Wegen naar verlichting

Lex Hixon

	Type:	Hardcover
	Uitgever:	Ten Have
	Gewicht:	Onbekend
	Aantal Pagina's:	279
	ISBN:	90-259-5965-2
	ISBN-13:	978-90-259-5965-4
	Categorie:	Spiritualiteit
	Richtprijs:	€ 19,95

Korte Inhoud

Er wordt veel over verlichting gepraat, maar wat houdt het eigenlijk in? Alle grote wereldreligies kennen hun wegen naar verlichting. Wat zijn de overeenkomsten tussen die wegen? En wat betekent verlichting voor mensen die haar ervaren?

Lex Hixon legt de essentie, de kern van verlichting bloot die gevonden kan worden in alle grote religies: het christendom, jodendom, soefisme, taoïsme en zen. Van verlichting spreek je als de menselijke natuur tot haar volle wasdom komt – verlichting houdt niet meer, maar ook niet minder in dan dat, zo toont de auteur aan. Tot slot wijst hij hoe de lezer tot een dieper inzicht in zichzelf en zijn omgeving kan komen.

Na zijn studie vergelijkende godsdienstwetenschappen kwam Lex Hixon in aanraking met meditatie. Hij maakte radiodocumentaires met grote spirituele leraren (o.a. moeder Theresa). Later verdiepte hij zich in het soefisme.

Quote: 'De beste introductie die ooit werd geschreven over de grote mystieke tradities van de wereld.' – Ken Wilber

Uittreksel

Blz. 7: Voorwoord

'Verlichting is ons bewust worden van onze oerharmonie of, in een ander mystiek taalgebruik, ons geworteld zijn in het Goddelijke.'

Zo begint de mijns inziens beste inleiding tot de grote mystieke tradities van de wereld die ooit geschreven is. Zoals Lex Hixon zelf heel duidelijk zegt, is Wegen naar Verlichting geen poging een wetenschappelijk overzicht of een handboek van de historische en leerstellige wetenswaardigheden van alle grote tradities van wijsheid te schrijven. Er zijn al veel uitstekende boeken die hierin voorzien (The Religions of 'Man van Huston Smith bijvoorbeeld). Ook is dit boek geen poging tot een filosofische rechtvaardiging van de mystieke of verlichte staat (Mysticism and Philosophy van W.T. Stace doet dit briljant). Evenmin is het een algemene bloemlezing, samengesteld uit de verschillende tradities. Dergelijke bloemlezingen — The Perennial Philosophy van Aldous Huxley is nog de beste — zijn belangrijk, omdat zij aantonen dat, hoeveel de onderscheidene tradities van wijsheid uiterlijk misschien ook van elkaar lijken te verschillen, zij niettemin innerlijk bepaalde verstrekkende inzichten in de aard van de absolute Geest of de Godheid, die in alle culturen voorkomen, gemeen hebben. En het hoogste inzicht dat alle grote tradities gemeen hebben is eenvoudigweg dit: de absolute Geest of Godheid is de uiteindelijke bron, het wezen en de identiteit van elk mens afzonderlijk. De absolute Geest is je eigen Ware Natuur of Oorspronkelijk Gezicht en dat is ook het gezicht van de kosmos. Alleen God bestaat; en daar spreken deze bloemlezingen overtuigend van.

Hoe belangrijk en uiterst waardevol deze benaderingen ook zijn, de aanpak van Lex Hixon staat er haaks op, doordat hij ze niet vervangt of tenietdoet, maar aanvult. Hij neemt de goddelijke Geest gewoon voor waar aan, zoals die zich in en door de verschillende tradities van wijsheid manifesteert en vervolgens nodigt hij je uit om jezelf te laten gaan in de Geest zoals die zich door elk van de verschillende tradities manifesteert, in plaats van dat hij je alle historische wetenswaardigheden en leerstellingen van deze tradities vertelt. Zo is elk hoofdstuk gewijd aan een bepaald pad, van het taoïsme tot Krishnamurti, van zen tot Plotinus en van de vedanta tot het soefisme. Hoewel ieder essay de lezer voldoende historische achtergrondinformatie geeft om zich te oriënteren, is het echte doel je naar het contemplatieve gewaarzijn te praten, dat het mystieke hart van elke traditie is, maar dat zelf voorbij elk gepraat is. De opzet is het denken te gebruiken om ons uit het denken weg te krijgen, om te duiken naar het hart zelf van het pad waar het om gaat en om onszelf toe te staan ons te laten gaan in de open en verlichte aard van het Goddelijke zelf. Lex Hixon is niet in de eerste plaats in doctrines, dogma's of ideeën over de Geest geïnteresseerd, hoe relevant ze ook allemaal mogen zijn, maar het gaat hem er meer om dat de mens kwetsbaar, open, leeg, verlicht en direct de Geest zelf ervaart of realiseert, die alleen staat in het Hart, die de wereld doet verbleken en stralend is tot in de oneindigheid. Van dit tijdloze gewaarzijn wil hij ons een glimp doen opvangen.

Omdat de Geest zich slechts manifesteert in vormen en als de wereld van de vorm — van ogenschijnlijk gescheiden zaken en schijnbaar verschillende gebeurtenissen, van schijnbare scheiding, afgescheidenheid en vervreemding — moeten wij in deze wereld van verscheidenheid ons zoeken naar de Een boven de Velen, naar onze Oerkern beginnen. Daartoe hebben wij een voertuig, een yana, nodig, dat ons naar de vormloze overzijde brengt, zelfs als wij ons ten slotte realiseren dat een voertuig niet nodig of zelfs mogelijk was. Tot dat doel zijn de grootse mystieke wegen in deze wereld in het leven geroepen. Het zijn geen geloven, geen theorieën, geen ideeën, geen theologieën en geen leerstellingen. Het zijn actder voertuigen; het zijn empirische methoden van beoefening. Het zijn experimenten om uit te voeren (en zo 'door de vorm heen' te zien). Ze zijn om te doen en dan te zijn, giet om te denken en dan te geloven. Uiteindelijk zijn er helemaal geen mystieke doctrines of geloven; er zijn slechts mystieke ervaringen en inzichten, die allemaal rechtstreeks uit de stroom van je eigen oorspronkelijke ervaring van dit moment ontstaan en die alles wat er is verlichten, als zonlicht op een kristalheldere nazomerdag.

Dat is het geniale van Lex Hixons boek. Hij blijft niet stilstaan bij de vormen, doctrines en wetenswaardigheden van de verschillende tradities, al zijn ze beslist wel wezenlijk. In plaats daarvan brengt hij ons soepel, maar bijna onmiddellijk tot het niet-eindige doel van ieder pad — de sfeer en ervaring van verlichting zelf. Gebruikmakend van de termen en soms van de methode van beoefening van ieder van de afzonderlijke voertuigen die hij bespreekt, nodigt hij ons in elk hoofdstuk uit, alle vormen, ideeën, namen en gedachten los te laten en zwijgend te onderkennen en feitelijk te voelen wat altijd aan het denken en de gewaarwording voorafgaat — namelijk onze eigen oorspronkelijke ervaring of fundamenteel gewaarzijn, de aanwezigheid en het stromen van de Geest zelf.