'Buitenlands Accent Syndroom' is slechts een tamelijk goed klinkende naam, die gegeven wordt aan mensen die plots niet meer zo duidelijk kunnen praten als voordien. Het is gewoonweg een malfunctie van de hersenen. Een gewone bloedklonter kan zeer veel schade aanrichten. Weinig mensen hebben besef in welke mate de hersenen hun lichaam besturen. Geen mens heeft er enige controle over. Het zijn onze hersenen die voor ons bepalen hoe we op prikkels moeten reageren, wat we moeten denken, voelen, zeggen, ons gedragen, dromen, enzovoort.
Alles wat ons lichaam, via onze zintuigen binnentreedt, is een prikkel. In wezen kan geen mens leven zonder prikkels. Net als bij hypnose, geven die prikkels aan ons brein de nodige suggesties waarop we dan automatisch reageren. Dit is allemaal goed en wel, zolang die hersenen op de normale manier functioneren.
In Groot-Brittannië, bijvoorbeeld, is een vrouw van 49 - die even ging rusten omdat ze last had van migraine - wakker geworden met het zogenaamde 'Frans accent', om het kind maar een naam te geven. Natuurlijk heeft het niets met de Franse taal te maken. Iemand die vandaag normaal spreekt, kan morgen misschien spreken alsof de tong en de lippen niet meer meewillen. Naar verluidt zou ze lijden aan het zeldzame 'Buitenlands Accent Sydnroom'.
Niet alleen haar uitspraak is veranderd. Kay Russell vertelde in de Britse krant 'The Daily Mail' dat ze ook een stuk van haar identiteit verloren is. Vrienden zouden haar niet meer herkennen en haar gezichtsuitdrukkingen zijn veranderd. Ook haar job is ze door haar spraakgebrek kwijtgeraakt. Anders gezegd: ze heeft zich met haar syndroom geïndentificeerd.
Nu, een deel van de waarheid: Russel leed al meer dan twintig jaar aan een zware vorm van migraine. Hierdoor raakten haar benen af en toe verlamd. Ze had ook al vaker moeite met spreken. In haar geval had haar lichaam haar er al jarenlang van verwittigd. Het syndroom, dat veroorzaakt wordt door een hersenbeschadiging, zou maar heel af en toe voorkomen. Wereldwijd zouden er naar schatting 60 mensen aan lijden.
Laten we het opnieuw lezen, ietwat aangevuld... Russel leed al meer dan twintig jaar - 20 jaar lang! - aan een zware vorm van migraine. Ze kreeg medicatie. Hierdoor raakten haar benen af en toe verlamd. Niemand was misschien op de hoogte van de mogelijke bijwerkingen ... (lees nu maar verder).
Maar er zijn, zowel je wel weet, tientallen vreemde medische hersenaandoeningen, die mensen plotseling op de een andere manier anders laten gedragen. En, miljoenen lijden aan zoiets. Neem het 'Charles Bonnet Syndroom' bijvoorbeeld. Dit syndroom is een aandoening waarbij verstandelijk gezonde mensen last hebben van levendige hallucinaties. Ze nemen dingen waar die er in werkelijkheid niet zijn. Deze beelden, die van enkele seconden tot verscheidene uren kunnen duren, kunnen zich vermengen met de door de ogen waargenomen beelden, waardoor realiteit en hersenschimmen door elkaar lopen.
Zo zien die mensen, bijvoorbeeld, dansende kinderen - die, in plaats van hoofden, reusachtige bloemen op hun schouders hebben staan. In het YouTube-filmpje, helemaal onderaan, hoor je een dame zeggen dat ze slangen uit de grond zag komen. Anderen zien dan weeral engelen, angstaanjagende duivels, of een Jezus-verschijning. Een groot verschil met een psychose is, dat deze hallucinaties geen onderdeel zijn van een waansysteem en dat diegene die de hallucinaties ondergaat zich ervan bewust is dat de beelden niet echt zijn.
Dan hebben we nog Hexakosioihexekontahexaphobia. Het is een woord, afgeleid uit het Grieks, en duidt op angst voor het getal 666, het getal van het Beest, zoals vermeld in de Bijbelse Openbaring, Hoofdstuk 13, Vers 18. Mensen met deze fobie mijden alles wat met 666 te maken heeft. Een voorbeeld hiervan zijn Nancy en Ronald Reagan, die in 1989 verhuisden naar 666 St. Cloud Road, Los Angeles, en het nummer in 668 lieten veranderen. Het kan nu niet meer, maar vele moeders hadden indertijd angst dat hun kind op 6/6/2006 zou zijn geboren.
Mensen die aan het syndroom van Moebius lijden, een zeer zeldzame neurologische aandoening, zijn dan weer in hun aangezicht verlamd en kunnen meestal hun ogen niet van links naar rechts bewegen. Ze moeten dus permanent met het ganse hoofd bewegen indien ze iets willen zien, of volgen. Ook kunnen ze hun oogleden niet sluiten en bezitten ze geen gelaatsuitdrukkingen. Ook zij hebben meestal last van spraakproblemen.
