vogue, Cosmospolitan en ELLE en heeft zes romans voor volwassenen op haar naam staan. Op dit moment woont ze in Londen met haar dochter, die net als de hoofdpersoon Calypso naar een Engelse kostschool voor meisjes gaat.
Uittreksel
Blz. 11: Er waren op het Sint-Augustinus maar een stuk of twintig meisjes die aan schermen deden en daarvan zaten er maar drie in het sabelteam: Star, Portia en ik. De slanke, populaire meisjes namen schermen gewoon niet serieus, dus dat ik captain was, was eerder gênant dan dat je er trots op kon zijn. Meisjes van het Sint-Augustinus deden aan tennis, lacrosse en paardrijden. De andere meisjes schermden alleen omdat het, samen met toneel, de enige manier was om tijdens schooltijd contact te hebben met jongens.
Maar ik kon er niets aan doen. Ik was dol op schermen. Ik was de vijfde van Engeland in de categorie onder de zestien - en ik was nog niet eens vijftien.
Toen ik als klein kind op het Lycée zat, kwam mijn moeder op het idee me op schermen te doen. In die tijd besefte ik nog niet dat ik daar zelf ook iets in te zeggen zou kunnen hebben. Nu ik bijna vijftien was, kon ik tegen haar tekeer gaan als ik dat wilde, maar het was te laat om nog met schermen op te houden en een belachelijk figuur te slaan op de tennisbaan.
Hoewel; wat klets ik nou eigenlijk? Voor mij is het nooit te laat om een belachelijk figuur te slaan.
Recensie
door
Tsenne Kikke
Chicklit zegt al meer dan genoeg ... In de traditie van de bekende jeugdseries, zoals 'De It-Girl' en 'Het dagboek van een prinse's, is er een nieuwe hit ontstaan: 'De kronieken van Calypso'. Een vlotte en moderne jeugdreeks voor jonge tienermeisjes.
In 'Hoe versier ik een prins?' - het eerste deel van deze serie - maak je kennis met Calypso: een 14-jarig meisje uit L.A. dat in Engeland op kostschool zit. Een school vol jaloerse en rijke erfgenamen, blauw bloed en lieve nonnen. Dat Calypso zich daar een buitenbeentje voelt is niet verwonderlijk. Haar ouders zijn niet zo rijk als die van de andere meisjes, ze heeft een raar Amerikaans accent en ze houdt van schermen.
Dit jaar pakt ze het anders aan, ze wil bij de populaire kliek horen. En niet omdat ze zo aardig zijn, maar omdat ze het zat is om alsmaar langs de zijlijn te staan. Al gauw raakt ze bevriend met haar kamergenote Georgina en haar vriendinnen. Ze is vastbesloten om erbij te horen, en probeert daarom een jongen te versieren. Voordat ze het weet, heeft ze de leukste jongen aan de haak geslagen: de prins van Engeland. En prins Freddie ziet haar óók wel zitten. Totdat de gemene en jaloerse Honey daar een stokje voor steekt. Het boek leest vlot door, O'Connel weet de aandacht van de lezer op bladzijde één al vast te houden. Hoewel het kostschoolleven en prinsen voor de Nederlandse meisjes een 'ver van mijn bed show' zijn, zit het boek toch boordevol herkenbare situaties. Alle doodgewone tienerproblemen passeren de revue. De moraal ligt er soms wel iets te dik bovenop, maar storend is het niet. Dit boek is geen slecht boek voor haar doelgroep. De leuke cover en geinige titel maken het compleet ...
|