Een schooldistrict in de Amerikaanse staat Virginia heeft 'Het Dagboek van Anne Frank' - na klachten van ouders - definitief uit zijn curriculum geschrapt en uit de schoolrekken verwijderd.
Het is nochtans geen geval van antisemitisme, want het besluit van de districtsraad van Culpeper County is het resultaat van klachten over 'te seksueel expliciete' passages in het dagboek van het Joodse meisje uit het Amsterdamse Achterhuis.
In een passage beschrijft Anne Frank - op dat moment als jonge puber in haar seksuele ontdekkingsjaren - al te impliciet de morfologie van de vagina. Zo stelt zij verbaasd vast "hoe klein het gaatje beneden is" - en, hoe zij zich niet kan voorstellen "dat er een man kan inkomen, laat staan een baby kan uitkomen."
Ook in Italië heeft men zijn bedenkingen. Paolo Grimoldi van de regeringspartij 'Lega Nord' verstuurde minister van Onderwijs Mariastella Gelmini een brief nadat een basisschool in Lombardije 9-jarige kinderen het hele dagboek had laten lezen. Ook de pagina's waarin Anne Frank over haar ontluikende seksualiteit schreef, werden gelezen.
"Er is een passage waarin Anne Frank gedetailleerd en uitgebreid haar intieme lichaamsdelen beschrijft. De beschrijving is dermate gedetailleerd dat zij onvermijdelijk tot verwarring leidt bij kinderen van de basisschool," aldus de centrumrechtse politicus. Hij wil dan ook het hele dagboek van Anne Frank op de Italiaanse basisscholen laten verbieden.
De directeur van de basisschool snapt de kritiek niet. "Ik denk dat de minister van Onderwijs belangrijkere dingen heeft waar zij zich mee bezig moet houden," aldus Claudio Redaelli. Volgens hem is het dagboek van Anne Frank onschuldig en zijn tv-kijkende kinderen heel wat meer gewend.
Anne Frank overleed in maart 1945 in het KZ van Bergen-Belsen, en groeide uit tot het meest bekende slachtoffer van de Holocaust. Volgens amazon.com is haar dagboek een van de meest door scholen verbannen boeken wegens 'te deprimerend voor studenten'.
In 'Het Achterhuis' staan de verzamelde dagboekbrieven die Anne Frank tussen 12 juni 1942 en 1 augustus 1944 schreef. Het dagboek biedt een blik in de gedachtewereld van een gewone puber die zich in een uitzonderlijke situatie bevond: samen met haar ouders en zusje, een ander gezin met een zoon van haar leeftijd en een oudere tandarts woonde ze ruim 2 jaar lang ondergedoken en verborgen voor de buitenwereld in de hoop het onmenselijke lot dat Duitsers voor joden hadden bedacht, te ontlopen.
Anne Frank beschrijft op een vaak humoristische, soms ontroerende wijze haar sympathieën en antipathieën voor haar huisgenoten, haar angsten, haar toekomstplannen, de gebeurtenissen in het Achterhuis en haar, noodgedwongen beperkte visie op de gebeurtenissen in de rest van de wereld. De onderduikers waren afhankelijk van een kleine groep getrouwen die hen voorzag van voedsel en andere noodzakelijkheden, informatie over hoe de oorlog zich ontwikkelde en de broodnodige afleiding, de frisheid van buiten.
Miep Gies en haar man Jan maakten deel uit van dit kleine groepje helpers. De Amerikaanse schrijfster en journaliste Alison Leslie Gold hielp Miep Gies haar herinneringen aan die tijd op papier te zetten en zo verscheen in 1987, veertig jaar na de eerste publicatie van 'Het Achterhuis', het boek 'Anne Frank remembered. The story of the woman who helped to hide the Frank family'.
De Nederlandse vertaling volgde nog hetzelfde jaar onder de titel 'Herinneringen aan Anne Frank. Het verhaal van Miep Gies, de steun en toeverlaat van de familie Frank in het Achterhuis'. Daarin beschrijft ze het oprukkende fascisme in Europa en de directe gevolgen in het dagelijks leven van de Duitse bezetting in Nederland, de groeiende onmacht bij het zien van de steeds verdergaande maatregelen die het leven van joden steeds onmogelijker maken.
Miep Gies twijfelde dan ook niet toen Otto Frank haar vroeg zijn gezin tot steun te zijn bij hun plannen om onder te duiken in het achterhuis van zijn kantoor op de Prinsengracht 263 in Amsterdam, waar Miep Gies als sinds 1933 als secretaresse voor hem werkte.
Miep kende de familie Frank al sinds 1933. Otto Frank was al die jaren haar werkgever. Regelmatig werden Miep en Jan door Otto Frank en zijn vrouw Edith uitgenodigd op informele zaterdagmiddagen, waarbij ook andere vrienden van de familie Frank te gast waren. Op die manier leerden Miep en Jan de familie steeds beter kennen. Miep Gies heeft haar boek dan ook vanuit een grote betrokkenheid bij het gezin geschreven, tegelijkertijd was er de onvermijdelijke afstand simpelweg veroorzaakt door het feit dat Miep een bezoekster en geen bewoonster van het Achterhuis was.
Het boek van Miep Gies vormt een aanvulling op de dagboeken van Anne Frank. Anne begint met schrijven op het moment dat de familie zich in het Achterhuis installeert en schrijft drie dagen voor het verraad voor de laatste maal in haar dagboek. Miep Gies beschrijft ook de periode die voorafgaat aan de onderduik en vertelt over het trieste lot van de bewoners van het Achterhuis na het verraad. Miep Gies blikt terug en is daardoor ook in de gelegenheid een context en overzicht te bieden waar Anne, door haar schrijverspositie van binnenuit, veel minder gelegenheid toe had. Ook vertelt Miep Gies hoe ze de schrijfsels van Anne Frank in de zomer van 1945 aan Anne's vader Otto overhandigt 'Dit is de erfenis van uw dochter Anne' en wat er daarna gebeurt.
Onderstaand fragment, in zwart-wit met een duurtijd van slechts 20 seconden, tonen ons de enige bewegende filmbeelden van Anne Frank, gefilmd op 22 juli 1941. Ze hangt uit het raam van de woning van de familie Frank aan het Merwedeplein in Amsterdam om naar haar buurmeisje te kijken dat op die dag trouwt.