Originele titel: Inventing the rest of our lives
Suzanne Braun Levine
Korte Inhoud
Een vrouw die rond de vijftig is, heeft vaak allerlei rollen vervuld: dochter, vrouw, moeder, carrièrevrouw. Vanwege de hogere levensverwachting en de goede gezondheidszorg is haar leven nog lang niet voorbij. Wel ervaart ze allerlei lichamelijke veranderingen. Met behulp van wetenschappelijke gegevens, interviews en analyses van actuele trends onderzoekt Suzanne Braun Levine het stadium van 'de tweede volwassenheid' en beschrijft ze talloze ervaringen en ideeën van vrouwen van rond de vijftig. Ze laat zien dat de menopauze sterkt lijkt op die andere overgangsfase: de puberteit. Eindelijk jezelf! is een eerlijk en inspirerend handboek voor alle vrouwen die aan de rest van hun leven beginnen.
Uittreksel
Blz. 11: Voor mij is de derde levensfase de unieke, produktieve periode die voor onze generatie aanbreekt als we de gevreesde mijlpaal van onze vijftigste verjaardag passeren. Als je de tweede fase ruwweg omschrijft als de vijfentwintig jaar waarin je bestaan hebt opgebouwd en een bepaalde levensstijl hebt gekregen, kunnen de volgende vijfentwintig jaar een nieuwe kans zijn om dingen beter, anders of verstandiger aan te pakken. Ik zeg met opzet ‘kunnen’, want de mogelijkheden worden voor een groot deel bepaald door geluk: een goede gezondheid, voldoende financiële middelen en goede vrienden. Maar een ander groot deel wordt bepaald door vastberadenheid: risico’s durven nemen, veranderingen aanbrengen en nieuwe opties in overweging nemen.
Om die nieuwe kans te grijpen, moeten we veel van de hoofdzaken in ons leven opnieuw ijken en van versnelling veranderen. Zoals iedereen in onze leeftijdsgroep weet, moet je eerst ontkoppelen en letterlijk even de controle uit handen geven voordat je kunt schakelen. In de overgang naar de derde levensfase is het loslaten – van sleur, afgezaagde dingen, nietszeggende beloftes – net zoiets als een achterwaartse stap van een rots zetten. Het is doodeng, vooral voor vrouwen die hun hele leven al behoudend zijn, zaken bij elkaar houden, plannen, coördineren en prioriteiten stellen. Het valt niet mee om risico’s te nemen, te veranderen en je over te geven aan de positieve overtuiging dat er vast wel waardevolle dingen op je pad zullen komen. Het is beangstigend om de meest intieme relaties te moeten herzien. Maar of we het nu als een avontuur zien of niet, we zijn op ene leeftijd gekomen dat de omstandigheden ons dwingen om een aantal zaken los te laten – onze kinderen, ons jong uiterlijk, een paar dromen. We ontkomen er niet aan dat een deel van ons leven afbrokkelt, dat we het rustiger aan moeten gaan doen en dat we over de rand van de kloof in de gapende diepte moeten kijken. Voor diegenen die de sprong durven te wagen, is loslaten ook een gelegenheid om relaties hechter te maken, het leven te koesteren en nieuwe terreinen te verkennen
Recensie
door
Tsenne Kikke
Suzanne Braun Levine toont aan dat we over een nieuw soort generatie spreken. Dankzij de gemiddelde levensverwachting, die boven de tachtig ligt, zijn de vooruitzichten van de huidige vrouw die in de jaren 40 en 50 geboren is, veel minder beperkt dan voordien: er is meer, veel meer dan enkel het vervullen van de '€˜grootmoederrol'€™. Je kunt opnieuw '€˜zwanger worden'€™; horizonten verleggen en verbreden. Je wordt geconfronteerd met de vraag '€˜Wat wil ik met de rest van mijn leven?'€™ We spreken over een kwart eeuw, of misschien nog iets langer. Nadat de kinderen het huis uit zijn, nu dat rust in ons heerst, of kan heersen, kan de vraag '€˜Wie ben ik?'€™ eindelijk eens gesteld én beantwoord worden.
In deze derde levensfase kan er aan een zoektocht begonnen worden, een zoektocht in onszelf. Daar waar men zich vroeger met de ander bezighield, anderen verzorgde, belandt de mens nu in een fase om eindelijk eens voor zichzelf te zorgen, voor zichzelf te gaan leven. Dit is de grote boodschap die Suzanne elke vrouw boven de 50 brengt.
Daarenboven is voor heel veel vrouwen het uitblijven van de menstruatie een ware opluchting. De maandelijkse cyclus van opbouw en afbraak, dat veel energie van het lichaam vergt, maakt nu plaats voor een constant gegons van nieuwe activiteit en mogelijkheden.
Tijd, iets dat daarvoor misschien onze grootste vijand was, wordt nu onze allerbeste vriend. We leren er beter mee omspringen onopgejaagd, ongestresseerd, en dan wordt Tijds zelfs iets heiligs. Je leert ervan te genieten vanuit een hier-en-nu. Verder leer je luisteren naar jezelf, én naar anderen, vanuit een wereld van stilte en gemoedsrust.
Volgens de auteur maakt elke vrouw een overgangsperiode mee, een wereld van leegte, een vacuüm, een tijdelijke reis zonder doel. Ilana Rubenfeld, een studente van Fritz Perls die ons de Gestalt-therapie bracht, bedacht de term '€˜vruchtbaar vacuüm'€™, om deze cruciale stap in het veranderingsproces te beschrijven. Je wordt via het boek geconfronteerd met de vraag '€˜Wie ben ik nu?'€™ Het laat je zien hoe en waarom je kunt '€˜loslaten'€™ en hoe bevrijdend het werkt. Een leven vol rancunes, teleurstellingen en ruzies wordt in een nieuw kader geplaatst, en los gelaten opdat nieuwe energieën kunnen vrijkomen. Je leert lachen, en dit geeft je alweer een extra opkikker. Lachen geeft je een antwoord op de vraag '€˜Wat doet het er toe?'€™
Het boek leert je inzien dat er zaken zijn die je kunt veranderen en anderen waar je hemelaal niets aan kunt doen. Je leert accepteren én vernieuwen. Soms is het leven '€˜twee stappen vooruit, een stap terug'€™, maar dankzij het verschil van die éne stap weten we dat we een leven doormaken van permanente, dynamische groei. Het boek vertelt je er alles over, en nog veel meer.
|