ProfielWie ben ikMijn interessesMijn poëzieBerichtenVriendenBeheer

Jean-Marie Dedecker schreef een open brief aan Rudy De Leeuw, voorzitter van het ABVV

Jean-Marie Dedecker: "De enigen die belang hebben bij werkloosheid, zijn eigenlijk de vakbonden."
door Tsenne Kikke - dinsdag 11 november 2014 8:54

De drie grote vakbonden, zijnde: de ACV, de ACLVB en het ABVV gingen in verzet tegen een regeerakkoord. Op 6 november 2014 was er, zoals je weet, in Brussel een grote nationale manifestatie waaraan een 100.000-tal mensen deelnamen. Op die dag maakten diverse boze havenarbeiders amok.

Dominique Berlenger van de Antwerpse dagbladhandel 'Breydel' was op die ochtend reeds het eerste slachtoffer van de opgejutte dokwerkers. Op hun weg naar het Antwerpse station sloegen zij nog snel een voorraad drank en sigaretten in op de hoek van de Breydelstraat.

"Ineens stonden hier zestig dokwerkers binnen en grabbelden ze zomaar in de drankfrigo's. Een aantal dokwerkers had geen zin om te betalen. Ze propten hun zakken vol en liepen gewoonweg naar buiten. Ik riep nog naar enkele agenten om tussenbeide te komen, maar die bleven buiten op hun fiets zitten. Tientallen blikken bier en Redbull zijn meegepikt. Die kerels gaan betogen voor meer loon, maar ondertussen pikken zij wel schaamteloos het geld uit de zakken van een hardwerkende winkelier", vertelde zaakvoerder Dominique Berlenger. Hij kon nog twee dokwerkers bij hun kraag pakken en naar de kassa sturen. Enkele minuten later waren de oranje jassen alweer vertrokken. "De syndicaten kunnen toch wat meer leiding geven aan hun manschappen. Veel dokwerkers zijn hier klant. Die enkelingen die de boel verzieken, moeten zij toch wel in de hand leren houden."

In Brussel zélf vielen er tijdens de manifestatie meer dan 100 gewonden, vooral bij de politie, wagens wagens werden omgekeerd, en er waren zelfs gemaskerde dokwerkers te zien, die al lachend een selfie namen voor een brandende politiemotor. Ook alle andere beelden op het internet spraken voor zichzelf.

Kortom: het imago van de Antwerpse havenarbeiders kreeg op die nationale betoging in Brussel een lelijke knauw. En, de stenengooiers spreken nu al van een 'voorsmaakje' op de provinciale Antwerpse actiedag van 24 november. Hun uitroep is: "24 november, dan ga je pas wat zien!".

De Antwerpse politie is er dan ook niet gerust in. "We hebben signalen opgevangen dat gemaskerde havenarbeiders de confrontatie zullen aangaan met zelfgemaakte wapens. We willen voldoende manschappen, versterking dus, en materiaal. Er is een overleg gepland met de burgemeester Bart De Wever," zei Michel Goyvaerts, overlegcoördinator van politievakbond NSPV.

'Het probleem is de figuur van de burgemeester,' zei Kathleen Van Brempt in het Radio 1-programma Vandaag. 'Enerzijds is hij leider van de regering. Niet de regering-Michel zit nu in het zadel, wel de regering-De Wever. Zeker in Vlaanderen is hij een schaduwpremier. Anderzijds is hij burgemeester van Antwerpen. Die dubbelrol vormt een probleem.'

'In plaats van stoere uitspraken te doen, zou hij beter mensen verenigen. Als hij een echte burgervader is, kan hij dat. Een burgemeester polariseert niet, maar verenigt', aldus Van Brempt.

Nabericht 12/11/2014: De grote betoging van havenarbeiders waar Antwerpen voor vreesde, komt er niet. Dat benadrukten vakbonden van het gemeenschappelijk vakbondsfront van ACV, ABVV en ACLVB. Volgens de bonden zal er op 24 november enkel gestaakt worden. “Wij gaan niet betogen, maar we zullen er alles aan doen dat er die dag niet gewerkt wordt in de Antwerpse haven en in de bedrijven.”

