Originele titel: Und dann nimmermehr
Anna Kalman
Korte Inhoud
Achttien jaar na de verdwijning van zijn zusje Valerie, meldt zich een jong meisje bij Simon Graf van het Müncher Detectivebureau, dat vertelt dat ze in de ban van het Kwaad is.
Een paar dagen later is ook zij verdwenen. Kort daarna ontvangt Simon spookachtige e-mailtjes. Er zitten foto's bij van zijn zusje, gekleed in dodenhemd en bruidssluier, en de nachtmerrie van destijds herleeft. Samen met zijn collega, detective Malina Maltzan, gaat Simon op reis in zijn eigen verleden. Maar dan verdwijnt er opnieuw een meisje, en de sporen die Simon en Malina volgen, leiden hen in een moeras van godsdienstwaanzin en levensgevaarlijke obsessie.
Anna Kalman heeft twee gezichten: Christiane Mühlfeld en Jutta Siekmann. Beiden wonen in München en zijn werkzaam in de journalistiek. De godenmoorden is na De rozenmoorden en De schaduwmoorden hun derde roman met detective Malina Maltzan in de hoofdrol.
Uittreksel
Blz. 13: Het doet pijn.
Het doen pijn als ik probeer mijn ogen te openen. Mijn oogleden zij zwaar, alsof er gewichten aan hangen, en mijn hoofd dreunt als een heel leger betonmolens. Het stinkt hier alsof er van alles ligt te rotten, een stank die me aan de vochtige appelkelder van mijn oma doet denken.
Ik wil mijn ogen niet opendoen.
Het is allemaal zo angstig en onzeker. Mijn hart bonst in mijn keel.
En ik heb het vreselijk koud.
Als ik mijn ogen open, zal de angst me verslinden. Daar ben ik juist zo bang voor. Zolang ik maar niet hoef te kijken, kan ik de werkelijkheid op afstand houden. Dan ben ik veilig. Het is allemaal een afschuwelijke droom, meer niet. Ik lig gewoon in mijn bed en mijn moeder komt straks roepen dat het tijd is om op te staan.
Nog nooit van mijn leven ben ik zo bang geweest.
Ik ben pas vijftien.
Op een gegeven moment open ik toch mijn ogen. Aarzelend en bang.
De zon.
Door de kieren in het dichtgespijkerde raam dringt een smal, wit straaltje licht naar binnen. Ik ben niet thuis.
Ik wil het me niet herinneren.
Ik hoor vogels zingen en een soort geklop, als van een specht.
Langzaam hijs ik me oevereind, maar ik ben te moe en te suf om op te staan. Ik voel me misselijk en ik heb een smerige smaak in mijn mond, als na een etentje bij de Griek, met te veel uien en tsatsiki. Alsof je een dode kat gegeten hebt, zegt mijn moeder dan. Ik constateer plichtmatig dat ik een slechte adem heb en verlang naar een tandenborstel. Als ik 's ochtends opsta poets ik altijd meteen mijn tanden. Ik kan niet anders.
Vreemd hoe alledaagse dingen zich door je angst heen vlechten.
Geleidelijk raken mijn ogen gewend aan de schemering.
Recensie
door
Tsenne Kikke
Simon Graf, privé-detective, heeft de geheimzinnige verdwijning van zijn zusje, achttien jaar geleden, niet kunnen verwerken. Als een ander meisje dat zich bedreigd voelt, hem om hulp vraagt, verdwijnt ze voor hij iets kan doen. Pas als een derde meisje verdwijnt, komt er schot in de zaak. Samen met zijn collega Malina zoekt hij naar sporen in deze zaken, intussen wordt hij bedreigd door een ex-werknemer.
In deze bijzonder spannende detective is de dader een gestoorde psychopaat die geleid wordt door godsdienstwaanzin. Hoewel de lezer wel kennismaakt met de gedachten van de moordenaar, blijft tot het einde toe volstrekt onduidelijk wie het is. Er is veel aandacht voor het privéleven van de hoofdpersonen, hetgeen het verhaal geloofwaardiger maakt. Een bijzonder boeiend detectiveverhaal die je niet loslaat. Een aanrader voor liefhebbers van het genre.
'Bizarre zaak, fijnzinnige humor.' Rechlinghäuser Zeitung.
'Dit boek heeft diepgang. Het laat je adem stokken en je kunt het onmogelijk wegleggen.' Thommie Bayer.
'Dit boek bezorgt je kippenvel.' Journal München.
|