Women don't owe you pretty

Florence Given

	Type:	Hardcover
	Uitgever:
	Gewicht:	590 gram
	Aantal Pagina's:	224
	ISBN:	90-2158-220-1
	ISBN-13:	978-90-2158-220-7
	Categorie:	Relaties
	Richtprijs:	€ 17,5

Korte Inhoud

Dit boek is een internationale hit en een levendig geïllustreerde inleiding tot het moderne feminisme. Given legt de narratieven bloot die ons weerhouden van acceptatie, zelfliefde en kracht en moedigt aan om ze van tafel te vegen. Met dit boek leert iedere vrouw haar energie te beschermen. De Nederlandse editie van het boek was vanaf 29 juni 2021 overal verkrijgbaar.
 
Given onderzoekt alle progressieve hoeken van het feministische discours. De bekende, maar nog steeds actuele onderwerpen als seksisme, seksuele intimidatie en de male gaze worden op een toegankelijke manier uitgediept en verrijkt met inzichten over consent, relaties en privilege. Op deze manier biedt ze de lezer een nieuwe bril om naar de wereld te kijken. Een die niet altijd even rooskleurig is, maar wel de weg laat zien naar helemaal jezelf zijn en je daar niet schuldig over voelen.

'Women don’t owe you pretty' is er om ons eraan te herinneren dat iedereen waardevol is en dat je als vrouw of als queer niemand iets verschuldigd bent – least of all men. Je bent immers de liefde van je eigen leven!
 
Waarschuwing: bevat expliciete inhoud (en veel oncomfortabele waarheden).

Florence Given (zij/haar) is een 21-jarige artieste en schrijfster, woonachtig in Londen. In 2019 werd ze Cosmopolitan’s Influencer van het jaar genoemd. Ze heeft bijna 600.000 volgers op Instagram en ze is in BBC Breakfast geïnterviewd over het stigma rond single zijn, en door NBC News over de campagne die ze voert tegen de show Insatiable, een show over vetfobie. Ze heeft samen met Always aan de #EndPeriodPoverty-campagne gewerkt en haar artikel ontving 200.000 likes, waarbij elke like gratis maandverband of tampons opleverde voor mensen die daar behoefte aan hadden

Uittreksel

Trigger waarschuwing: passage over seksueel misbruik

                                           `Een man in een kamer vol vrouwen is in de zevende hemel.

                                                    Een vrouw in een kamer vol mannen is in de hel'

                                                                                   - Onbekend -

Blz. 150: De vrouw is geen traktatie voor de male gaze.

Het is duurder om vrouw te zijn in dezelfde wereld waarin we substantieel minder worden betaald dan mannen. En dan wordt ons ook nog aangepraat dat 'de rekening delen' de weg is naar gelijkheid. Wat je gender ook is, dit moet je bloed doen koken! Deze ontnuchterende kijk op het patriarchaat werd voor het eerst bij mij geïntroduceerd door schrijver en activist Chidera Eggerue, en deze gedachte heeft me sindsdien niet meer losgelaten.

Hier volgen slechts enkele voorbeelden van de belasting die wij uiteindelijk betalen voor vrouwenhaat en hoe de aanwezigheid van de heteroseksuele male gaze onze ervaring in deze samenleving beperkt.

- We kiezen onze weg naar huis niet op basis van efficiëntie, maar we zoeken een route die voor ons het veiligst is.

- We geven een vent die ons in de kroeg niet met rust laat niet onze echte naam of ons echte nummer, of we zeggen dat we een vriendje hebben, omdat we bang zijn wat hij zou doen als we gewoon nee zeggen.

- We geven geld uit aan preventieve maatregelen 'voor het geval dat', zoals een persoonsalarm, pepperspray, taser.

- We geven geld uit aan anticonceptiemiddelen en morning-afterpillen. De verantwoordelijkheid voor het hebben van veilige seks en het oplossen van 'foutjes' ligt bijna altijd bij ons.

- Queer vrouwen kunnen in het openbaar geen affectie tonen als gevolg van de geseksualiseerde reacties van mannen en de ongewenste aandacht die het trekt. Liefde tussen twee vrouwen in het openbaar wordt altijd gezien als een performance voor mannen.

- We zijn constant waakzaam en zijn ons voortdurend bewust van elke beweging in het openbaar, om te vermijden dat we mannen een aanleiding geven om ons lastig te vallen. Alles is berekend, we kunnen er nooit gewoon zijn.

- We besteden tijd, energie en geld aan 'presentabel' zijn (met andere woorden, voldoen aan de racistische, vetfobische, transfobische schoonheidsstandaarden), zodat we met menselijk respect worden behandeld. We ontharen ons lichaam (onze scheerbenodigdheden zijn duurder dan die van mannen), maken ons elke ochtend op en fatsoeneren ons haar. Natuurlijk, dit is allemaal een keuze. Niemand dwingt je om je okselhaar te scheren. Maar als we niet ons best doen om mooi te zijn, betalen we de prijs in de vorm van ongewenste opmerkingen over ons uiterlijk. Linksom of rechtsom, winnen doen we nooit. Dit is nog veel lastiger voor gemarginaliseerde vrouwen met lichamen die als minder wenselijk worden beschouwd.

- We geven geld uit aan auto's en taxi's om veilig thuis te komen, terwijl mannen gewoon naar huis kunnen wandelen of de bus kunnen nemen. Die hoeven niet bang te zijn dat ze worden aangerand of verkracht.

- En als we toch naar huis willen lopen, trekken we vaak een extra laag kleding of een geheel andere outfit aan om van en naar de club of het café te lopen.

- Alle extra aandacht die we aan ons uiterlijk besteden, wordt beschouwd als een uitnodiging voor mannen om tegen ons te praten. Daarom kleden we ons vaak minder opvallend dan we zouden willen, of bedekken we onszelf om ongewenste opmerkingen te voorkomen. En als ook dit niet helpt, letten we extra op onze lichaamstaal.

- De male gaze heeft vrouwenlichamen dusdanig geseksualiseerd en geobjectiveerd dat ze vervreemd zijn van hun inherente functie.

- Personen die menstrueren verbergen maandverband en tampons en generen zich wanneer ze ongesteld zijn en naar het toilet gaan.

- Soms stappen we te vroeg uit het OV wanneer we lastiggevallen worden of ons ongemakkelijk voelen, of als de dreiging dat we door iemand naar huis worden gevolgd, reëel wordt.

- We voelen ongemak of schaamte wanneer we borstvoeding geven in het openbaar.

De gevolgen van de male gaze zijn vermoeiend en duur. We besteden geld en energie om ons te beschermen tegen mannen en toch worden we minder betaald dan zij.

De male gaze is een term die door Laura Mulvey is bedacht om te beschrijven hoe vrouwen in de media als objecten worden gepresenteerd. De male gaze is doorgedrongen in elk facet van ons leven en onze identiteit. Van de films die we kijken tot ons verlangen naar waardering.

Dagelijkse rituelen, zoals het aanbrengen van make-up, ons scheren, ons haar doen en onze kleding uitzoeken, zijn allemaal beslissingen die onbewust zijn gefilterd door de verlangens van de almachtige male gaze.

Dit zijn de rituelen die van ons verwacht worden om met hetzelfde respect te worden behandeld als mannen, die gewoon kunnen verschijnen zoals ze zijn.