Jean-Marie Dedecker richtte zich tot Rudy De Leeuw

Sinds de NV-A in Vlaanderen de lakens uitdeelt, en op een sluwe manier de Waal Charles Michel tot eerste minister heeft gebombardeerd, werden er zeer veel honden wakker gemaakt. Sommige ervan werden woest en lieten hun tanden zien, anderen begonnen te bijten, weer anderen vielen terug in slaap en nog anderen doen niets anders dan blaffen.

Zo deed Jean-Marie Dedecker, wiens partij bij de vorige verkiezingen de kiesdrempel niet haalde, via Knack.be, een schriftelijke aanval op Rudy De Leeuw, voorzitter van het ABVV. En, omdat er enkele interessante dingen in staan, drukte ik de tekst integraal af...

Geachte heer De Leeuw, Beste Kameraad Rudy,

Sta me toe dat ik je tutoyeer. Ik weet dat het niet past bij je status, maar het bekt beter. Ik zal het niet hebben over je haat- liefdeverhouding met de notionele intrest, domiciliefraude in Aalst of de aberraties uit het verleden zoals het uitkeren van één miljoen euro zwart geld aan gesyndiceerde werknemers bij Sabena, de zwarte kassen bij BBTK Antwerpen en Brussel of de hulp bij sociale fraude met Turkse nieuwkomers in Limburg. Het is te goedkoop, en ook je collega's hebben boter op hun syndicale hoofden. In het ARCO-dossier hebben je kompanen van de Christelijke Arbeidersbeweging de spaarpot van 780.000 coöperanten geplunderd en de rekening doorgeschoven naar de belastingbetaler. Een aderlating ter waarde van een dozijn indexsprongen. In elke bananenrepubliek word je daarvoor standrechtelijk gefusilleerd, hier gepardonneerd.

Vakbonden zijn een elementair onderdeel van onze democratie, Kameraad Rudy. Maar je moet wel stilaan beseffen dat de klassenstrijd gestreden is. Het kapitalisme is gesocialiseerd tot volks- en spaarboekkapitalisme. De gemiddelde koopkracht, in reële cijfers, dus na uitzwering van de inflatie, is op vijftig jaar tijd verviervoudigd. De waarde van een huis is vertienvoudigd. De duizelingwekkende overheidsschuld, die in die periode tot stand kwam door voorthollende exuberante welvaartseisen, moet nu echter getorst worden door een werkende bevolking die toen nog niet actief of zelfs maar geboren was. Dat is pervers. We erven de wereld niet van onze ouders, we lenen ze van onze kinderen, schreef Antoine de Saint- Exupéry jaren geleden al.

Kaviaarsyndicalisme

De uitbouw van de verzorgingsstaat werd door de zuilenorganisaties in hun voordeel gemanipuleerd. Zij verzorgen de dienstverlening, de staat zorgt voor de subsidies en hun patronerende politieke partijen zorgen voor het wettelijk kader en het bijhorend cliëntelisme. Politieke partijen regeren in de eerst plaats voor hun achterban, of liever voor het knuffelen ervan. Op elke drie PS-kiezers zijn er twee inactief. De uitkeringsfabriek van de sociale zekerheid is hun handelsfonds. Het Federale Ministerie van Arbeid is al sinds 1918 in handen van een ACW'er of een ABVV'er. De uitkeringsbevoegdheid van de werkloosheidsdiensten is quasi het monopolie van de vakbonden. Uniek in de wereld. Vakbonden leven van een percentage op de werklozensteun (minimum 2% op de omzet). Honderden miljoenen om te fungeren als uitbetalingsloket van dopgeld, ideaal om leden te rekruteren en de kas te vullen. Het is misschien pervers, Kameraad Rudy, maar ik zeg het toch: de enigen die belang hebben bij werkloosheid, zijn eigenlijk de vakbonden. Het gerinkel van de kassa klinkt altijd luider dan het geruis van het geweten. Er is quasi geen controle op in- en uitgaven omdat syndicaten geen rechtspersoonlijkheid hebben. De ledenlijst en de bankrekeningen zijn beter bewaakte geheimen dan de goudvoorraad van Fort Knox. Voetbalclubs moeten opdraaien voor het wangedrag van hun hooligans, jullie vergoelijken de Brusselse brandstichters. Vakbonden heb ik nooit een baan weten scheppen, behalve voor zichzelf, tot in de Regentenraad van de Nationale Bank toe. In de tempel van het kapitalisme staat er meer foie gras op het menu dan boterhammen met smos. Kaviaarsyndicalisme.

