Originele titel: Mutants
Armand Leroi
|
Type:
|
Paperback
|
|
Uitgever:
|
Uitgeverij Contact
|
|
Gewicht:
|
554 gram
|
|
Aantal Pagina's:
|
415
|
|
ISBN:
|
90-254-1456-7
|
|
ISBN-13:
|
978-90-254-1456-6
|
|
Categorie:
|
Biologie
|
|
Richtprijs:
|
€ 29,9
|
Korte Inhoud
Waarom worden de meesten van ons geboren met één neus, twee benen, tien vingers en viertwintig ribben - en sommigen niet? Waarom houden de meesten van ons in onze tienertijd op met groeien - terwijl anderen daar gewoon mee doorgaan? Waarom hebben sommigen van ons rood haar - en anderen helemaal geen haar? Men zegt dat het menselijk genoom ons maakt tot wat wij zijn. Maar hoe werkt dat?
Uittreksel
Blz. 201: In februari 1868 ging een Parijse conciërge een van de kamers binnen die hij onder zijn hoede had. In de kamer, niet meer dan een donker en smerig zolderkamertje aan de rue de l’Ecole-de-Médecine, bevonden zich slechts een bed, een tafeltje, een kolenkachel en een lijk. Uit de cyaanblauwe huid en de opgedroogde bloedbubbeltjes op de roerloze lippen bleek dat de kachel de doodsoorzaak was geweest; het lijk zelf was het stoffelijk overschot van een 29-jarige man die Abel Barbin heette.
Volgens de patholoog-anatoom was het een geval van zelfmoord, en ongetwijfeld was het dat ook. Zoals duidelijk blijkt uit het autopsierapport in het zakelijke proza van de ‘morgue’ was de dood van Abel Barbin niet alleen het einde van een tragedie met de gebruikelijke ingrediënten armoede en eenzaamheid, maar tevens het gevolg van een fout die dertig jaar eerder was opgetreden. Het was de lang uitgestelde ontknoping van een mutatie waardoor ergens rond april 1838, zeven maanden voor zijn geboorte, één enkel enzym in het lichaam va Abel Barbin ontbrak, met ingrijpende gevolgen. Dat weten wij, want we weten dat toen de toekomstige Abel Barbin voor het eerst aan zijn moeders borst werd gelegd, ze niet, zoals ze dacht, een zoon in haar armen had, maar een meisje.
Recensie
door
Tsenne Kikke
Ik vervul de rol van recensent, niet die van een criticus. Met andere woorden: als criticus zou ik dit werk een nul op tien geven, gewoonweg omdat ik persoonlijk vind dat dit boek niet aan het grote publiek zou mogen aangeboden worden. Dit is een studieboek voor artsen, chirurgen en medici, die beroepshalve kennis over dit onderwerp dienen op te doen. Anderzijds, en nu spreek ik als recensent, kan ik het niet minder dan een tien op tien geven, omdat het beantwoord aan het gegeven: het boek draagt als titel Mutanten en het handelt dan ook daarover, op elk van de 400 bladzijden, en wat dat betreft, is het steengoed. Vooral het laatste gedeelte is interessant leesmateriaal en handelt over ouderdomsverschijnselen.
In het geheel... geen slecht boek, integendeel (buiten, zoals ik reeds vermeldde de verschillende akelige foto'€™s, tekeningen en onderwerpen). De wereld is niet altijd maneschijn en rozengeur. Soms moeten we geconfronteerd worden met harde waarheden, waaronder - volgens de auteur - dat we in een of ander opzicht allemaal mutanten zijn.
|