De Cotard delusie is dan weer een hersendefect waarbij de patiënt in de overtuiging leeft dat hij reeds dood is. Die mensen kunnen ook het gevoel hebben dat ze helemaal niet bestaan, dat ze geen bloed door hun aderen hebben stromen, noch interne organen in hun lichaam hebben. De aandoening treedt op als gevolg van een neurologische aandoening, hersenletsel of als onderdeel van een breder psychisch ziektebeeld - veelal psychosen - en gaat vaak gepaard met depressies en depersonalisatie. Velen onder hen zullen soms denken dat ze in de hel leven of dat ze door de een of andere demon worden bestuurd.
In de 19e eeuw werd de Franse neuroloog Jules Cotard (1840 - 1889) met geval Mademoiselle X geconfronteerd. die het bestaan van God en de duivel ontkende en beweerde dat verschillende van haar lichaamsdelen ontbraken en dat ze geen eten nodig had. Later gaf ze te kennen zich eeuwig gedoemd te voelen en geen natuurlijke dood meer kon sterven. Twee jaar na het college publiceerde Cotard zijn bevindingen in 'Du délire des négations'.
Cotard delusie is nauw verwant met het Capgras syndroom omdat beide hersenaandoeningen het gevolg zijn van een disconnectie tussen de hersengebieden van het brein die instaan voor het herkennen van gezichten en ook de emoties produceren. Dit heeft tot gevolg, dat de persoon het gevoel verkrijgt dat zijn gelaat niet de zijne is, waaruit de veronderstelling van dood-zijn, of zombie-zijn voortvloeit.
Zo kenden we 'de zaak Erna Van Herreweghe', die beweerde van rubber te zijn gemaakt, een etalagepop was, en dat ze om die reden hol was vanbinnen. Er stroomde dus geen bloed door haar aderen, ze had geen ingewanden, hersenen ontbraken zei ze, en haar ziel werd door de kosmos opgeslorpt. Daardoor kon ze niet sterven, omdat ze reeds dood was. Bovendien smeekte ze - na enkele mislukte zelfmoordpogingen te hebben ondernomen, waaronder zelfverbranding - herhaaldelijk naar euthanasie en crematie. Vooral naar crematie, omdat ze uit rubber bestond, en dus nooit zou kunnen vergaan indien men haar op de gewone manier onder de grond zou stoppen.
Alles ontstond, zei ze, toen een dame uit de zogenaamde alternatieve wereld, die haar in het jaar 2000 voor een zware depressie behandelde en in Leuven woonde, haar had vervloekt. Lange tijd verbleef ze in de psychiatrische instelling van Zoersel, maar eerder ook in Temse en in Leuven. Eten deed ze zogezegd niet: soms een beetje chocolade, van tijd tot tijd enkele frietjes en ze nipte regelmatig aan een busje cola: om haar mond te bevochtigen, omdat ze anders moeilijk kon spreken. Ze had geen stoelgang, buiten een beetje poeder, soms. Slapen deed ze ook niet, alhoewel ik haar dikwijls in slaap op haar bed aantrof. Dan was ze aan het rusten, zei ze, omdat ze haar kamer slechts nu en dan enkel en alleen verliet om een sigaretje te gaan roken.
Ze vroeg euthanasie aan, hetgeen ze in het Middelheim Ziekenhuis op dinsdag 24 augustus 2010 omstreeks 10 u 's morgens verkreeg; dit, in het bijzijn van verschillende getuigen waaronder ikzelf. Meer over dit syndroom vind je via deze link.
En zo belanden we dan weer bij het begin: zolang jouw hersenen op een normale manier functioneren, valt er niets te vrezen. Hoe vreemd het dan ook klinkt: het lijkt alsof elke mens gewoonweg uit een brein bestaat, dat door een lichaam wordt beschermd en omhuld, omdat het lichaam een verlengde is van dat brein teneinde zich te kunnen verplaatsen. Want, wat is dat brein zonder dat lichaam, en omgekeerd?
Wat is krankzinnigheid? Is het wel een ziekte? Is het ontstaan vanuit een biologische oorzaak? Reeds eerder verklaarde Wilhem Wundt dat de gedachten van de mens, zijn persoonlijkheid en gedrag niets meer zijn de chemische reacties in de hersenen.
Elke mens is met dat brein, en met het verlengde met dat brein - het lichaam dus - zo sterk vergroeid, dat eenieder denkt dat hij/zij dat lichaam is. Wanneer gaan er meer mensen aan Zelfkennis doen en zichzelf los van dat lichaam, dat tenslotte maar het voertuig is van 'iets' in hen, leren bekijken? We hebben het dus niet enkel en alleen over de kennis van het lichaam, want daarop is geen psychologie van toepassing, wel mechanica.
Psychologie heeft met de geest te maken, los van het brein. Ken jij, bijvoorbeeld het wezenlijke verschil tussen 'ziel' en 'geest'? Ikzelf heb - na het internet te hebben afgeschuimd - tot nog toe geen mens geweten die daar een juist antwoord op heeft... Maar, misschien weet jij het?
Mijn advies? Ruk je los van de overtuigingen die men jou - vanaf jouw eerste levensjaren - in jouw brein heeft ingefluisterd, en vervang ze door nieuwe, meer heilzame overtuigingen.