Mannenbastions van zelfgenoegzaamheid

Vakbonden worden per definitie als sociaal en progressief beschouwd omdat ze in principe de rechten van de werkende mens verdedigen. In werkelijkheid zijn ze afgegleden naar conservatieve behoudsgezinde machtscentra met een ingebedde angst voor verandering. Mannenbastions van zelfgenoegzaamheid, gestructureerd naar Sovjetmodel met aan het hoofd een unitair politbureau. Voor de één miljoen staatsambtenaren zijn er sedert 1959 zelfs geen syndicale verkiezingen meer gehouden. Daar geldt, naar oude dictatoriale communistische gewoonte, het systeem van de coöptatie. Voor privéondernemingen geldt wel een schijndemocratie waaraan enkel de gevestigde vakbonden mogen deelnemen. Met het aantal syndicaal" beschermde" werknemers in de KMO's kan je al een nationale betoging op de been brengen, Kameraad Rudy. De onderlinge concurrentie tussen de rode, groene en blauwe hesjes is even groot als tussen de politieke partijen. Zieltjeswinst wordt afgekocht met exuberante eisen en doorgeschoten verworvenheden ten koste van de ondernemingen of de overheid. Recht op luiheid ten koste van recht op arbeid, overmatig verdedigd door rechters in sociale zaken. De Sociale Zekerheid evolueerde van een vangnet naar een hangmat. Sociale fondsen werden syndicale beleggingsfondsen. Ik hou van het proletariaat, Kameraad Rudy, niet van het profitariaat. Nergens is de kloof tussen loonkosten en nettolonen hoger dan in ons land om dit systeem in gang te houden. Sedert 2007 steeg de loonkost met 15 %, de werknemer kreeg er nog geen derde van in zijn zakken. Stop die zelfverminking.

De Luxemburgroute

Ik heb het niet voor straatcriminelen met een hesje die Brussel in brand steken, of voor stakende spoorlui die bij voorkeur op maandagen de reizigers gijzelen, omdat ze dan een verlengd weekend hebben. Ik haat echter nog meer de witteboordcriminelen die de schatkist plunderen via de Luxemburgroute. Voor het patronaat is het altijd crisis, werken we nooit lang en flexibel genoeg, en is onze concurrentiepositie altijd ondermijnd. Doemprofeten voor het eigen profijt. Jullie onderhandelen volgens de wet van Hamilton: ideeën zijn a priori slecht als ze bedacht zijn door iemand waar ze een hekel aan hebben. Zolang de rekening van het sociaal overleg naar de belastingbetaler kon doorgeschoven worden door de werkgevers en de vakbonden, werd de sociale vrede bewaard. Maar nu is de kas leeg, Kameraad Rudy. Vandaar dat ik een beroep durf te doen op je gezond verstand. Door jouw tunnelzicht, zal de stakingstrein verder de economie ontsporen. Door jouw angstvisioenen houdt jan met de pet de knip op de portemonnee, vermindert het consumentenvertrouwen en is het licht aan het einde van de tunnel nog verder af. Daarom: Sterft gij oude vormen en gedachten!

Sans rancune en met gebalde vuist

Jean-Marie Dedecker

P.S. Het schoonmaakbedrijfje, dat mijn kantoor netjes houdt, moet 25 klanten afzeggen bij gebrek aan poetsvrouwen. Wil je de bezem uit de kast helpen halen, Kameraad Rudy ?

Bron: Knack.be

Commentaar


Wees de eerste om te reageren!

Reageer


Opgelet: momenteel ben je niet ingelogd. Om onder jouw eigen naam te posten kun je hier inloggen.

Mijn naam:    
Mijn e-mail adres:    
Mijn commentaar:
Verificatie:
Typ de code hierboven in:
 


School voor ontwikkeling van De Innerlijke Mens


Adverteer op Spiritualia
Adverteren
Zoek&Vind
Meer
Spiritualia
Contact
Copyright © 2008-2024 Spiritualia. Alle rechten voorbehouden. | Privacy Statement | Gedragscode | Algemene Voorwaarden | Auteursrecht